Jak zakwasić glebę?- najlepsze sposoby.

Odczyn gleby ma duże znaczenie dla uprawy wielu roślin ogrodowych, jest także odpowiedzialny za występowanie w ziemi minerałów oraz składników pokarmowych. Oczywiście większość roślin ma pewien zakres tolerancji jeśli chodzi o poziom kwasowości gleby. Niemniej jednak jeśli posadzimy rośliny zdecydowanie kwasolubne na bardziej zasadowej ziemi (albo odwrotnie) – będą źle rosły, chorowały, źle zimowały, a mogą wręcz zginąć. Wynika to z faktu, że z ziemi o nieodpowiednim odczynie rośliny nie mogą pobierać składników pokarmowych. I nawet nawożone i podlewane, nie będą odpowiednio zasilone. Krzewy kwasolubne jeśli będą rosły w odpowiednim podłożu o kwaśnym odczynie będą zdrowe, pokażą pełnię swojej urody i będą obficie plonowały. W niniejszym wpisie podpowiemy jak obniżyć ph gleby.

Odczyn gleby

Na kondycję i strukturę gleby ma wpływ m.in. jej odczyn. Struktura gleby zależy bowiem od ilości substancji organicznej, rodzaju gleby i uprawy, gospodarki wodnej, obciążeń w uprawie, a także aktywności biologicznej. Gleba o strukturze gruzełkowatej zapewnia najlepsze warunki rozwojowe dla roślin. Taka struktura umożliwia wymianę powietrza glebowego z atmosferycznym, ruch wody, a korzeniom prawidłowe rozrastanie. W stanie naturalnym gleba zwykle nie ma takiej struktury, ale można ją uzyskać m.in. przez regulację odczynu. 
Odczyn gleby w praktyce wyraża się za pomocą skali pH. Jest to stosunek jonów wodorowych H+ do stężenia jonów wodorotlenowych OH-. Pomiaru tego parametru dokonuje się w wodzie lub w chlorku potasu. Na tej podstawie wyróżnia się gleby:

ODCZYN GLEBY
<4,5 HLEKKO KWAŚNA
4,5- 5,5KWAŚNA
5,5-6,5LEKKO KWAŚNA
6,6-7,2OBOJĘTNA
> 7,2ZASADOWA

Jeśli gleba ma zbyt kwaśny odczyn, wówczas jej struktura jest mniej stabilna, mniej napowietrzona, ma większe stężenie toksyn, takie organizmy jak dżdżownice są mniej aktywne, a dostępność składników odżywczych jest znacznie niższa. Do najbardziej powszechnych metod obniżania ph zalicza się:

  • Użyźnianie gleby z torfem. W tym celu należy wymieszać podłoże z torfem w stosunku 1:1. Oprócz tego można dodać piach, który dodatkowo rozluźni podłoże. Zabieg zakwaszania najlepiej wykonywać jesienią.
  • Stosowanie nawozów zakwaszających. Pośród nawozów dostępnych na naszym rynku istnieje wiele, które pomogą zakwasić podłoże. Wśród nich jest m.in. siarczan amonu, saletra amonowa oraz mocznik. Jednak należy pamiętać o tym aby dawki nie były zbyt duże ponieważ będzie to toksyczne dla roślin.
  • Stosowanie ściółki zakwaszającej. Kolejnym sprawdzonym sposobem na zakwaszenie gleby jest zastosowanie ściółki, można użyć fragmentów z iglaków – kora, igliwo oraz trocin. Takie rozwiązanie poza zakwaszeniem gleby pozwali również dłużej utrzymać wilgotność gleby.

Krzewy kwasolubne- jakie wybrać do ogrodu?

Krzewy kwasolubne- jakie wybrać do ogrodu?

Odczyn gleby ma duże znaczenie dla uprawy wielu roślin ogrodowych, jest także odpowiedzialny za występowanie w ziemi minerałów oraz składników pokarmowych. Oczywiście większość roślin ma pewien zakres tolerancji jeśli chodzi o poziom kwasowości gleby. Niemniej jednak jeśli posadzimy rośliny zdecydowanie kwasolubne na bardziej zasadowej ziemi (albo odwrotnie) – będą źle rosły, chorowały, źle zimowały, a mogą wręcz zginąć. Wynika to z faktu, że z ziemi o nieodpowiednim odczynie rośliny nie mogą pobierać składników pokarmowych. I nawet nawożone i podlewane, nie będą odpowiednio zasilone. Krzewy kwasolubne jeśli będą rosły w odpowiednim podłożu o kwaśnym odczynie będą zdrowe, pokażą pełnię swojej urody i będą obficie plonowały.

Wśród najbardziej popularnych krzewów owocowych, które preferują kwaśną glebę należą:

Borówka amerykańska ph 3,8-4,8

Borówka wysoka (Vaccinium corymbosum L.) jest to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Popularnie nazywana jest borówką amerykańską. Rośnie w formie krzewu i dorasta do 2,5m wysokości. Borówka nie preferuje odczynu zasadowego. Do prawidłowego wzrostu wymaga gleby lekkiej, wilgotnej i kwaśnej o pH około 3,5-4,5. Gleba dodatkowo musi być próchniczna, a optymalna zawartość próchnicy wynosi powyżej 3,5%.. Ma płytki system korzeniowy, potrzebuje regularnego nawadniania, nawożenia i ściółkowania. Dla obfitego owocowania potrzebne jest także prawidłowe przycinanie krzewów.

Żurawina wielkoowocowa ph 3,2-4,5

Żurawina jest to zimozielona krzewinka kwasolubna o płożących pędach, dorastająca do 30 cm wysokości. Wartościowe duże i ciemnoczerwone owoce są doskonałe na przetwory. Dojrzewają od października do pierwszych przymrozków

Żurawina w środowisku naturalnym porasta bagna i torfowiska. Podobne warunki, czyli kwaśne, przepuszczalne i dość wilgotne podłoże, należy zapewnić jej w ogrodzie. Optymalny odczyn gleby do uprawy żurawiny powinien wynosić pH 3,2–4,5.

Podstawą pielęgnacji roślin kwasolubnych jest utrzymanie niskiego pH podłoża oraz dbanie o ich odpowiednie nawożenie. W tym celu najlepiej jest stosować nawozy przeznaczone do roślin kwasolubnych lub nawozy uwzględniające specjalne wymagania poszczególnych grup roślin, Utrzymując odpowiednie pH mamy pewność, że rośliny będą w stanie pobrać z podłoża niezbędne składniki mineralne. A odpowiednia pielęgnacja na pewno da wymierne efekty w postaci pięknych roślin i zdrowych owoców.

Poziomki- jak uprawiać?

Poziomki- jak uprawiać?

Poziomka to owoc, którego możemy spotkać na terenie całej Polski, rośnie w lasach, w parkach , na wzgórzach, polanach i łąkach. Niemniej jednak jest to coraz częściej uprawiana roślina w naszych ogrodach czy na balkonach. Pytanie tylko, jak uprawiać poziomkę? Przychodzimy z pomocą! Z niniejszego artykułu dowiesz się jak uprawiać i pielęgnować poziomkę aby latem cieszyć się pysznymi owocami.

Poziomka- charakterystyka

Poziomka ma czerwono różowe owoce, bardzo smaczne, słodkie o wyczuwalnym łagodnym aromacie. Owoce zazwyczaj są spożywane na surowo, ale można także przygotować z nich przetwory. Wykorzystywane są również jako środek leczniczy: liście i owoce mogą wspomagać leczenie dolegliwości układu krwionośnego i pokarmowego a także kamicy nerkowej czy drobnych chorób skórnych. Są one także bogate w sole mineralne, zawierają duże ilości witaminy C oraz garbników i flawonoidów.

Krzewinki poziomki mogą osiągać wysokość od 5 do 20, a wyjątkowo nawet do 30 cm, a owoce poziomki od 1-2 cm średnicy.

Poziomka- stanowisko

Stanowisko dla poziomek powinno być nasłonecznione, im więcej słońca tym bardziej słodkie i aromatyczne owoce. Bowiem tylko dzięki słońcu owoce poziomki uzyskują swój charakterystyczny smak i aromat.

Poziomka- wymagania i uprawa

Poziomki rosną w większości gleb ogrodowych. Warto jednak wybrać glebę żyzną, próchniczą i przepuszczalną o lekko kwaśnym pH(~5,5-6,5). Poziomki źle znoszą uprawę na glebach piaszczystych czy też gliniastych. Aby cieszyć się z dorodnych owoców, najlepiej wysadzać poziomki na ziemię uprzednio nawożoną obornikiem lub torfem. Poziomki sadzimy w rzędach, w odległościach między sadzonkami 20-30 cm i 70-80 cm pomiędzy rzędami. Podobnie postępujemy w przypadku sadzenia poziomki na balkonie. Nie powinniśmy sadzić za gęsto, bo może to powodować choroby grzybowe. Poziomki najpierw wysiewamy w marcu, a młode sadzonki należy przenieść pipetą do doniczek, gdzie podrosną. Taką sadzonkę należy dopiero wtedy zasadzić, w okolicy czerwca. Ale dostępne są również gotowe, młode sadzonki w doniczkach- znajdziesz je tutaj

Poziomka- sadzenie

Sadzonki poziomek umieszczamy do wykopanych wcześniej niewielkich dołków, pamiętając o tym, żeby nie podwijać korzonków (jeśli są za długie, można je przyciąć). Ważne jest to, żeby dołki miały odpowiednią głębokość – stożek wzrostu rośliny powinien znajdować się tuż nad poziomem ziemi. Poziomki są samopylne, co oznacza że nie wymagają sadzenia różnych odmian obok siebie. Z uwagi na to, że poziomki owocują w 2-3 roku po posadzeniu nowe sadzonki najlepiej jest nasadzać co roku.  

Poziomka- pielęgnacja

Z uwagi na to, że poziomki należą do roślin słabo ukorzenionych, należy je regularnie w ciągu całego sezonu ogrodniczego podlewać (szczególnie w czasie upałów). Aby rośliny miały zapewniony dostęp do odpowiedniej ilości światła i wody, nie możemy zapominać też o regularnym odchwaszczaniu.

Pod względem nawożenia poziomka pospolita jest zupełnie bezproblemowa – doskonale reaguje na naturalne nawożenie kompostem lub przefermentowanym obornikiem. Należy jej natomiast ograniczyć nawożenie azotowe – jeśli z nim przesadzimy, pojawi się szara pleśń, szczególnie niebezpieczna dla uprawy poziomek.

Poziomka- zimowanie

W przypadku poziomek uprawianych w gruncie zimowanie nie jest problemem – krzaczki są mrozoodporne. Inaczej jest, jeśli uprawiasz poziomki w pojemnikach. Mogą one zostać w ogrodzie do pierwszych przymrozków, później należy przenieść je i przechowywać w chłodnym pomieszczeniu lub owinąć pojemniki słomą, tkaniną jutową lub włókniną. Pod koniec zimy, gdy ustąpią już przymrozki, pojemniki należy wynieść na zewnątrz.

Poziomka – podsumowanie

Poziomka to roślina, która z powodzeniem możemy uprawiać w gruncie jak i na balkonie w doniczkach. Jeśli tylko odpowiednio zadbamy o nasze krzewinki, wówczas będziemy cieszyć się pysznymi, aromatycznymi owocami od późnej wiosny do jesieni.

Bez czarny i jego wspaniałe właściwości.

Owoce czarnego bzu i kwiaty tej rośliny należą do najcenniejszych surowców zielarskich. Oba te surowce zawierają w składzie wiele cennych dla zdrowia składników. Bez czarny znany był ze swoich właściwości leczniczych już w starożytności, już wtedy uznawano go za drzewo życia. W obecnych czasach bez ma również szerokie zastosowanie w medycynie.

Wyciąg z owoców czarnego bzu ma właściwości moczopędne, napotne, przeciwbólowe i lekko oczyszczające. Jest również wykorzystywany w przebiegu chorób skórnych bądź reumatycznych. A także stosuje się przy stanach zapalnych jelit i żołądka.

Z kolei kwiaty bzu czarnego bogate są w kwasy fenolowe, flawonoidy, kwasy organiczne i sole mineralne, a preparaty na bazie bzu czarnego mają właściwości przeciwgorączkowe, moczopędne i napotne.

Ponadto substancje zawarte w czarnym bzie działają przeciwwirusowo oraz przeciwbakteryjnie, wspierają działanie systemu odpornościowego, działają wykrztuśnie . W trakcie przeziębienia można stosować sok z owoców bzu. Należy pamiętać o tym, aby zbierać tylko w pełni dojrzałe owoce i liście, gdyż te niedojrzałe zawierają trujący glikozyd (trujący po spożyciu w większych ilościach). Dlatego zaleca się stosować owoce po przemrożeniu. Również obróbka termiczna czy suszenie, powoduje ulatnianie się szkodliwego związku – kwasu cyjanowodorowego.

Bez czarny – charakterystyka

Bez Czarny (Sambucus nigra) to gatunek zaliczany do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), znany już starożytnym Egipcjanom czy Indianom. Można spotkać się również z nazwą bez dziki czy lekarski. Jest to rodzimy, bujnie rosnący krzew o rozłożystym pokroju i pierzasto złożonych liściach, dorastający do 3-5 m wysokości. Bez czarny to pospolity krzew, którego można spotkać przy miedzach, lasach, nieużytkach czy przydrożach. Coraz częściej jest uprawiany jako krzew ozdobny, zwłaszcza jego odmiany o barwnych liściach. Popularny staje się także na plantacje produkujące owoce na przetwory i do produktów leczniczych.

Sadzonki bzu czarnego –czy warto zasadzić w ogrodzie?

Zakup sadzonki bzu czarnego to niewątpliwa bardzo dobra inwestycja w zdrowie. Bez to nie tylko źródło cennych właściwości leczniczych ale może również pełnić funkcję dekoracyjną w naszym ogrodzie. Ponadto jest rośliną łatwą w uprawie oraz mrozoodporną. Jako, że zapach kwiatów i liści jest mdły i duszący, choroby i szkodniki nie atakują krzewów. Gatunek ten szybko wchodzi w owocowanie, z kilkuletniego krzewu (4-letniego) można zebrać do ok. 12 kg owoców. Bez czarny to wszechstronna roślina, praktycznie każda część nadaje się do wykorzystania- owoc, kwiat, kora, liście. Jest powszechny w kuchni domowej jako surowiec do produkcji przetworów- win, soków, konfitur. Może być również składnikiem rozmaitych sałatek.

Czarny Bez – wymagania i pielęgnacja

Bez czarny preferuje gleby próchnicze, wilgotne bogate w wapń i azot o ph 5,5-6,5. W przypadku słabszego podłoża wzrost bzu jest powolniejszy i ostatecznie osiąga mniejsze rozmiary. Wybierając stanowisko dla bzu najlepiej znaleźć słoneczne miejsce, gdyż odpowiednia ilość słońca wpływa pozytywnie na kwitnienie i owocowanie. Aby krzewy bzu czarnego obficie owocowały należy je regularnie przycinać. W tym celu pędy dwuletnie po owocowaniu jesienią, lub w okresie zimowym lub wczesną wiosną wycina się nisko nad ziemią, dzięki takiemu zabiegowi krzew nie zagęszcza się zbytnio i łatwiej jest kontrolować jego rozmiary. Ponadto systematycznie należy wycinać pędy suche czy połamane. Krzewy bzu czarnego sadzi się na miejsce stałe jesienią lub wiosną. W początkowym okresie uprawy zaleca się roślinę podlewać (szczególnie podczas suszy). Przed i po kwitnieniu warto zasilić krzewy nawozem wieloskładnikowym

Najpopularniejsze i najchętniej sadzone odmiany do przetwórstwa to: Sampo, Samyl i Hashberg.

Wszystkie odmiany dostępne w naszej szkółce charakteryzuje się niezwykle dużą plennością- uzyskujemy prawie 40% więcej owoców niż w przypadku dzikich odmian, owoce są też większe. Są to odmiany wyjątkowo odporne na mróz.

Hashberg tutaj kupisz: https://rosliny.net/oferta/sadzonki-bzu-czarnego/bez-czarny-hashberg/

Dorosłe krzewy mogą osiągać do 3-4 metrów.

Sampo tutaj kupisz: https://rosliny.net/oferta/sadzonki-bzu-czarnego/bez-czarny-sampo/

Dorosłe krzewy mogą osiągać do 5-6 metrów. Pełnię owocowania krzewy bzu czarnego osiągają w 3 – 4 roku po posadzeniu. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, a owocuje na przełomie sierpnia/ września.

Samyl tutaj kupusz :https://rosliny.net/oferta/sadzonki-bzu-czarnego/bez-czarny-samyl/

Bez czarny osiąga nawet 10 m wysokości, jest nazywany także dzikim bzem. Wyjątkowo obficie owocuje. Z jednego krzewu można uzyskać do 20kg owoców. Owoce niewielkie, kuliste jagody o średnicy ok 5mm.

Czarny bez jest niezaprzeczalnym przykładem na to, jak wielka siła tkwi w naturze. Dlatego warto wygospodarować w swoim ogrodzie miejsce na sadzonki bzu i w naturalny sposób walczyć z obniżoną odpornością z którą zmagamy się w sezonie przeziębieniowym.

Maliny- jak uprawiać i pielęgnować?

Malina to bez wątpienia jeden z najpopularniejszych w Polsce gatunków owoców jagodowych. Te czerwone, czarne, pomarańczowe bądź purpurowe owoce możemy znaleźć w zdecydowanej większości rodzimych ogrodów lub sadów. Od lat urzekają nas one swoim wyjątkowo słodkim smakiem i delikatną strukturą, dzięki której wybornie nadają się jako dodatek do wszelkiego rodzaju deserów. Z malin często wykonuje się również konfitury oraz innego typu przetwory. Dlatego w niniejszym wpisie podpowiemy jak uprawiać i pielęgnować maliny aby cieszyć się przepysznymi owocami.

Maliny- charakterystyka

Malina właściwa (Rubus idaeus L.) to krzew dorastający do 2 m wysokości, z podziemnymi rozłogami. Pędy są wydłużone rózgowato i łukowo zwieszone, pokryte kolcami. Liście złożone są z 3,5 lub 7 mniejszych listków. Z wierzchu są nagie, natomiast pod spodem biało kutnerowato owłosione. Białe, miododajne kwiaty zebrane są w luźne grona lub wiechy.

Maliny możemy podzielić na cztery grupy- maliny czerwone, żółte, czarne i purpurowe. Malina właściwa w stanie dzikim występuje niemal w całej Europie (oprócz Portugalii i Islandii) oraz na znacznej części Azji. W Polsce uprawia się głównie odmiany czerwone, które dzieli się na:

  • maliny letnie, owocujące na pędach dwuletnich
  • maliny jesienne, powtarzające owocowanie

Maliny powtarzające zgodnie z nazwą, owocują one na tych samych pędach późnym latem i jesienią pierwszego roku (górna część pędu) oraz latem w roku następnym (dolna część pędu).

Maliny- uprawa

Jeśli chodzi o wybór stanowiska do malin najlepiej będzie zdecydować się na miejsce nasłonecznione. Stanowisko powinno być też zaciszne i osłonięte od wiatru co ma szczególne znaczenie wśród odmian, które wykazują mniejszą odporność na mróz. Dla malin najbardziej szkodliwy jest mroźny wiatr oraz wiosenne przymrozki w okresie zawiązywania pąków.

Podłoże do malin powinno być lekkie, przewiewne i przepuszczalne o odczynie lekko kwaśnym ok (ph 6,5). Jednakże gleba nie powinna przesychać zbyt szybko jako że maliny potrzebują również sporo wilgoci.

Maliny najlepiej rosną na dobrze nasłonecznionym i łatwo nagrzewającym się stanowisku. Choć niektóre odmiany udają się także w półcieniu lub przejściowym zacienieniu. Miejsce powinno być także zaciszne i osłonięte od wiatru, co szczególnie ważne jest u odmian, które wykazują mniejszą odporność na mróz. Najbardziej szkodliwy dla malin jest zimowy i mroźny wiatr oraz wiosenne przymrozki w okresie zawiązywania pąków.

Gleba do malin- jaką wybrać?

Maliny potrzebują lekkie, przewiewne i przepuszczalne podłoże, które jest warunkiem powodzenia uprawy. Gleba nie powinna jednak przesychać zbyt szybko, gdyż krzewy potrzebują także sporo wilgoci. Krzewy malin potrzebują ziemi, która ma charakter obojętny i waha się od 6,2 pH do 6,7 pH. Jest to optymalny zakres kwasowości gleby, w której te rośliny rosną najlepiej. Źle znoszą natomiast ciężkie i bardzo podmokłe gleby oraz te lekkie i piaszczyste. Na ubogich glebach przed sadzeniem zaleca się dodać kompost lub nawóz wieloskładnikowy. Wówczas krzewy szybciej się przyjmują i lepiej rosną.

W procesie pielęgnacji malin niezwykle istotnym zabiegiem jakim należy poddać maliny jest ich przycinanie. Przez jesienne lub wiosenne wycinanie pędów malin po zakończonym plonowaniu zwiększa się ich zdrowotność, minimalizuje się ryzyko wystąpienia zamierania pędów a także ogranicza się szkodnik malin żerujące wewnątrz pędu. Regularne przycinanie malin sprzyja także prawidłowemu i obfitemu owocowaniu.

Jak i kiedy przycinamy maliny ?

Maliny jesienne

Krzewy malin powtarzających owocowanie przycinamy bardzo późną jesienią po owocowaniu. Jest to zabieg niezbędny dlatego, że maliny powtarzające owocowanie owocują na pędach tegorocznych, czyli na tych które w każdym sezonie wyrosną. Malinę przycinamy równo z ziemią. Przycinanie pędów malin wpływa korzystnie na plonowanie a także na zminimalizowanie ryzyka przenoszenia chorób. A co się stanie jeśli nie przytniemy zimą pędów maliny? W następnym roku można zebrać dodatkowy plon, niemniej jednak jest to bardzo skromny plon i nie zaleca się takich praktyk.

Maliny letnie

Odmiany owocujące latem kwitną na pędach zeszłorocznych, a ich owoce dojrzałe są w pełni lata. U odmian letnich pędy dwuletnie najlepiej usunąć tuż po zebraniu z nich plonów i tym samym przygotowując miejsce dla wyrastania młodych pędów. Po plonach bardzo silnie przycinamy maliny usuwając przy ziemi wszystkie pędy które owocowały. Nowe pędy rozmieszczamy i przywiązujemy do drutów.

Nawożenie malin- jak i czym?

W procesie pielęgnacji malin niezwykle istotnym zabiegiem jest także ich nawożenie. Maliny nie mają dużych wymagań na składniki pokarmowe. Zaleca się stosowanie granulowanych nawozów mineralnych w 2-3 dawkach, jednak ostatnie dokarmianie wykonujemy najpóźniej na przełomie czerwca i lipca. W tym celu warto sięgnąć po nawozy wieloskładnikowe przeznaczone pod  maliny bądź zastosować nawozy ekologiczne. Ponadto pod koniec lata (sierpień-połowa września) warto pamiętać o zastosowaniu nawozów jesiennych. Dzięki temu rośliny będą lepiej przygotowane do zimowania. Jesienią wokół roślin można także rozłożyć cienką warstwę kompostu, który wzbogaci glebę w próchnicę i inne związki organiczne.

Ekologiczne maliny z własnego ogródka to samo zdrowie dlatego warto wygospodarować swoim ogrodzie trochę miejsca i cieszyć się przepysznymi owocami.

Gdzie zakupić sadzonki malin?

Sadzonki malin oferujemy w https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-maliny/. Dostarczane są one na terenie całego kraju. Zapraszamy do zakupów!

Jakie krzewy odporne są na mróz?

Marzeniem wielu z nas jest posiadanie ogródka, w którym rosną zdrowe i obficie plonujące krzewy. Owoce z własnego ogrodu to bez wątpienia doskonały smak. Jednak, w wielu regionach Polski, mrozy są wyzwaniem dla uprawy krzewów owocowych. Na nasze szczęście istnieją takie gatunki krzewów, które wykazują większą odporność na niskie temperatury. W poniższym artykule przedstawimy te krzewy owocowe które są wyjątkowo odporne na mrozy.

Pośród krzewów odpornych na występowanie mrozów, w naszym ogrodzie możemy posadzić takie rośliny jak :

JAGODA KAMCZACKA– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-jagody-kamczackiej/

Jagoda kamczacka, ze względu na swoje pochodzenie, świetnie czuje się w naszym klimacie. Roślina pochodzi konkretnie z północno-wschodniej Azji, jest zatem przyzwyczajona do mrozów i zmiennych warunków pogodowych. Jagody kamczackie znoszą spadki temperatury nawet do -45 st. C. Kwitnienie odbywa się bardzo wcześnie, ale nawet kwiaty tego krzewu odporne są na mrozy. Co ważne i wyjątkowe, jej kwiaty i zawiązki wytrzymują spadki temperatury do -8ºC! Jest to niezwykle rzadko spotykana cecha u krzewów jagodowych

ŚWIDOŚLIWA – tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-swidosliwy/

W stanie naturalnym występuje w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych i południowo-zachodnich rejonach Kanady. Ze względu na podobne warunki klimatyczne w tamtych obszarach roślina ta wyjątkowo dobrze zaadaptowała się do warunków panujących w Polsce. Zimą wytrzymuje spadki temperatury nawet do –40°C, a kwiaty znoszą wiosenne przymrozki aż do minus 5–7°C, co czyni ją idealną do uprawy w polskich warunkach.

ARONIA– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-aronii/

Aronia czarnowocowa to gatunek należący do rodziny różowatych, pochodzący ze wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Krzew ten doskonale nadaje się do uprawy w naszym klimacie – jest w pełni mrozoodporny, a także niewrażliwy na późnojesienne przymrozki (zakwita zazwyczaj dopiero po „zimnych ogrodnikach”, co eliminuje ryzyko przemarznięcia kwiatów). Dzięki temu uprawa aronii jest możliwa we wszystkich rejonach Polski. To krzewy, które praktycznie nie wymagają obsługi.

ROKITNIK – tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-rokitnika-samopylnego/

Rokitnik to ciernisty krzew z rodziny oliwkowatych, który rośnie głównie w Europie, na Kaukazie oraz Syberii, jest zatem przyzwyczajony do mrozów i zmiennych warunków pogodowych. Jest w pełnie mrozoodporny. Dzięki temu idealnie nadaje się do uprawy we wszystkich regionach Polski.

PORZECZKI– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-porzeczki/

Jedną z ważniejszych cech porzeczek jest ich mrozoodporność, są one odporne na mrozy dzięki czemu są bardzo chętnie wybierane do naszych ogródków przydomowych. Dorosłe rośliny nie wymagają okrycia na zimę, jednak jesienią warto wykonać tzw. ściółkowanie. Poza zadbaniem o nieprzenikanie wgłąb gleby niskich temperatur, ściółka chroni przed wyrastaniem w okolicy porzeczki chwastów i utrzyma optymalną wilgotność podłoża.

AGREST– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-agrestu/

Dostępne w sprzedaży odmiany agrestu są wystarczająco mrozoodporne i tym czynnikiem nie musimy się zbytnio przejmować wybierając agrest do naszego ogrodu. Agrest jest krzewem w pełni mrozoodpornym, jednak kwiaty mogą być narażone na późnowiosenne przymrozki. Świetnie radzi sobie w naszym klimacie.

Podsumowując większość dostępnych w naszej ofercie roślin nie potrzebuje okrycia na zimę, w dużej mierze to rośliny mrozoodporne. Warto jednak specjalnie zatroszczyć się o młode krzewy. Każda młoda roślina jest podatna na mróz, mrozoodporności dopiero nabierają z czasem. Warto zabezpieczyć je przed srogim mrozem. Okrywanie roślin należy rozpocząć kiedy temperatura spadnie do co najmniej -5 stopni C. Jednym ze sposobów jest obsypanie rośliny kopczykiem ziemi– na mniej- więcej 20 cm. Kolejnym sposobem jest zastosowanie agrowłókniny, która posiada liczne zalety. Po pierwsze jest lekka, dzięki czemu nie uszkodzi gałązek i przepuszcza zarówno światło, powietrze i wilgoć. Wykorzystując agrowłókninę do okrywania roślin, zaleca się otoczyć je dość luźno i przymocować sznurkiem a dolne brzegi przysypać ziemią. Na przełomie marca i kwietnia należy włókninę zdjąć a kopczyk rozgarnąć. Jednak starsze krzewy nie wymagają specjalnych zabezpieczeń przed zimą. Pamiętajmy o tym, że odpowiednie sadzenie i pielęgnacja, takie jak wybór odmian mrozoodpornych, uwzględnienie warunków mikroklimatycznych, drenażu gleby, nasłonecznienia i terminowe zakończenie nawożenia, również odgrywają istotną rolę w kształtowaniu mrozoodporności.

Jak sadzić, uprawiać i pielęgnować żurawinę, aby wypuściła smaczne i liczne owoce?

Czy uprawa żurawiny należy do łatwych? W tym wpisie odpowiemy na pytania jak sadzić, uprawiać i pielęgnować żurawinę, aby wypuściła smaczne i liczne owoce.

tutaj kupisz : Żurawina wielkoowocowa

Żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpon) jest to wieloletnia, zimozielona krzewinka. Liście posiadają walory dekoracyjne przez okres całego roku.

Żurawina- stanowisko

Wybierając stanowisko dla żurawiny należy pamiętać o tym, że jest to roślina światłolubna, która wymaga kwaśnego i stale wilgotnego podłoża. Gleba musi być próchniczna, luźna i bardzo kwaśna (pH 3,2 – 4,5). Z uwagi na to, że roślina ma płytki system korzeniowy łatwo ulega przesuszeniu dlatego należy dbać o stałe podlewanie sadzonek. Roślinę należy posadzić w rozstawie 30×30 cm. Po posadzeniu możemy ściółkować korą z domieszką trocin. Wiosną warto zasilić żurawinę nawozami lekko zakwaszającymi glebę.

Żurawina- pielęgnacja

Pielęgnacja żurawiny jest dość łatwa. Poza nawożeniem i regularnym podlewaniem roślinę należy przycinać, aby pędy nie zabierały sobie nawzajem światła, tym samym ograniczając dojrzewanie owoców. Warto również dbać, aby żurawina była osłonięta od dużych podmuchów wiatru, gdyż ma on duży wpływ na owocowanie krzewu. Żurawina jest odporna na szkodniki, dlatego nie wymaga oprysków zapobiegawczych.

Żurawina wielkoowocowa- owoce

Z kwiatów jesienią pojawiają się duże (osiągające średnicę do 2 centymetrów) i liczne owoce (niektóre odmiany potrafią obrodzić ok. 2-3 kilogramów owoców z jednego metra kwadratowego uprawy). Owoce mają bardzo dekoracyjny charakter i są niesamowita ozdobą rośliny.

Owoce żurawiny mają właściwości lecznicze, są bogatym źródłem witamin z grupy

*A, C, B-kompleks (B1, B2, B6)

* Zawierają karotenoidy, sole mineralne, kwasy organiczne, a zwłaszcza kwas askorbinowy i cytrynowy

*korzystnie wpływa na pracę jelit i pobudza pracę trzustki

Żurawina wielkoowocowa- odmiany

Ben Lear

Odmiana rosnąca powoli, kwitnienie rozpoczyna się późną wiosną tworząc gęsty, dekoracyjny dywan, dzięki temu pełni również funkcję ozdobną. Dojrzewa pod koniec września o dużej plenności. Owoce tej odmiany są średniej wielkości, mięsiste. Koloru ciemnoczerwonego. Kształt owalny, lekko wydłużony. Główne nadają się do suszenia, również na przetwory: soki, konfitury i inne. Wymaga okrywania na zimę.

Early Black

Odmiana rosnąca bardzo szybko. Owoce są średniej wielkości, w kształcie gruszkowate, w kolorze pomarańczowo-czerwonym. Odmiana zalecana na przetwory. Owocuje we wrześniu. Krzewinka zimozielona. odmiana rosnąca bardzo szybko. Owoce są średniej wielkości, w kształcie gruszkowate. Odmiana odporna na choroby.

Early Richard

Odmiana wczesna, owocuje od sierpnia do października. Rośnie niezbyt szybko. Owoce tej odmiany są bardzo duże, jedne z największych, ok. 1,7 cm o wadze ok 1g.

Mc Farlin

Odmiana późna o dużych owocach. Krzewy tej odmiany rosną wolno, tworząc zwarte pędy z krótkimi pędami owoconośnymi. Liście średniej wielkości, jasnozielone. Owoce duże (o masie ok 1,4-1,9 g) wydłużone i dość nieregularne. Skórka ciemnoczerwona, błyszcząca, z silnym nalotem woskowym. Miąższ kruchy i zwarty, dobrej jakości przetwórczej. Owoce dojrzewają w drugiej połowie października. Odmiana odporna na choroby. Idealnie nadają się na różne przetwory takie jak soki lub dżemy.

Pilgrim

Silnie rosnąca krzewinka; liście średniej wielkości; owoce owalne, duże (1,9 cm długości, 1,6 cm średnicy). Skórka pokryta woskowym nalotem. Owoce dojrzewają w październiku, dobrze się przechowują. Jest to krzyżówka odmian „Prolific” i „McFarlin”, otrzymana przez H. B. Baina w 1930 roku. Żurawina wielkoowocowa najlepiej rozwijać się będzie w dobrze nasłonecznionym miejscu, gdzie podłoże jest torfowe i wilgotne

Red Star

Owoce duże, masa owocu ok 1, g, wydłużone i dość nieregularne. Owoce błyszcząca, czerwone. Miąższ kruchy i zwarty, dobrej jakości przetwórczej. Krzewinka dojrzewa na przełomie września i października. Stosunkowo plenna .

Stevens

Krzewinka o silnym wzroście; owoce duże, nawet do 1,3 g,intensywnie czerwone, owalne długie na 2,2 cm o średnicy 1,4 cm, dobrze się przechowują. Zbiór następuje pod koniec września. Jest to odmiana bardzo plenna, odporna na szkodniki i bardzo dobrze znosząca niskie temperatury.

W podsumowaniu, warto posadzić swoim ogrodzie żurawinę aby cieszyć się zdrowymi i smacznymi owocami jesienią.

Mini kiwi coraz bardziej popularny „superowoc”

Mini kiwi coraz bardziej popularny owoc- co warto o niej wiedzieć?

Aktinidia (Actinidia) z rodziny aktinidowatych (Actinidiaceae) – częściej znana pod nazwą „mini kiwi” – to pnącze o smacznych owocach dojrzewających od września do października. Actinidę dzieli się na rośliny: męskie, żeńskie i samopłodne. Męskie wytwarzają same kwiaty, natomiast żeńskie owoce. Odmiana żeńska bez męskiej odmiany w pobliżu nie wyda owoców. Na około 5 żeńskich odmian wystarcza 1 męska. Zapylacz działa do ok. 12 m. Odmiany samopłodne nie potrzebują odmian męskich w pobliżu, same zawiążą owoce. Aktinidie zapylane są dwojako, przez wiatr oraz przez owady, które licznie odwiedzają kwiaty. Roślina traktowana jest także jako roślina ozdobna dzięki kolorowemu, białemu lub czerwonemu przebarwianiu się liści.

Mini kiwi- jak pielęgnować?

Odmiany aktinidii są co prawda odporne na niskie temperatury (nawet -30,- 40°C), ale za względu na wczesną wegetację, tj. początek kwietnia, w pierwszych latach od posadzenia należy je okrywać na zimę. Jest to krzew o dużych wymaganiach pokarmowych i wodnych. Jednocześnie jest bardzo wrażliwy na zalewanie. Mini kiwi nie jest wymagająca pod względem gleby, ale warto wybrać lekko kwaśną (pH 5,5-6). Preferuje słoneczne stanowiska lub półcieniste. Wybierając miejsce sadzenia aktinidii w ogrodzie należy pamiętać, że jest ona pnączem i do swojego wzrostu wymaga podpory. Krzewy sukcesywnie w miarę wzrostu przymocowujemy do drutów poczynając od dolnych. Jako, że aktinidia jest silnie rosnącą rośliną wymaga ona systematycznego cięcia. Najważniejsze jest cięcie zimowe. Wówczas usuwamy pędy owocujące w poprzednim roku a także pędy chore, silnie poskręcane. Następnie usuwamy pędy nadmiernie zagęszczające krzew. Należy pamiętać, że cięcie zimowe należy zakończyć przed wiosennym ociepleniem czyli najpóźniej do połowy lutego. Krzewy można też ciąć już późną jesienią po opadnięciu liści. Prowadząc krzewy przy podporze w formie szpaleru dodatkowo dłuższe pędy wyrastające z pędów przymocowanych do drutów skracamy do 20 cm tak by rośliny nie rozrastały się nadmiernie wszerz. Równie ważne jest cięcie letnie. Szczególnie prowadząc rośliny w formie szpaleru należy sukcesywnie skracać silniej rosnące nowe pędy tak by utrzymać rośliny jako wąskie rzędy. Nieco słabiej można ciąć krzewy posadzone przy pergoli czy trejażu jednak ze względu na intensywnie owijanie się młodych pędów wokół wszystkiego, także własnych pędów nie należy z tego rezygnować by podczas zimowego cięcia mieć nieco ułatwione zadanie. Poza tym odpowiednie cięcie krzewu spowoduje lepsze doświetlenie owoców co będzie skutkowało lepszymi walorami smakowymi. W pierwszym roku uprawy dobrze jest pozwolić roślinie rozrosnąć się. Pomimo tego, że najprawdopodobniej w pierwszym sezonie krzewy nie wypuszczą silnych pędów a jedynie drobne. Jednakże w tym okresie silnie rozrasta się system korzeniowy. W kolejnym sezonie z nasady krzewu powinny wyrosnąć silne pędy, które powinny stanowić podstawę do budowania docelowej struktury krzewu. Pozostałe, drobne pędy usuwamy podczas cięcia kolejnej zimy. Z uwagi na to że system korzeniowy w pierwszym roku jest bardzo wrażliwy na nadmiar nawożenia zaleca się nawozić z dużą ostrożnością, unikając przy tym nawozów chlorkowych. Przed posadzeniem warto zaprawić dół nawozem organicznym lub kompostem. W latach kolejnych zapotrzebowanie na składniki pokarmowe wzrasta, szczególnie gdy rośliny wejdą w fazę owocowania. W przypadku uprawy amatorskiej najlepiej jest stosować nawozy kompleksowe, posiadające w swoim składzie oprócz makroelementów także najważniejsze mikroelementy. W takim przypadku unikniemy niedoborów któregoś ze składników. Nawozy można stosować posypowo wiosną od końca marca, najlepiej w kilku (2-3) comiesięcznych dawkach. Nawożenie, szczególnie azotowe, najlepiej jest zakończyć najpóźniej do połowy czerwca.

Mini kiwi możemy uprawiać w całkowicie ekologiczny sposób nie stosując żadnej ochrony chemicznej. Niemniej jednak jeśli posiadamy w ogrodzie inne rośliny szczególnie lubiane przez niektóre szkodniki jak np. mszyce czy przędziorki to istnieje uzasadniona obawa, że szkodniki te przejdą także na aktinidię.

Jakie odmiany mini kiwi zaleca się do uprawy ?

Wśród dostępnych odmian żeńskich aktinidi pstrolistnej na uwagę zasługują mini kiwi Sentyabraskaya. Kwitnienie następuje w czerwcu, kwiaty białe o cytrynowym aromacie. W dorosłej formie roślina dorasta do 4m (1-2m rocznie). Przebarwienia na liściach pojawiają się dwa/trzy lata po posadzeniu.

Dobrą odmianą męską jest Adam. Oprócz smacznych i zdrowych owoców actinida pstrolistna jest także niezwykle dekoracyjnym pnączem. Jej liście w maju kilkakrotnie zmieniają zabarwienie. Część liści wpierw staje się biała po czym zmienia kolor na różowy. Przez to krzewy wyglądają niezwykle urokliwie (zielono-biało-różowo). Kolor blednie wraz z zakwitaniem krzewów, w końcu maja. Znacznie intensywniej wybarwiają się rośliny męskie i to te posadzone w miejscu bardziej nasłonecznionym. Actinida Adam rośnie silnie, osiągając ok 3-4 m wysokości, a jej roczny przyrost oscyluje między 1 a 2 m.

Kolejną dobrą odmianą aktinidi pstrolistnej jest mini kiwi doktor Szymanowski. To odmiana żeńska z cechami obupłciowości, nie wymaga zapylacza. Jest to wyjątkowo plenna odmiana, z dorosłych krzewów można uzyskać do kilkunastu kilogramów owoców. Owoce są bardzo smaczne i słodkie. W dorosłej formie roślina dorasta do 4m (1-2m rocznie).

Wśród dostępnych odmian jednopiennych akitnidi na uwagę zasługuje mini kiwi Issai

Owoce mini kiwi Issai są nieduże – około 2,5 cm długości, wagowo do 9 gramów. W środku zielone, z intensywnym zapachem. Mini kiwi Aktinidia Arguta Issai zbiera się w październiku. wykazują cechy samopłodności (rodzą owoce bez konieczności roślin męskich w sąsiedztwie) jednak jeśli chcemy uzyskać dorodniejsze owoce i większą ich liczbę to bezwzględnie należy posadzić w sąsiedztwie także krzew męski.

Kolejną odmianą dostępną w naszej ofercie jest mini kiwi Zakarpacie.

Jest to odmiana jednopienna (obupłciowa), a więc nie wymaga zapylacza. Aktinidia Zakarpacie to pnącze, którego owoc waży 75-80g, ma podłużny kształt i włochatą skórkę. Pnącze rośnie bardzo szybko, już w pierwszym roku po posadzeniu może osiągnąć 2-3 m. Wegetację rozpoczyna w kwietniu, kwitnienie na przełomie maja i czerwca natomiast owocuje w październiku.

Zalety owoców

Niepodważalnym walorem tych roślin są ich owoce. Powszechnie uważa się, że ze względu na swoje właściwości zdrowotne należą one do jednych z najbardziej odżywczych na świecie. Zawierają ponad 20 różnych związków o działaniu prozdrowotnym, szczególnie witaminy C oraz B8myo-inositol), polifenole (będące dobrymi przeciwutleniaczami), karotenoidy (głównie luteina, zeaksantyna, betakaroten i chlorofile), kwas foliowy a także znaczną ilość minerałów, głównie potasu, wapnia, żelaza i cynku. Ponadto są one bogatym źródłem błonnika pokarmowego i enzymu proteolitycznego – aktinidinu.

Ze względu na swoje właściwości prozdrowotne, smak a także łatwość uprawy mini kiwi staje się niezwykle popularnym owocem nie tylko na polskim rynku. W odróżnieniu do większych owoców kiwi, które wymagają obierania ze skórki można je zjadać w całości jako, że mają delikatną skórkę. Ponadto uważa się że smak mini kiwi jest bogatszy i dużo słodszy od smaku kiwi. W smaku wyczuwalna jest nuta truskawki, banana, agrestu czy śliwek.

Podsumowując, warto już dzisiaj wygospodarować w swoim ogrodzie trochę miejsca a jesienią będziemy cieszyć się tym „superowocem”.

Smacznego i na zdrowie!

Sadzonki mini kiwi kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-kiwi/

Malinojeżyna- jak sadzić i pielęgnować?

Malinojeżyna (Rubus hybr.) to roślina należąca do rodziny różowatych (Rosaceae) to długowieczny krzew owocowy, który powstał z połączenia dwóch gatunków: maliny właściwej (Rubus idaeus) oraz jeżyny krzewiastej (Rubus fruticosus).

Owoce są duże, podłużne, w odcieniach ciemnej czerwieni, podobne do owoców jeżyny, ale w smaku przypominają owoce malin. Rośnie szybko i silnie wytwarzając bardzo długie, łukowato wygięte pędy, dorastające nawet do 4m długości. Jak każda odmiana malinojeżyny, owocuje na pędach dwuletnich od lipca do sierpnia.

Jest to idealna roślina do uprawy w ogródkach przydomowych ale także do uprawy przemysłowej.

Krzew kwitnie dosyć późno, bo w czerwcu, ale owoce pojawiają się bardzo szybko, od lipca do sierpnia.

Sadzenie i pielęgnacja

Sadzonki malinojeżyny najlepiej posadzić wczesną wiosną, od marca do maja ale również jesienią, od września do października. Wybierając stanowisko dla malinojeżyny warto znaleźć słoneczne lub półcieniste, osłonięte od wiatru miejsce uprawy. Rośliny te najlepiej rosną w żyznym i przepuszczalnym podłożu z dodatkiem próchnicy. Sadząc malinojeżynę trzeba pamiętać, że jest silnie rozrastająca się dlatego należy zostawić sporo miejsca dla rośliny, co najmniej 1m odstępu między sadzonkami. Jako, że malinojeżyna nie toleruje dużych mrozów, w najzimniejszych regionach Polski należy okryć ją na zimę.

Przed posadzeniem warto pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na ok 30 minut. Następnie sadzimy w dole o wymiarach 40x40x40cm , na dno warto wcześniej wysypać 10 cm warstwę dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej.

Po owocowaniu usuwamy dwuletnie pędy, a w ciągu roku nowo wyrośnięte pędy należy przymocować do podpory.

Sadzonki wykazują dużą odporność na choroby.

Zastosowanie

Owoce możemy spożywać bezpośrednio z krzewu lub też dodawać do domowych przetworów.Z owoców można wykonywać mrożonki, bardzo smaczne soki, dżemy i nalewki.

Z uwagi na prostą uprawę oraz obfite owocowanie jest to roślina polecana do przydomowego ogródka.

Sadzonki malinojeżyny kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-malinojezyny/

Morwa i jej wspaniałe właściwości

Morwa i jej wspaniałe właściwości

Morwa jest właściwie drzewem marzeń każdego ogrodnika. Oprócz tego, że pięknie wygląda, to jeszcze rośnie bez problemów i daje smaczne owoce. Pochodzi z Chin, gdzie od ponad 4000 lat była uprawiana jako pokarm dla gąsienic jedwabnika. Spośród kilkunastu odmian popularność u nas zdobyła morwa biała i morwa czarna. Morwa może rosnąć jako niewielki krzew, drzewo lub żywopłot. Nie wymaga cięcia, ale pozostawiona bez przycinania po 10 latach wyrośnie w 9m drzewo!

Badania z ostatnich lat potwierdzają, że poszczególne jej części (głównie liście, kora, owoce) pomagają w leczeniu i profilaktyce niektórych chorób, ponieważ zawierają całą gamę substancji biologicznie aktywnych, korzystnie działających na nasze zdrowie. Wpływają na gospodarkę insulinową, co jest ważne w diecie osób chorych na cukrzycę. Ponadto wykazują działanie na układ krwionośny, sercowo-naczyniowy oraz nerwowy, dzięki czemu wspierają walkę z anemią oraz miażdżycą. Mogą być także pomocne w zapobieganiu chorobie Alzheimera. Morwa daje również lekki efekt wybielający i z tego powodu ekstrakty z jej liści wykorzystywane są w różnych kremach do twarzy. Owoc morwy oprócz tego zawiera witaminy A i C.

Owoce morwy mają działanie przeciwgorączkowe i moczopędne. Zawierają – podobnie jak jeżyny – cukry, garbniki, flawonoidy, witaminy, a także minerały. Można przyrządzać z nich soki- są bardzo smaczne. Zaleca się popijać je przy wielu różnych dolegliwościach: anemii, przeziębieniach, miażdżycy, chorobach serca, nerek, a także astmie oskrzelowej. Owoce morwy podobnie do jeżyny tworzą owoc złożony. Przybierają kolor od białego po różowy oraz od czerwonego aż po czarny. Zarówno białe, jak i czarne odmiany morwy są jadalne, chociaż smaczniejsze są owoce właśnie morwy czarnej. Dojrzewają pod koniec lipca i szybko opadają.

Morwa biała

Morwa czarna

Morwa – wymagania

Najważniejsze przy wyborze stanowiska dla morwy jest przede wszystkim odpowiednio duża przestrzeń. Rośnie na miejscach słonecznych ale również i na półsłonecznych. Krzewy morwy można formować w żywopłoty. Roślina wytwarza dużo odrostów korzeniowych. Jeśli chodzi o glebę jest dość tolerancyjna. Może rosnąć na każdej byle nie była podmokła lub bardzo sucha. Toleruje nawet gleby lekkie i piaszczyste. Lubi gleby gliniaste. Odczyn gleby powinien być obojętny. Morwy są podatne na mróz, zaleca się sadzić w cieplejszych regionach, a szczególnie czarną bo jest bardziej wrażliwa na mróz od białej.

Owocowanie

Morwa dość późno wchodzi w okres owocowania, bo dopiero w 6 roku po posadzeniu. Owoce dojrzewają w końcu lipca lub w sierpniu. Należy zbierać owoce możliwie szybko, bo łatwo opadają. Owoce są jadalne, tak bardzo słodkie, że aż wydają się mdłe. Morwa biała jest słodsza od morwy czarnej.

Podsumowując, jeśli tylko mamy dużo miejsca w ogrodzie warto zakupić sadzonki morwy. A kupując w naszej szkółce mają Państwo pewność, że rośliny są zdrowe i w dobrej kondycji. Nad jakością naszych sadzonek opiekę sprawuje Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa.

Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-morwy/

Malinotruskawka- jak sadzić i pielęgnować?

Malinotruskawka (łac. Rubus illecebrosus) jest coraz bardziej popularną rośliną na rynku. Gatunek ten pochodzi z Japonii, gdzie naturalnie rośnie w lasach na glebach próchniczych. Jest to krzewinka owocowa której aromatyczne owoce w smaku podobne są do owoców morwy. Natomiast z wyglądu przypominają owoce poziomek. Roślina ta wytwarza liczne odrosty korzeniowe i dorasta do wysokości ok 40 cm. Liście malinotruskawki są charakterystyczne: jasnozielone pierzaste liście, złożone z kilku pojedynczych, o ząbkowanych brzegach i ostro zakończonych listków.

Malinotruskawka kwitnie na przełomie czerwca i lipca i owocuje na pędach jednorocznych.

Jest to niezwykła roślina która nie tylko zachwyca wyglądem ale również jest to doskonałe źródło wielu cennych dla organizmu witamin z grupy C, E i B.

Malinotruskawka- uprawa, wymagania

Malinotruskawka to roślina, która bezproblemowo może być uprawiania w przydomowym ogródku. Sadzonki można umieścić w donicach jak i bezpośrednio w gruncie. Przy czym należy pamiętać aby wybrać donicę o większych wymiarach jako że malinotruskawa jest ekspansywną rośliną.

Wybierając stanowisko dla maliny najlepiej wybrać miejsce słoneczne lub półcieniste, szkodzi jej intensywne słońce.

Jeśli chodzi o podłoże, to najlepiej rośnie w żyznej, przepuszczalnej i wilgotnej ziemi gliniastej. Jednak jest to roślina bardzo tolerancyjna i przyjmuje się w każdym podłożu.

Jak sadzić malinotruskawkę?

Malinotruskawkę najlepiej posadzić w miesiącach wiosennych. Tuż przed posadzeniem w glebie warto umieścić sadzonkę w pojemniku napełnionym wodą. Po wykopaniu dołków o głębokości około 40 cm można posadzić malinotruskawkę w podłożu. Na dnie warto wyłożyć dołek kompostem co wpłynie na lepsze przyjęcie się rośliny. Po wsadzeniu krzewu do gleby należy przysypać korzenie ziemią, a następnie obficie podlać sadzonkę.

Pielęgnacja malinotruskawki

Malinotruskawkę należy podlewać w okresie letnim ponieważ w tym okresie jest wrażliwa na suszę. Można zastosować nawożenie doglebowe aby latem cieszyć się smacznymi owocami. Wiosną zaleca się usuwać pozostałości z zeszłorocznych pędów. Warto też zastosować ściółkowanie podłoża co ogranicza wyparowywanie wody z gleby i porastanie chwastami.

Zastosowanie malinotruskawki

Malinotruskawkę uprawia się głównie jako roślinę owocową. Można ją spożywać na surowo jako dodatek w galaretkach, ciastach lub z lodami ale również świetnie nadaje się na dżemy i soki. Warto wspomnieć, że ze względu na wyjątkowo atrakcyjny wygląd malinotruskawki można ją aranżować w różnych zakątkach ogrodu. Znakomicie prezentuje się wśród zieleni ozdobnej na ogrodowych rabatach. Nadaje się także do tworzenia niskich żywopłotów

Biorąc pod uwagę walory smakowe, zdrowotne i wzrokowe malinotruskawki zdecydowanie warto posadzić ją w ogródku i cieszyć się piękną, smaczną i zdrową rośliną 🙂

sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-malinotruskawki/

Rokitnik- bomba witaminowa

Rokitnik– bomba witaminowa

Coraz większą popularnością na rynku polskim cieszy się rokitnik. W Polsce powstają plantacje rokitnika, a zwykły konsument coraz częściej poszukuje sadzonek. W dobie silnie przetworzonej żywności oraz fast-foodów warto zainteresować się rokitnikiem, który bez wątpienia można określić „bombą witaminową”.

Owoce rokitnika są bardzo bogatym źródłem:

witaminy C, dzięki czemu wykazuje on właściwości przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, bakteriobójcze i uszczelniające naczynia krwionośne

karoteny i karotenoidy, dzięki temu rokitnik chroni organizm przed zmianami zanikowymi i zwyrodnieniowymi oraz zakrzepowymi i skurczowymi, między innymi w obrębie naczyń krwionośnych i skóry.

Ponadto, rokitnik ma w sobie :

  • 11 mikroelementów,
  • 22 nienasycone kwasy tłuszczowe,
  • 18 aminokwasów,
  • antyoksydanty,
  • lipidy

Rokitnik zwyczajny- rokitnik pospolity

(Hippophae rhamnoides L.) to ciernisty krzew z rodziny oliwkowatych, który rośnie głównie w Europie, na Kaukazie oraz Syberii. Roślina ta coraz częściej spotykana jest w Polsce, głównie na piaszczystych urwiskach nadmorskich. Rokitnik osiągać może do 7m wysokości. Liście ma lancetowate, długości ok 6cm, gęsto pokryte na dolnej stronie srebrzystymi, tarczowatymi włoskami. Biorąc pod uwagę niezwykle atrakcyjne owoce, pomarańczowe stanowi on coraz częściej element dekoracyjny. Jest to roślina która nie sprawia kłopotu w uprawie. Aby cieszyć się zdrowymi i pysznymi owocami najlepiej nabyć sadzonkę rokitnika samopylnego- Orange Friesdorfer.

Rokitnik samopylny- Orange Friesdorfer

Odmiana rokitnika nie potrzebująca zapylacza, jest samopylny. Wystarczy więc posadzenie jednej rośliny , aby mieć dorodne pomarańczowe owoce. Jest to odmiana niezwykle plenna, pochodząca z Niemiec. Krzew dorasta do 3-4 m wysokości, ma rozłożysty, zaokrąglony pokrój. Roślina ta posiada małą ilość cierni. Na przełomie kwietnia i maja rozpoczyna się kwitnienie, a owocuje we wrześniu.

Rokitnik samopylny- sadzenie

Wybierając miejsce dla rokitnika należy znaleźć stanowisko słoneczne. Jeśli chodzi o podłoże rokitnik ma małe wymagania, jednak najlepiej rośnie na glebach wapiennych.

Jednocześnie dobrze znosi ujemne temperatury i jest całkowicie mrozoodporny. Dość wytrzymały na suszę. Nie lubi natomiast miejsc podmokłych.

Ze względu na swoje walory zdrowotne i smakowe polecana jest do uprawy w każdym ogródku przydomowym. Odmiana przede wszystkim polecana do uprawy ze względu na owoce. Z owoców można robić dżemy, soki, przeciery, nalewki.

Jak zbieramy rokitnika ?

Najlepsza metoda na zbiór rokitnika to obcięcie gałęzi owocujących i włożenie ich jedną warstwą w zamrażarce. Następnie należy poczekać aż się przemrożą i po prostu ściągnąć zamrożone owoce.

Rokitnik to roślina o wyjątkowych cechach dekoracyjnych, niezwykle łatwa w uprawie, nie wymaga specjalnej pielęgnacji a o wielu walorach leczniczych.Jest to szczególnie ważne w sezonie grypowym, dlatego warto w tym czasie zaopatrzyć się w ten naturalny specyfik !!!

Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-rokitnika-samopylnego/