Wszystko o chorobach borówki amerykańskiej- jak rozpoznać, leczyć oraz jak im zapobiegać?
Krzewy borówki amerykańskiej to zdecydowanie najczęściej wybierane rośliny do uprawy w przydomowych ogródkach- nie są szczególnie podatne na choroby i szkodniki, ale to nie oznacza, że w ogóle im nie zagrażają. Jednakże, jeśli zapewnimy im odpowiednią ochronę i pielęgnacje wówczas dadzą nam liczne, duże i zdrowe owoce. Chcąc zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia chorób krzewów borówki amerykańskiej warto pamiętać o kilku czynnikach, które zmniejszają ryzyko porażenia rośliny przez patogeny chorobotwórcze.
W poniższym artykule dowiesz się jakie są najczęstsze choroby borówki amerykańskiej, jak je rozpoznawać, leczyć oraz jak im zapobiegać. Oto sprawdzone sposoby na zdrowe borówki w Twoim ogrodzie!
Po pierwsze, sadząc krzewy borówki amerykańskiej w swoim ogrodzie należy zakupić je w kwalifikowanych szkółkach, dzięki czemu mamy gwarancje że rośliny są wolne od chorób. Ponadto, warto je posadzić w zalecanej rozstawie. Ważne jest, by w czasie pierwszego sadzenia zachować co najmniej metrową przestrzeń między roślinami dzięki czemu będą miały odpowiednią wentylację.
Do powszechnych chorób borówki amerykańskiej należą:
Szara pleśń- jak ją rozpoznać i zwalczyć?
Szara pleśń borówki amerykańskiej to choroba grzybowa wywołana przez grzyb Botrytis cinerea. Grzyb ten zimuje w resztkach roślin w formie grzybni. Szczególnie dobrymi warunkami do rozwoju szarej pleśni jest wysoka wilgotność oraz słaba wentylacja spowodowana zbyt dużym zagęszczeniem posadzonych roślin. Głównym objawem są ciemne plamy, które atakują wszystkie części rośliny -pędy, łodygi, liście oraz owoce. Najgroźniejsze dla borówki są infekcje kwiatów i owoców. Zainfekowane kwiaty na początku stają się brunatne, potem zasychają. W przypadku owoców, na ich zawiązkach uwidaczniają się nekrotyczne plamy, które również zasychają. Przyczynia się to do gnicia owoców, zarówno przed zbiorami, jak i w trakcie magazynowania na których z czasem pojawia się szary nalot. Porażone przez chorobę owoce rośliny zaczynają stopniowo obumierać, a następnie gnić.
Profilaktyka
Niezwykle ważnym zabiegiem który zabezpieczy borówkę przed szarą pleśnią jest tzw cięcie prześwietlające dzięki czemu zapewnimy swobodny przepływ powietrza pomiędzy roślinami.
Poza tym, warto wziąć pod uwagę nawadnianie bezpośrednie do systemu korzeniowego co wpłynie pozytywnie na ochronę przed szarą pleśnią.
Zwalczanie
Jeśli zaobserwujemy pierwsze objawy szarej pleśni, natychmiast należy zastosować interwencyjny środek przeciwgrzybowy lub biologiczny.
Mączniak prawdziwy borówki amerykańskiej
Mączniak prawdziwy borówki amerykańskiej to choroba grzybowa powodowana przez grzyb Erysiphe vaccinii.
Pierwsze objawy mączniaka na borówce amerykańskiej są widoczne dopiero w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego. Sucha i upalna pogoda sprzyja rozwojowi choroby. Początkowym objawem infekcji są jasnozielone, żółte lub czerwonawe przebarwienia na liściach oraz charakterystyczny biały mączysty nalot, który z czasem szarzeje. Na owym nalocie widoczne są drobne czarne punkciki- zarodniki. Mocno porażone liście marszczą się i pojawiają się na nich plamy z czerwoną obwódką. Chore rośliny cechuje osłabiony wzrost.
Profilaktyka
Ważnym zabiegiem, który zabezpiecza rośliny przed mączniakiem prawdziwym jest regularne wycinanie zbędnych, nadmiernie zagęszczających roślin pędów, a także systematyczne odchwaszczanie, tak aby chwasty nie powodowały nadmiernego zagęszczenia, tym samym utrudniając osuszanie przez wiatr.
Zwalczanie
W przypadku zaobserwowania pierwszych objawów choroby, należy zastosować interwencyjny środek przeciwgrzybowy lub biologiczny.
Zgorzel pędów borówki amerykańskiej
Zgorzel pędów borówki amerykańskiej to choroba grzybowa wywołana przez grzyb Godronia cassandrae. Objawy tej choroby są widoczne na pędach borówki w jej dolnych częściach, w miejscu których kora stopniowo pęka. Wówczas pojawiają się charakterystyczne brązowe plamy na pędach borówki oraz jej pozostałych liściach. Plamy te otoczone są purpurową obwódką. Z czasem kora staje się srebrzysto szara a pędy borówki zamierają.
Jest to jedna z groźnych chorób borówki amerykańskiej, typowa dla młodych, zwykle maksymalnie dwuletnich okazów.
Zwalczanie
Aby zapobiec dalszemu rozwojowi choroby należy usunąć pędy które uległy porażeniu. Niemniej jednak najskuteczniejszym sposobem zwalczania zgorzeli pędów borówki amerykańskiej jest zastosowanie odpowiednich środków chemicznych. Prawidłowa ochrona może zapobiec dalszemu rozwojowi choroby. Należy zastosować oprysk fungicydami wiosną w fazie pękania pąków oraz jesienią w czasie opadania liści borówek.
Antraknoza borówki amerykańskiej
Objawy choroby występują na wszystkich nadziemnych organach roślin: pędach, kwiatach, liściach, szypułkach i owocach. Tym samym prowadzi to do zahamowania wzrostu i rozwoju krzewów. Jednocześnie zwiększa podatność borówek na inne choroby, szkodniki, a także niekorzystne czynniki pogodowe. To szkodliwość pośrednio wpływająca na plon. Oprócz tego patogen powoduje bezpośrednie straty w plonie.
Początkowe objawy choroby widoczne są na liściach w postaci brunatno- bordowych plam a także na pędach, które z czasem zamierają. Niemniej jednak najbardziej groźne są infekcje owoców, które w czasie dojrzewania miękną i pojawiają się na nich nekrotyczne plamki, które są zauważalne dopiero przy dokładnym przyjrzeniu się z bliska. Porażone owoce marszczą się i zasychają. Tworzą się tzw. „mumie”. Natomiast owoce dojrzałe masowo gniją w czasie transportu i przechowywania.
Zwalczanie
Aby ochronić borówkę amerykańską przed antraknozą należy zastosować zabiegi ochronne od początku rozwoju kwiatostanu aż do końca fazy kwitnienia. W przypadku wystąpienia objawów choroby stosuje się opryski fungicydami. Poza tym opryski fungicydami na antraknozę stosuje się w przypadku wystąpienia pierwszych objawów. Ważne jest również, aby regularnie usuwać i niszczyć uszkodzone liście i pędy oraz porażone owoce. Zapobieganie chorobom grzybowym obejmuje także zabieg usuwania pędów nadmiernie zagęszczających krzewy, odchwaszczanie oraz umiejętne nawożenie (przenawożona roślina staje się bardziej podatna na ataki patogenów, zwłaszcza w przypadku nawozów azotowych
Biała plamistość liści borówki amerykańskiej
Do powszechnych chorób borówki amerykańskiej należy również biała plamistość liści – do objawów choroby należy pojawienie się na porażonych liściach drobnych, białych plam, w środku biało szarych i otoczonych czerwono- brunatną obwódką. Na powierzchni plam tworzą się drobne, ciemne owocniki. Silnie porażone liście borówki przedwcześnie zamierają i opadają. Biała plamistość liści borówki zaburza asymilację krzewów co hamuje rozwój, a pośrednio wpływa na obniżenie owocowania
Zwalczanie
Zwalczanie choroby polega na wykonaniu oprysków fungicydem oraz regularnym usuwaniu i niszczeniu porażonych liści i pędów.
Podsumowanie
W tym artykule poznaliśmy najczęstsze choroby borówki amerykańskiej oraz metody na ich zwalczanie. Reasumując, warto pamiętać o tym, by w celu zapewnienia maksymalnej możliwej ochrony krzewów borówki przed chorobami dbać o ich odpowiednie podlewanie i nawożenie. Niezwykle istotna jest też walka ze szkodnikami (takimi jak np. mszyce), które potrafią przenosić choroby pomiędzy krzewami. A najważniejszym jest wybór sadzonek ze sprawdzonego źródła. Priorytetem powinien być dla nas zakup krzewów odpowiednio silnych i pewnych gatunkowo. Warto skierować swoje zainteresowanie w stronę upraw, będących pod kontrolą Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Profesjonalny producent borówki amerykańskiej daje gwarancję czystości gatunkowej krzewu oraz tego, że jest wolny od chorób.
Jakie choroby atakują maliny- jak je rozpoznawać i zwalczać?
Maliny to bardzo popularne rośliny w naszych przydomowych ogródkach. Wiele osób decyduje się na posadzenie malin dlatego, że mają pyszne, słodko-kwaśne owoce, które nadają się do bezpośredniego spożycia jak i na przetwory lub mrożenie. Można z nich sporządzić przepyszne dżemy, syropy i soki.
Niemniej jednak maliny bardzo często atakowane są przez choroby, a żeby maliny mogły wydać obfity i satysfakcjonujący nas plon, sadzonka musi być zdrowa i wolna od chorób.
Z poniższego artykułu dowiesz się jakie są najczęstsze choroby malin, jak je rozpoznawać i zwalczać aby w efekcie cieszyć się pysznymi owocami.
Oto sprawdzone sposoby na zdrowe maliny w Twoim ogrodzie!
Po pierwsze decydując się na sadzenie malin w swoim ogrodzie, warto zakupić je w kwalifikowanych szkółkach, dzięki czemu mamy gwarancje że sadzonki są wolne od chorób. Ponadto, należy pamiętać o posadzeniu malin w odpowiedniej rozstawie, która zapewni odpowiednie przewietrzenie i osuszanie roślin. Nie wolno dopuszczać do nadmiernego zagęszczania roślin, dlatego należy systematyczne wycinać nadmiar pędów i odchwaszczać maliny. Co więcej, pamiętać należy o odpowiednim nawożeniu, unikając przenawożenia azotem. Kolejnym bardzo ważnym sposobem na zdrowe rośliny jest unikanie podlewania ich po liściach, dlatego warto postawić na nawadnianie kropelkowe. Aby nie rozprzestrzeniały się choroby grzybowe pamiętać również trzeba o wycinaniu pędów
- malin jesiennych, które owocują na tegorocznych pędach po owocowaniu i przymrozkach
- malin letnich, które owocują na dwuletnich pędach tuż po owocowaniu.
Ostatnim etapem ale bardzo ważnym są zabiegi ochronne które należy wykonywać przed kwitnieniem. I kolejne w przypadku gdy zauważymy objawy choroby. Ostatni zabieg wykonać należy po zbiorze owoców i wycięciu pędów.
Najczęstsze choroby występujące u malin
Zamieranie pędów malin
Zamieranie pędów malin jest to choroba grzybowa powodowana przez Didymella applanata.
W pierwszym etapie choroby dochodzi do porażenia pędów w miejscach z których wyrastają pąki oraz liście. W miejscu infekcji występują brązowe plamy które stopniowo się powiększają ostatecznie owe plamy mogą obejmować obwód całego pędu. Tkanka w obrębie plam z czasem robi się srebszystoszara, a na zmienionych chorobowo miejscach tworzą się charakterystyczne czarne punkciki, które powodują dalszy rozwój choroby. W efekcie porażone pędy słabiej rosną a ostatecznie zamierają.
Zwalczanie
Niestety usuwanie porażonych pędów jest niewystarczające dlatego konieczne są również opryski przeciwko zamieraniu pędów malin. Pierwsze opryski stosuje się wiosną , kiedy młode pędy mają od 10-20 cm a kolejne co 7-10 dni. Można wykonać oprysk środkami chemicznymi oraz biologicznymi.
Szara pleśń
Jest to choroba grzybowa powodowana przez Botrytis cinerea. Patogen poraża wszystkie części malin: kwiaty, zawiązki owoców, owoce i pędy. Zainfekowane kwiaty stają się brunatne a ostatecznie zamierają. Na pędach, w miejscach infekcji widoczne są rozległe, jasnobrązowe plamy. Z czasem tkanka w obrębie plam szarzeje i łuszczy się a porażone pędy słabo rosną i mają obniżoną mrozoodporność. Bardzo szybko dochodzi także do porażenia i gnicia owoców. Porażone młode sadzonki malin mogą zamierać. Choroba może się rozwijać również na owocach po ich zbiorze. Ponadto, sąsiadujące z nimi pozostałe owoce bardzo szybką zostają zainfekowane.
Zwalczanie
Należy stosować prewencyjne zabiegi ochrony roślin od początku kwitnienia. Kolejne zabiegi wykonywać co 10 dni, jeżeli zachodzi taka potrzeba i zauważono objawy choroby. Zabiegi należy wykonywać, jeżeli panują warunki sprzyjające rozwojowi choroby (wysoka wilgotność powierza). Opryski wykonywać zgodnie z instrukcją w etykiecie, mając na uwadze zachowanie okresu karencji.
Antraknoza malin
Choroba grzybowa powodowana przez Sphaceloma necator. Infekcja może występować we wszystkich nadziemnych częściach malin. Pierwsze objawy widoczne są na młodych pędach, w miejscach infekcji pojawiają się drobne, purpurowe plamy które z czasem się powiększają i stają się szarobiałe z fioletowoczerwoną obwódką. A na plamach tych pojawiają się później drobne, czarne kropki. Na starszych, zdrewniałych pędach występują podłużne pęknięcia. Z kolei na kwiatach, owocach a później na liściach widoczne są drobne ciemne plam. Jeśli choroba się rozwija z czasem powoduje przedwczesne opadanie liści oraz zamieranie całej rośliny.
Zwalczanie
Chorobie sprzyja wysoka temperatura i duża wilgotność. Aby jej zapobiegać, stosujmy dedykowane opryski. Pierwsze zabiegi ochrony roślin wykonujemy przed kwitnieniem malin, gdy wyrastające młode pędy osiągają wysokość 10-20 cm. Kolejne zabiegi można wykonywać co 10 dni w fazie kwitnienia i pod koniec kwitnienia. Ostatnie zabiegi wykonuje się po zbiorze owoców i wycięciu starych pędów owoconośnych (co niszczy formy przetrwalnikowe grzyba).
Rdza malin
Jest to choroba grzybowa powodowana przez Phragmidium rubi-idaei. Choroba występuje głównie na liściach malin , ale można ją również dostrzec na ogonkach liściowych, szypułkach i kwiatach. Rdza maliny występuje na górnej stronie liści w postaci drobnych, żółtopomarańczowych wyrostek. W późniejszym terminie na dolnej stronie liści tworzą się kolejne skupienia zarodników w kolorze rdzawym. Z kolei jesienią wśród rdzawych zarodników można zaobserwować czarne zarodniki- tzw przetrwalnikowe dzięki którym patogen zimuje na porażonych resztkach roślinnych. Porażone liście opadają, przez co cała roślina staje się też mniej odporna na niską temperaturę i wydaje znacznie słabszy plon.
Zwalczanie
Pierwszy zabieg ochrony roślin, jeżeli zauważono objawy choroby, można zastosować na początku kwitnienia.
Podsumowanie
Na rynku dostępnych jest wiele preparatów przeciw chorobom malin . Jeśli jednak zależy ci na tym, by stosować jak najmniej chemii, warto zadbać o to aby zakupione sadzonki pochodziły z pewnego źródła. Nie zapomnijmy także by zapewnić roślinom odpowiednie stanowisko, nawodnienie, nawożenie i przycinanie. Bo rośliny zadbane będą silniejsze, a co za tym idzie bardziej odporne na działanie drobnoustrojów.
Zadbaj o swoje sadzonki, a będziesz cieszyć się pysznymi malinami i to z Twojego własnego ogrodu!
Wszystko o chorobach borówki amerykańskiej- jak rozpoznać, leczyć oraz jak im zapobiegać?
Krzewy borówki amerykańskiej to zdecydowanie najczęściej wybierane rośliny do uprawy w przydomowych ogródkach- nie są szczególnie podatne na choroby i szkodniki, ale to nie oznacza, że w ogóle im nie zagrażają. Jednakże, jeśli zapewnimy im odpowiednią ochronę i pielęgnacje wówczas dadzą nam liczne, duże i zdrowe owoce. Chcąc zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia chorób krzewów borówki amerykańskiej warto pamiętać o kilku czynnikach, które zmniejszają ryzyko porażenia rośliny przez patogeny chorobotwórcze.
W poniższym artykule dowiesz się jakie są najczęstsze choroby borówki amerykańskiej, jak je rozpoznawać, leczyć oraz jak im zapobiegać. Oto sprawdzone sposoby na zdrowe borówki w Twoim ogrodzie!
Po pierwsze, sadząc krzewy borówki amerykańskiej w swoim ogrodzie należy zakupić je w kwalifikowanych szkółkach, dzięki czemu mamy gwarancje że rośliny są wolne od chorób. Ponadto, warto je posadzić w zalecanej rozstawie. Ważne jest, by w czasie pierwszego sadzenia zachować co najmniej metrową przestrzeń między roślinami dzięki czemu będą miały odpowiednią wentylację.
Do powszechnych chorób borówki amerykańskiej należą:
Szara pleśń- jak ją rozpoznać i zwalczyć?
Szara pleśń borówki amerykańskiej to choroba grzybowa wywołana przez grzyb Botrytis cinerea. Grzyb ten zimuje w resztkach roślin w formie grzybni. Szczególnie dobrymi warunkami do rozwoju szarej pleśni jest wysoka wilgotność oraz słaba wentylacja spowodowana zbyt dużym zagęszczeniem posadzonych roślin. Głównym objawem są ciemne plamy, które atakują wszystkie części rośliny -pędy, łodygi, liście oraz owoce. Najgroźniejsze dla borówki są infekcje kwiatów i owoców. Zainfekowane kwiaty na początku stają się brunatne, potem zasychają. W przypadku owoców, na ich zawiązkach uwidaczniają się nekrotyczne plamy, które również zasychają. Przyczynia się to do gnicia owoców, zarówno przed zbiorami, jak i w trakcie magazynowania
na których z czasem pojawia się szary nalot. Porażone przez chorobę owoce rośliny zaczynają stopniowo obumierać, a następnie gnić.
Profilaktyka
Niezwykle ważnym zabiegiem który zabezpieczy borówkę przed szarą pleśnią jest tzw cięcie prześwietlające dzięki czemu zapewnimy swobodny przepływ powietrza pomiędzy roślinami.
Poza tym, warto wziąć pod uwagę nawadnianie bezpośrednie do systemu korzeniowego co wpłynie pozytywnie na ochronę przed szarą pleśnią.
Zwalczanie
Jeśli zaobserwujemy pierwsze objawy szarej pleśni, natychmiast należy zastosować interwencyjny środek przeciwgrzybowy lub biologiczny.
Mączniak prawdziwy borówki amerykańskiej
Mączniak prawdziwy borówki amerykańskiej to choroba grzybowa powodowana przez grzyb Erysiphe vaccinii.
Pierwsze objawy mączniaka na borówce amerykańskiej są widoczne dopiero w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego. Sucha i upalna pogoda sprzyja rozwojowi choroby. Początkowym objawem infekcji są jasnozielone, żółte lub czerwonawe przebarwienia na liściach oraz charakterystyczny biały mączysty nalot, który z czasem szarzeje. Na owym nalocie widoczne są drobne czarne punkciki- zarodniki. Mocno porażone liście marszczą się i pojawiają się na nich plamy z czerwoną obwódką. Chore rośliny cechuje osłabiony wzrost.
Profilaktyka
Ważnym zabiegiem, który zabezpiecza rośliny przed mączniakiem prawdziwym jest regularne wycinanie zbędnych, nadmiernie zagęszczających roślin pędów, a także systematyczne odchwaszczanie, tak aby chwasty nie powodowały nadmiernego zagęszczenia, tym samym utrudniając osuszanie przez wiatr.
Zwalczanie
W przypadku zaobserwowania pierwszych objawów choroby, należy zastosować interwencyjny środek przeciwgrzybowy lub biologiczny.
Zgorzel pędów borówki amerykańskiej
Zgorzel pędów borówki amerykańskiej to choroba grzybowa wywołana przez grzyb Godronia cassandrae. Objawy tej choroby są widoczne na pędach borówki w jej dolnych częściach, w miejscu których kora stopniowo pęka. Wówczas pojawiają się charakterystyczne brązowe plamy na pędach borówki oraz jej pozostałych liściach. Plamy te otoczone są purpurową obwódką. Z czasem kora staje się srebrzysto szara a pędy borówki zamierają.
Jest to jedna z groźnych chorób borówki amerykańskiej, typowa dla młodych, zwykle maksymalnie dwuletnich okazów.
Zwalczanie
Aby zapobiec dalszemu rozwojowi choroby należy usunąć pędy które uległy porażeniu. Niemniej jednak najskuteczniejszym sposobem zwalczania zgorzeli pędów borówki amerykańskiej jest zastosowanie odpowiednich środków chemicznych. Odpowiednia ochrona może zapobiec dalszemu rozwojowi choroby. Należy zastosować oprysk fungicydami wiosną w fazie pękania pąków oraz jesienią w czasie opadania liści borówek.
Antraknoza borówki amerykańskiej
Objawy choroby występują na wszystkich nadziemnych organach roślin: pędach, kwiatach, liściach, szypułkach i owocach. Tym samym prowadzi to do zahamowania wzrostu i rozwoju krzewów. Jednocześnie zwiększa podatność borówek na inne choroby, szkodniki, a także niekorzystne czynniki pogodowe. To szkodliwość pośrednio wpływająca na plon. Oprócz tego patogen powoduje bezpośrednie straty w plonie.
Początkowe objawy choroby widoczne są na liściach w postaci brunatno- bordowych plam a także na pędach, które z czasem zamierają. Niemniej jednak najbardziej groźne są infekcje owoców, które w czasie dojrzewania miękną i pojawiają się na nich nekrotyczne plamki, które są zauważalne dopiero przy dokładnym przyjrzeniu się z bliska. Porażone owoce marszczą się i zasychają. Tworzą się tzw. „mumie”. Natomiast owoce dojrzałe masowo gniją w czasie transportu i przechowywania.
Zwalczanie
Aby ochronić borówkę amerykańską przed antraknozą należy zastosować zabiegi ochronne od początku rozwoju kwiatostanu aż do końca fazy kwitnienia. W przypadku wystąpienia objawów choroby stosuje się opryski fungicydami. Poza tym opryski fungicydami na antraknozę stosuje się w przypadku wystąpienia pierwszych objawów. Ważne jest również, aby regularnie usuwać i niszczyć uszkodzone liście i pędy oraz porażone owoce. Zapobieganie chorobom grzybowym obejmuje także zabieg usuwania pędów nadmiernie zagęszczających krzewy, odchwaszczanie oraz umiejętne nawożenie (przenawożona roślina staje się bardziej podatna na ataki patogenów, zwłaszcza w przypadku nawozów azotowych
Biała plamistość liści borówki amerykańskiej
Do powszechnych chorób borówki amerykańskiej należy również biała plamistość liści – do objawów choroby należy pojawienie się na porażonych liściach drobnych, białych plam, w środku biało szarych i otoczonych czerwono- brunatną obwódką. Na powierzchni plam tworzą się drobne, ciemne owocniki. Silnie porażone liście borówki przedwcześnie zamierają i opadają. Biała plamistość liści borówki zaburza asymilację krzewów co hamuje rozwój, a pośrednio wpływa na obniżenie owocowania
Zwalczanie
Zwalczanie choroby polega na wykonaniu oprysków fungicydem oraz regularnym usuwaniu i niszczeniu porażonych liści i pędów.
Podsumowanie
W tym artykule przedstawiliśmy najczęstsze choroby borówki amerykańskiej oraz metody na ich zwalczanie. Reasumując, warto pamiętać o tym, by w celu zapewnienia maksymalnej możliwej ochrony krzewów borówki przed chorobami dbać o ich odpowiednie podlewanie i nawożenie. Niezwykle istotna jest też walka ze szkodnikami (takimi jak np. mszyce), które potrafią przenosić choroby pomiędzy krzewami. A najważniejszym jest wybór sadzonek ze sprawdzonego źródła. Priorytetem powinien być dla nas zakup krzewów odpowiednio silnych i pewnych gatunkowo. Warto skierować swoje zainteresowanie w stronę upraw, będących pod kontrolą Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Profesjonalny producent borówki amerykańskiej daje gwarancję czystości gatunkowej krzewu oraz tego, że jest wolny od chorób.
Jak odkwasić ziemię- najlepsze sposoby?
Odczyn gleby ma duże znaczenie dla uprawy wielu roślin ogrodowych, jest także odpowiedzialny za występowanie w ziemi minerałów oraz składników pokarmowych. Jasnym jest, że większość roślin ma pewien zakres tolerancji jeśli chodzi o poziom kwasowości gleby. Niemniej jednak jeśli posadzimy rośliny zdecydowanie kwasolubne na bardziej zasadowej ziemi (albo odwrotnie) – będą źle rosły, chorowały, źle zimowały, a mogą wręcz zginąć. Wynika to z faktu, że z ziemi o nieodpowiednim odczynie rośliny nie mogą pobierać składników pokarmowych. I nawet nawożone i podlewane, nie będą odpowiednio zasilone. Większość krzewów preferuje gleby o obojętnym odczynie tj ph 6.5-7.2 a tymczasem w Polsce w dużej mierze mamy gleby kwaśne i bardzo kwaśne.
Co zrobić, żeby poprawić odczyn gleb? Na czym polega odkwaszanie gleby? W niniejszym wpisie odpowiemy na powyższe pytania.
Proces odkwaszania gleby poprawia jej strukturę, pozwala też zneutralizować związki glinu, które hamują rozwój systemu korzeniowego młodych roślin. Jeśli stwierdzimy, że nasza gleba posiada zbyt niskie ph wówczas należy wykonać zabieg odkwaszania gleby.
Kiedy odkwasić?
Optymalnym okresem do odkwaszania gleby jest jesień, tuż po zebraniu wszystkich plonów. Drugim terminem, w którym przeprowadza się zabieg odkwaszania, jest wiosna, jednak nie później niż 3-4 tygodni przed planowanym terminem sadzenia roślin. Zaleca się, żeby nie łączyć odkwaszania z nawożeniem i zrobić między nimi miesięczną przerwę.
Czym odkwasić ?
Nawozy wapniowe, które dzielimy na tlenkowe (np. wapno palone) o szybkim działaniu, stosowane na glebach ciężkich, wymagające dużej ostrożności w dawkowaniu i niepolecane w uprawach amatorskich oraz węglanowe (kreda nawozowa, wapniak mielony) o spowolnionym działaniu, które nadają się na gleby lekkie i do ogródków.
1. Wapnowanie gleby
Jest to najbardziej popularny sposób na odkwaszanie gleby. Zabieg przeprowadza się co 2 lata na glebach lekkich oraz co 4 lata na glebach ciężkich. Najlepszym terminem na wapniowanie gleby jest czas po zbiorze plonów, a więc przełom lata i jesieni. Do zabiegu używa się nawozów wapniowych węglanowych, które zawierają wapń w postaci węglanów. Do takich preparatów zaliczamy kredę nawozową i wapniak mielony. Nawóz wapniowy rozsypuje się na powierzchni gleby. Następnie ziemię trzeba przekopać na głębokość ok 15-20 cm. Nie należy łączyć wapniowania z innymi nawozami. Przerwa między nimi powinna wynosić minimum 2 miesiące.
2. Dolomit
Jest to nawóz wapniowy pochodzenia naturalnego, który zawiera oprócz wapnia około 30 % zawiera również magnez około 15 % który wpływa na intensywne wybarwienie liści. Ciemnozielony kolor liści wpływa na fotosyntezę, która w nich zachodzi, dzięki czemu rośliny dają lepszy plon. Dolomit stosuje się wiosną, przed wegetacją lub jesienią. Odkwasza ziemię ale także poprawia jej strukturę (gruzełkowatość) i zwiększa odporność roślin na przemarzanie. Dolomit rozsypuje się na powierzchni ziemi, a następnie z nią miesza i przekopuje.
3. Mączka bazaltowa
To wieloskładnikowy, drobno zmielony nawóz pochodzenia naturalnego. Mączka bazaltowa poprawia strukturę gleby oraz jej zdolność magazynowania wody. Dużą zaletą mączki bazaltowej jest spowolnione działanie. Dzięki temu można ją stosować przez cały rok bez obaw o przenawożenie. Dzięki temu rośliny zyskują naturalną odporność na choroby grzybowe, co jest bardzo istotne np. w uprawie warzyw oraz krzewów i drzew owocowych.
4. Nawożenie obornikiem
Zaleca się wykonanie nawożenia obornikiem w ogrodzie raz na 4 lata. Obornik to nawóz naturalny który dostarcza roślinom składników pokarmowych ale także zawarta w nim substancja organiczna zamienia się w życiodajną próchnicę. Odczyn obornika to ok ph. 7 dlatego stosując jego systematycznie sprawimy, że odczyn gleby będzie wyższy.
5. Popiół drzewny
W związku z dużą ilością wapnia, które wpływa na wysoki poziom pH, popiół drzewny można stosować do odkwaszania gleby. Zabieg ten przyczynia się do poprawienia plonowania roślin i wzbogacenia ziemi w próchnicę. Do nawożenia można wykorzystywać popiół powstały wyłącznie w wyniku spalania surowego, naturalnego drewna. Nawóz z popiołu warto wykorzystać w ogrodzie zarówno wiosną jak i jesienią, dodając go do kompostu lub rozsypując bezpośrednio na zagony. Można również stosować popiół drzewny jako nawóz na trawnika.
Aby rośliny w ogrodzie zdrowo się rozwijały, konieczne jest zapewnienie odpowiednich warunków glebowych. Mowa tutaj między innymi o wymaganiach roślin, jeżeli chodzi o odczyn gleby. Odczyn gleby naturalnie warunkuje środowisko, jednak można go odpowiednio skorygować. Ma to duże znaczenie, ponieważ odkwaszanie ziemi prowadzące do regulacji jej odczynu wspiera prawidłowe przemiany składników pokarmowych, które pobierają rośliny. Ponadto poprawia ono strukturę gleby, w tym stosunki powietrzno-wodne. Wszystko to ma wpływ na wzrost i kondycję plonów.
Krzewy na lekko kwaśne podłoże- jakie wybrać do ogrodu?
Odczyn gleby ma duże znaczenie dla uprawy wielu roślin ogrodowych, jest także odpowiedzialny za występowanie w ziemi minerałów oraz składników pokarmowych. Oczywiście większość roślin ma pewien zakres tolerancji jeśli chodzi o poziom kwasowości gleby. Niemniej jednak jeśli posadzimy rośliny zdecydowanie kwasolubne na bardziej zasadowej ziemi (albo odwrotnie) – będą źle rosły, chorowały, źle zimowały, a mogą wręcz zginąć. Wynika to z faktu, że z ziemi o nieodpowiednim odczynie rośliny nie mogą pobierać składników pokarmowych. I nawet nawożone i podlewane, nie będą odpowiednio zasilone.
W naszej ofercie w głównej mierze znajdują się krzewy owocowe, które preferują lekko kwaśne podłoże. Do najbardziej popularnych gatunków krzewów owocowych na gleby o odczynie lekko kwaśnym należą:
Agrest
Jest to roślina o niewielkich wymaganiach glebowych i urośnie nawet na bardzo piaszczystym podłożu. Preferuje gleby lekko kwaśne, o odczynie pH 5,5-6,5.
Porzeczka
W naszej ofercie mamy porzeczki białe, czarne oraz czerwone. Porzeczki są bez wątpienia chętnie uprawiane i znajdują dla siebie miejsce w każdym, nawet niewielkim ogrodzie. Dzieje się tak, ponieważ ich kwaskowate małe owoce są bardzo cenne i mają szerokie zastosowanie w kuchni. Rośliny te nie są szczególnie wymagające i przy zapewnieniu odpowiednich warunków bardzo obficie plonują. Porzeczka najefektywniej rośnie w glebie o odczynie pH ok. 6, żyznej i bogatej w próchnicę.
Malina
Malina ma duże wymagania glebowe. Do jej uprawy najlepiej nadają się gleby żyzne, próchnicze i bogate w składniki mineralne i o odpowiedniej zasobności w wodę. W przypadku uprawy malin na glebach mniej zasobnych warto je zasilić nawozami organicznymi, a w okresach większego zapotrzebowania na wodę również podlewać. Krzewy malin potrzebują ziemi, która ma charakter obojętny i waha się od 6,2 pH do 6,7 pH. Jest to optymalny zakres kwasowości gleby, w której te rośliny rosną najlepiej. Źle znoszą natomiast ciężkie i bardzo podmokłe gleby oraz te lekkie i piaszczyste.
Poziomka
Ze względu na swoje smaczne i wartościowe owoce jest chętnie uprawiana w polskich ogrodach. Ma niewielkie wymagania, a jej pielęgnacja jest stosunkowo prosta. Do sadzenia poziomek, zarówno w ogrodzie, jak i w doniczce, najlepiej wybrać żyzną, dobrze przepuszczalną glebę, o odczynie lekko lub umiarkowanie kwaśnym (pH 5,5 – 6). Rośliny te źle znoszą uprawę na glebach piaszczystych czy też gliniastych.
Aronia wielkoowocowa
Owoce aronii najczęściej są wykorzystywane w przetwórstwie zarówno tym domowym jak i przemysłowym. Można wytwarzać z nich soki, dżemy, konfitury, syropy, nalewki i wina.
Są bogate w witaminy, barwniki antocyjanowe i mikroelementy.
Wykazują właściwości lecznicze. Doskonale nadają się na przetwory (soki, dżemy, konfitury, nalewki i inne). Preferuje podłoża wilgotne, piaszczysto-gliniaste, ale może rosnąć w każdych warunkach. Toleruje dość szeroki zakres pH gleby 5,0-6,5. Nie wymaga stanowiska nasłonecznionego, poradzi sobie również w półcieniu. Jest w pełni mrozoodporna.
Jeżyna
Warto im zapewnić podłoże żyzne, zasobne w składniki pokarmowe, przepuszczalne i stale lekko wilgotne. Optymalny odczyn gleby dla jeżyn to lekko kwaśny pH ok. 6,5. Roślin nie należy sadzić na glebach ciężkich i podmokłych. Doskonale smakują jedzone prosto z krzewu, ale można robić z nich także przetwory na zimę oraz zamrozić. Nadają się na soki, dżemy, kompoty czy jako dodatek do wypieków.
Mini kiwi
Jest to krzew o dużych wymaganiach pokarmowych i wodnych. Jednocześnie jest bardzo wrażliwy na zalewanie. Mini kiwi nie jest wymagająca pod względem gleby, ale warto wybrać lekko kwaśną (pH 5,5-6). Jest to pnącze o smacznych owocach dojrzewających od września do października.
Czarny bez
Bez czarny preferuje gleby próchnicze, wilgotne bogate w wapń i azot o ph 5,5-6,5. W przypadku słabszego podłoża wzrost bzu jest powolniejszy i ostatecznie osiąga mniejsze rozmiary. Jest to rodzimy, bujnie rosnący krzew o rozłożystym pokroju i pierzasto złożonych liściach, dorastający do 3-5 m wysokości. Bez to nie tylko źródło cennych właściwości leczniczych ale może również pełnić funkcję dekoracyjną w naszym ogrodzie.
Bez względu na to na jaką roślinę wybierzemy do naszego ogrodu, należy pamiętać o tym aby wybrać dla nich odpowiednie stanowisko, prawidłową glebę ale także zapewnić im właściwą pielęgnację. Dzięki odpowiednim zabiegom uzyskamy zdrowy wygląd krzewów oraz obfite plony.
Jak zakwasić glebę?- najlepsze sposoby.
Odczyn gleby ma duże znaczenie dla uprawy wielu roślin ogrodowych, jest także odpowiedzialny za występowanie w ziemi minerałów oraz składników pokarmowych. Oczywiście większość roślin ma pewien zakres tolerancji jeśli chodzi o poziom kwasowości gleby. Niemniej jednak jeśli posadzimy rośliny zdecydowanie kwasolubne na bardziej zasadowej ziemi (albo odwrotnie) – będą źle rosły, chorowały, źle zimowały, a mogą wręcz zginąć. Wynika to z faktu, że z ziemi o nieodpowiednim odczynie rośliny nie mogą pobierać składników pokarmowych. I nawet nawożone i podlewane, nie będą odpowiednio zasilone. Krzewy kwasolubne jeśli będą rosły w odpowiednim podłożu o kwaśnym odczynie będą zdrowe, pokażą pełnię swojej urody i będą obficie plonowały. W niniejszym wpisie podpowiemy jak obniżyć ph gleby.
Odczyn gleby
Na kondycję i strukturę gleby ma wpływ m.in. jej odczyn. Struktura gleby zależy bowiem od ilości substancji organicznej, rodzaju gleby i uprawy, gospodarki wodnej, obciążeń w uprawie, a także aktywności biologicznej. Gleba o strukturze gruzełkowatej zapewnia najlepsze warunki rozwojowe dla roślin. Taka struktura umożliwia wymianę powietrza glebowego z atmosferycznym, ruch wody, a korzeniom prawidłowe rozrastanie. W stanie naturalnym gleba zwykle nie ma takiej struktury, ale można ją uzyskać m.in. przez regulację odczynu. Odczyn gleby w praktyce wyraża się za pomocą skali pH. Jest to stosunek jonów wodorowych H+ do stężenia jonów wodorotlenowych OH-. Pomiaru tego parametru dokonuje się w wodzie lub w chlorku potasu. Na tej podstawie wyróżnia się gleby:
| ODCZYN GLEBY | |
| <4,5 H | LEKKO KWAŚNA |
| 4,5- 5,5 | KWAŚNA |
| 5,5-6,5 | LEKKO KWAŚNA |
| 6,6-7,2 | OBOJĘTNA |
| > 7,2 | ZASADOWA |
Jeśli gleba ma zbyt kwaśny odczyn, wówczas jej struktura jest mniej stabilna, mniej napowietrzona, ma większe stężenie toksyn, takie organizmy jak dżdżownice są mniej aktywne, a dostępność składników odżywczych jest znacznie niższa. Do najbardziej powszechnych metod obniżania ph zalicza się:
- Użyźnianie gleby z torfem. W tym celu należy wymieszać podłoże z torfem w stosunku 1:1. Oprócz tego można dodać piach, który dodatkowo rozluźni podłoże. Zabieg zakwaszania najlepiej wykonywać jesienią.
- Stosowanie nawozów zakwaszających. Pośród nawozów dostępnych na naszym rynku istnieje wiele, które pomogą zakwasić podłoże. Wśród nich jest m.in. siarczan amonu, saletra amonowa oraz mocznik. Jednak należy pamiętać o tym aby dawki nie były zbyt duże ponieważ będzie to toksyczne dla roślin.
- Stosowanie ściółki zakwaszającej. Kolejnym sprawdzonym sposobem na zakwaszenie gleby jest zastosowanie ściółki, można użyć fragmentów z iglaków – kora, igliwo oraz trocin. Takie rozwiązanie poza zakwaszeniem gleby pozwali również dłużej utrzymać wilgotność gleby.
Krzewy kwasolubne- jakie wybrać do ogrodu?
Krzewy kwasolubne- jakie wybrać do ogrodu?
Odczyn gleby ma duże znaczenie dla uprawy wielu roślin ogrodowych, jest także odpowiedzialny za występowanie w ziemi minerałów oraz składników pokarmowych. Oczywiście większość roślin ma pewien zakres tolerancji jeśli chodzi o poziom kwasowości gleby. Niemniej jednak jeśli posadzimy rośliny zdecydowanie kwasolubne na bardziej zasadowej ziemi (albo odwrotnie) – będą źle rosły, chorowały, źle zimowały, a mogą wręcz zginąć. Wynika to z faktu, że z ziemi o nieodpowiednim odczynie rośliny nie mogą pobierać składników pokarmowych. I nawet nawożone i podlewane, nie będą odpowiednio zasilone. Krzewy kwasolubne jeśli będą rosły w odpowiednim podłożu o kwaśnym odczynie będą zdrowe, pokażą pełnię swojej urody i będą obficie plonowały.
Wśród najbardziej popularnych krzewów owocowych, które preferują kwaśną glebę należą:
Borówka amerykańska ph 3,8-4,8
Borówka wysoka (Vaccinium corymbosum L.) jest to gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Popularnie nazywana jest borówką amerykańską. Rośnie w formie krzewu i dorasta do 2,5m wysokości. Borówka nie preferuje odczynu zasadowego. Do prawidłowego wzrostu wymaga gleby lekkiej, wilgotnej i kwaśnej o pH około 3,5-4,5. Gleba dodatkowo musi być próchniczna, a optymalna zawartość próchnicy wynosi powyżej 3,5%.. Ma płytki system korzeniowy, potrzebuje regularnego nawadniania, nawożenia i ściółkowania. Dla obfitego owocowania potrzebne jest także prawidłowe przycinanie krzewów.
Żurawina wielkoowocowa ph 3,2-4,5
Żurawina jest to zimozielona krzewinka kwasolubna o płożących pędach, dorastająca do 30 cm wysokości. Wartościowe duże i ciemnoczerwone owoce są doskonałe na przetwory. Dojrzewają od października do pierwszych przymrozków
Żurawina w środowisku naturalnym porasta bagna i torfowiska. Podobne warunki, czyli kwaśne, przepuszczalne i dość wilgotne podłoże, należy zapewnić jej w ogrodzie. Optymalny odczyn gleby do uprawy żurawiny powinien wynosić pH 3,2–4,5.
Podstawą pielęgnacji roślin kwasolubnych jest utrzymanie niskiego pH podłoża oraz dbanie o ich odpowiednie nawożenie. W tym celu najlepiej jest stosować nawozy przeznaczone do roślin kwasolubnych lub nawozy uwzględniające specjalne wymagania poszczególnych grup roślin, Utrzymując odpowiednie pH mamy pewność, że rośliny będą w stanie pobrać z podłoża niezbędne składniki mineralne. A odpowiednia pielęgnacja na pewno da wymierne efekty w postaci pięknych roślin i zdrowych owoców.
Poziomki- jak uprawiać?
Poziomki- jak uprawiać?
Poziomka to owoc, którego możemy spotkać na terenie całej Polski, rośnie w lasach, w parkach , na wzgórzach, polanach i łąkach. Niemniej jednak jest to coraz częściej uprawiana roślina w naszych ogrodach czy na balkonach. Pytanie tylko, jak uprawiać poziomkę? Przychodzimy z pomocą! Z niniejszego artykułu dowiesz się jak uprawiać i pielęgnować poziomkę aby latem cieszyć się pysznymi owocami.
Poziomka- charakterystyka
Poziomka ma czerwono różowe owoce, bardzo smaczne, słodkie o wyczuwalnym łagodnym aromacie. Owoce zazwyczaj są spożywane na surowo, ale można także przygotować z nich przetwory. Wykorzystywane są również jako środek leczniczy: liście i owoce mogą wspomagać leczenie dolegliwości układu krwionośnego i pokarmowego a także kamicy nerkowej czy drobnych chorób skórnych. Są one także bogate w sole mineralne, zawierają duże ilości witaminy C oraz garbników i flawonoidów.
Krzewinki poziomki mogą osiągać wysokość od 5 do 20, a wyjątkowo nawet do 30 cm, a owoce poziomki od 1-2 cm średnicy.
Poziomka- stanowisko
Stanowisko dla poziomek powinno być nasłonecznione, im więcej słońca tym bardziej słodkie i aromatyczne owoce. Bowiem tylko dzięki słońcu owoce poziomki uzyskują swój charakterystyczny smak i aromat.
Poziomka- wymagania i uprawa
Poziomki rosną w większości gleb ogrodowych. Warto jednak wybrać glebę żyzną, próchniczą i przepuszczalną o lekko kwaśnym pH(~5,5-6,5). Poziomki źle znoszą uprawę na glebach piaszczystych czy też gliniastych. Aby cieszyć się z dorodnych owoców, najlepiej wysadzać poziomki na ziemię uprzednio nawożoną obornikiem lub torfem. Poziomki sadzimy w rzędach, w odległościach między sadzonkami 20-30 cm i 70-80 cm pomiędzy rzędami. Podobnie postępujemy w przypadku sadzenia poziomki na balkonie. Nie powinniśmy sadzić za gęsto, bo może to powodować choroby grzybowe. Poziomki najpierw wysiewamy w marcu, a młode sadzonki należy przenieść pipetą do doniczek, gdzie podrosną. Taką sadzonkę należy dopiero wtedy zasadzić, w okolicy czerwca. Ale dostępne są również gotowe, młode sadzonki w doniczkach- znajdziesz je tutaj
Poziomka- sadzenie
Sadzonki poziomek umieszczamy do wykopanych wcześniej niewielkich dołków, pamiętając o tym, żeby nie podwijać korzonków (jeśli są za długie, można je przyciąć). Ważne jest to, żeby dołki miały odpowiednią głębokość – stożek wzrostu rośliny powinien znajdować się tuż nad poziomem ziemi. Poziomki są samopylne, co oznacza że nie wymagają sadzenia różnych odmian obok siebie. Z uwagi na to, że poziomki owocują w 2-3 roku po posadzeniu nowe sadzonki najlepiej jest nasadzać co roku.
Poziomka- pielęgnacja
Z uwagi na to, że poziomki należą do roślin słabo ukorzenionych, należy je regularnie w ciągu całego sezonu ogrodniczego podlewać (szczególnie w czasie upałów). Aby rośliny miały zapewniony dostęp do odpowiedniej ilości światła i wody, nie możemy zapominać też o regularnym odchwaszczaniu.
Pod względem nawożenia poziomka pospolita jest zupełnie bezproblemowa – doskonale reaguje na naturalne nawożenie kompostem lub przefermentowanym obornikiem. Należy jej natomiast ograniczyć nawożenie azotowe – jeśli z nim przesadzimy, pojawi się szara pleśń, szczególnie niebezpieczna dla uprawy poziomek.
Poziomka- zimowanie
W przypadku poziomek uprawianych w gruncie zimowanie nie jest problemem – krzaczki są mrozoodporne. Inaczej jest, jeśli uprawiasz poziomki w pojemnikach. Mogą one zostać w ogrodzie do pierwszych przymrozków, później należy przenieść je i przechowywać w chłodnym pomieszczeniu lub owinąć pojemniki słomą, tkaniną jutową lub włókniną. Pod koniec zimy, gdy ustąpią już przymrozki, pojemniki należy wynieść na zewnątrz.
Poziomka – podsumowanie
Poziomka to roślina, która z powodzeniem możemy uprawiać w gruncie jak i na balkonie w doniczkach. Jeśli tylko odpowiednio zadbamy o nasze krzewinki, wówczas będziemy cieszyć się pysznymi, aromatycznymi owocami od późnej wiosny do jesieni.
Bez czarny i jego wspaniałe właściwości.
Owoce czarnego bzu i kwiaty tej rośliny należą do najcenniejszych surowców zielarskich. Oba te surowce zawierają w składzie wiele cennych dla zdrowia składników. Bez czarny znany był ze swoich właściwości leczniczych już w starożytności, już wtedy uznawano go za drzewo życia. W obecnych czasach bez ma również szerokie zastosowanie w medycynie.
Wyciąg z owoców czarnego bzu ma właściwości moczopędne, napotne, przeciwbólowe i lekko oczyszczające. Jest również wykorzystywany w przebiegu chorób skórnych bądź reumatycznych. A także stosuje się przy stanach zapalnych jelit i żołądka.
Z kolei kwiaty bzu czarnego bogate są w kwasy fenolowe, flawonoidy, kwasy organiczne i sole mineralne, a preparaty na bazie bzu czarnego mają właściwości przeciwgorączkowe, moczopędne i napotne.
Ponadto substancje zawarte w czarnym bzie działają przeciwwirusowo oraz przeciwbakteryjnie, wspierają działanie systemu odpornościowego, działają wykrztuśnie . W trakcie przeziębienia można stosować sok z owoców bzu. Należy pamiętać o tym, aby zbierać tylko w pełni dojrzałe owoce i liście, gdyż te niedojrzałe zawierają trujący glikozyd (trujący po spożyciu w większych ilościach). Dlatego zaleca się stosować owoce po przemrożeniu. Również obróbka termiczna czy suszenie, powoduje ulatnianie się szkodliwego związku – kwasu cyjanowodorowego.
Bez czarny – charakterystyka
Bez Czarny (Sambucus nigra) to gatunek zaliczany do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), znany już starożytnym Egipcjanom czy Indianom. Można spotkać się również z nazwą bez dziki czy lekarski. Jest to rodzimy, bujnie rosnący krzew o rozłożystym pokroju i pierzasto złożonych liściach, dorastający do 3-5 m wysokości. Bez czarny to pospolity krzew, którego można spotkać przy miedzach, lasach, nieużytkach czy przydrożach. Coraz częściej jest uprawiany jako krzew ozdobny, zwłaszcza jego odmiany o barwnych liściach. Popularny staje się także na plantacje produkujące owoce na przetwory i do produktów leczniczych.
Sadzonki bzu czarnego –czy warto zasadzić w ogrodzie?
Zakup sadzonki bzu czarnego to niewątpliwa bardzo dobra inwestycja w zdrowie. Bez to nie tylko źródło cennych właściwości leczniczych ale może również pełnić funkcję dekoracyjną w naszym ogrodzie. Ponadto jest rośliną łatwą w uprawie oraz mrozoodporną. Jako, że zapach kwiatów i liści jest mdły i duszący, choroby i szkodniki nie atakują krzewów. Gatunek ten szybko wchodzi w owocowanie, z kilkuletniego krzewu (4-letniego) można zebrać do ok. 12 kg owoców. Bez czarny to wszechstronna roślina, praktycznie każda część nadaje się do wykorzystania- owoc, kwiat, kora, liście. Jest powszechny w kuchni domowej jako surowiec do produkcji przetworów- win, soków, konfitur. Może być również składnikiem rozmaitych sałatek.
Czarny Bez – wymagania i pielęgnacja
Bez czarny preferuje gleby próchnicze, wilgotne bogate w wapń i azot o ph 5,5-6,5. W przypadku słabszego podłoża wzrost bzu jest powolniejszy i ostatecznie osiąga mniejsze rozmiary. Wybierając stanowisko dla bzu najlepiej znaleźć słoneczne miejsce, gdyż odpowiednia ilość słońca wpływa pozytywnie na kwitnienie i owocowanie. Aby krzewy bzu czarnego obficie owocowały należy je regularnie przycinać. W tym celu pędy dwuletnie po owocowaniu jesienią, lub w okresie zimowym lub wczesną wiosną wycina się nisko nad ziemią, dzięki takiemu zabiegowi krzew nie zagęszcza się zbytnio i łatwiej jest kontrolować jego rozmiary. Ponadto systematycznie należy wycinać pędy suche czy połamane. Krzewy bzu czarnego sadzi się na miejsce stałe jesienią lub wiosną. W początkowym okresie uprawy zaleca się roślinę podlewać (szczególnie podczas suszy). Przed i po kwitnieniu warto zasilić krzewy nawozem wieloskładnikowym
Najpopularniejsze i najchętniej sadzone odmiany do przetwórstwa to: Sampo, Samyl i Hashberg.
Wszystkie odmiany dostępne w naszej szkółce charakteryzuje się niezwykle dużą plennością- uzyskujemy prawie 40% więcej owoców niż w przypadku dzikich odmian, owoce są też większe. Są to odmiany wyjątkowo odporne na mróz.
Hashberg tutaj kupisz: https://rosliny.net/oferta/sadzonki-bzu-czarnego/bez-czarny-hashberg/
Dorosłe krzewy mogą osiągać do 3-4 metrów.
Sampo tutaj kupisz: https://rosliny.net/oferta/sadzonki-bzu-czarnego/bez-czarny-sampo/
Dorosłe krzewy mogą osiągać do 5-6 metrów. Pełnię owocowania krzewy bzu czarnego osiągają w 3 – 4 roku po posadzeniu. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, a owocuje na przełomie sierpnia/ września.
Samyl tutaj kupusz :https://rosliny.net/oferta/sadzonki-bzu-czarnego/bez-czarny-samyl/
Bez czarny osiąga nawet 10 m wysokości, jest nazywany także dzikim bzem. Wyjątkowo obficie owocuje. Z jednego krzewu można uzyskać do 20kg owoców. Owoce niewielkie, kuliste jagody o średnicy ok 5mm.
Czarny bez jest niezaprzeczalnym przykładem na to, jak wielka siła tkwi w naturze. Dlatego warto wygospodarować w swoim ogrodzie miejsce na sadzonki bzu i w naturalny sposób walczyć z obniżoną odpornością z którą zmagamy się w sezonie przeziębieniowym.
Maliny- jak uprawiać i pielęgnować?
Malina to bez wątpienia jeden z najpopularniejszych w Polsce gatunków owoców jagodowych. Te czerwone, czarne, pomarańczowe bądź purpurowe owoce możemy znaleźć w zdecydowanej większości rodzimych ogrodów lub sadów. Od lat urzekają nas one swoim wyjątkowo słodkim smakiem i delikatną strukturą, dzięki której wybornie nadają się jako dodatek do wszelkiego rodzaju deserów. Z malin często wykonuje się również konfitury oraz innego typu przetwory. Dlatego w niniejszym wpisie podpowiemy jak uprawiać i pielęgnować maliny aby cieszyć się przepysznymi owocami.
Maliny- charakterystyka
Malina właściwa (Rubus idaeus L.) to krzew dorastający do 2 m wysokości, z podziemnymi rozłogami. Pędy są wydłużone rózgowato i łukowo zwieszone, pokryte kolcami. Liście złożone są z 3,5 lub 7 mniejszych listków. Z wierzchu są nagie, natomiast pod spodem biało kutnerowato owłosione. Białe, miododajne kwiaty zebrane są w luźne grona lub wiechy.
Maliny możemy podzielić na cztery grupy- maliny czerwone, żółte, czarne i purpurowe. Malina właściwa w stanie dzikim występuje niemal w całej Europie (oprócz Portugalii i Islandii) oraz na znacznej części Azji. W Polsce uprawia się głównie odmiany czerwone, które dzieli się na:
- maliny letnie, owocujące na pędach dwuletnich
- maliny jesienne, powtarzające owocowanie
Maliny powtarzające zgodnie z nazwą, owocują one na tych samych pędach późnym latem i jesienią pierwszego roku (górna część pędu) oraz latem w roku następnym (dolna część pędu).
Maliny- uprawa
Jeśli chodzi o wybór stanowiska do malin najlepiej będzie zdecydować się na miejsce nasłonecznione. Stanowisko powinno być też zaciszne i osłonięte od wiatru co ma szczególne znaczenie wśród odmian, które wykazują mniejszą odporność na mróz. Dla malin najbardziej szkodliwy jest mroźny wiatr oraz wiosenne przymrozki w okresie zawiązywania pąków.
Podłoże do malin powinno być lekkie, przewiewne i przepuszczalne o odczynie lekko kwaśnym ok (ph 6,5). Jednakże gleba nie powinna przesychać zbyt szybko jako że maliny potrzebują również sporo wilgoci.
Maliny najlepiej rosną na dobrze nasłonecznionym i łatwo nagrzewającym się stanowisku. Choć niektóre odmiany udają się także w półcieniu lub przejściowym zacienieniu. Miejsce powinno być także zaciszne i osłonięte od wiatru, co szczególnie ważne jest u odmian, które wykazują mniejszą odporność na mróz. Najbardziej szkodliwy dla malin jest zimowy i mroźny wiatr oraz wiosenne przymrozki w okresie zawiązywania pąków.
Gleba do malin- jaką wybrać?
Maliny potrzebują lekkie, przewiewne i przepuszczalne podłoże, które jest warunkiem powodzenia uprawy. Gleba nie powinna jednak przesychać zbyt szybko, gdyż krzewy potrzebują także sporo wilgoci. Krzewy malin potrzebują ziemi, która ma charakter obojętny i waha się od 6,2 pH do 6,7 pH. Jest to optymalny zakres kwasowości gleby, w której te rośliny rosną najlepiej. Źle znoszą natomiast ciężkie i bardzo podmokłe gleby oraz te lekkie i piaszczyste. Na ubogich glebach przed sadzeniem zaleca się dodać kompost lub nawóz wieloskładnikowy. Wówczas krzewy szybciej się przyjmują i lepiej rosną.
W procesie pielęgnacji malin niezwykle istotnym zabiegiem jakim należy poddać maliny jest ich przycinanie. Przez jesienne lub wiosenne wycinanie pędów malin po zakończonym plonowaniu zwiększa się ich zdrowotność, minimalizuje się ryzyko wystąpienia zamierania pędów a także ogranicza się szkodnik malin żerujące wewnątrz pędu. Regularne przycinanie malin sprzyja także prawidłowemu i obfitemu owocowaniu.
Jak i kiedy przycinamy maliny ?
Maliny jesienne
Krzewy malin powtarzających owocowanie przycinamy bardzo późną jesienią po owocowaniu. Jest to zabieg niezbędny dlatego, że maliny powtarzające owocowanie owocują na pędach tegorocznych, czyli na tych które w każdym sezonie wyrosną. Malinę przycinamy równo z ziemią. Przycinanie pędów malin wpływa korzystnie na plonowanie a także na zminimalizowanie ryzyka przenoszenia chorób. A co się stanie jeśli nie przytniemy zimą pędów maliny? W następnym roku można zebrać dodatkowy plon, niemniej jednak jest to bardzo skromny plon i nie zaleca się takich praktyk.
Maliny letnie
Odmiany owocujące latem kwitną na pędach zeszłorocznych, a ich owoce dojrzałe są w pełni lata. U odmian letnich pędy dwuletnie najlepiej usunąć tuż po zebraniu z nich plonów i tym samym przygotowując miejsce dla wyrastania młodych pędów. Po plonach bardzo silnie przycinamy maliny usuwając przy ziemi wszystkie pędy które owocowały. Nowe pędy rozmieszczamy i przywiązujemy do drutów.
Nawożenie malin- jak i czym?
W procesie pielęgnacji malin niezwykle istotnym zabiegiem jest także ich nawożenie. Maliny nie mają dużych wymagań na składniki pokarmowe. Zaleca się stosowanie granulowanych nawozów mineralnych w 2-3 dawkach, jednak ostatnie dokarmianie wykonujemy najpóźniej na przełomie czerwca i lipca. W tym celu warto sięgnąć po nawozy wieloskładnikowe przeznaczone pod maliny bądź zastosować nawozy ekologiczne. Ponadto pod koniec lata (sierpień-połowa września) warto pamiętać o zastosowaniu nawozów jesiennych. Dzięki temu rośliny będą lepiej przygotowane do zimowania. Jesienią wokół roślin można także rozłożyć cienką warstwę kompostu, który wzbogaci glebę w próchnicę i inne związki organiczne.
Ekologiczne maliny z własnego ogródka to samo zdrowie dlatego warto wygospodarować swoim ogrodzie trochę miejsca i cieszyć się przepysznymi owocami.
Gdzie zakupić sadzonki malin?
Sadzonki malin oferujemy w https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-maliny/. Dostarczane są one na terenie całego kraju. Zapraszamy do zakupów!
Jakie krzewy odporne są na mróz?
Marzeniem wielu z nas jest posiadanie ogródka, w którym rosną zdrowe i obficie plonujące krzewy. Owoce z własnego ogrodu to bez wątpienia doskonały smak. Jednak, w wielu regionach Polski, mrozy są wyzwaniem dla uprawy krzewów owocowych. Na nasze szczęście istnieją takie gatunki krzewów, które wykazują większą odporność na niskie temperatury. W poniższym artykule przedstawimy te krzewy owocowe które są wyjątkowo odporne na mrozy.
Pośród krzewów odpornych na występowanie mrozów, w naszym ogrodzie możemy posadzić takie rośliny jak :
JAGODA KAMCZACKA– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-jagody-kamczackiej/
Jagoda kamczacka, ze względu na swoje pochodzenie, świetnie czuje się w naszym klimacie. Roślina pochodzi konkretnie z północno-wschodniej Azji, jest zatem przyzwyczajona do mrozów i zmiennych warunków pogodowych. Jagody kamczackie znoszą spadki temperatury nawet do -45 st. C. Kwitnienie odbywa się bardzo wcześnie, ale nawet kwiaty tego krzewu odporne są na mrozy. Co ważne i wyjątkowe, jej kwiaty i zawiązki wytrzymują spadki temperatury do -8ºC! Jest to niezwykle rzadko spotykana cecha u krzewów jagodowych
ŚWIDOŚLIWA – tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-swidosliwy/
W stanie naturalnym występuje w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych i południowo-zachodnich rejonach Kanady. Ze względu na podobne warunki klimatyczne w tamtych obszarach roślina ta wyjątkowo dobrze zaadaptowała się do warunków panujących w Polsce. Zimą wytrzymuje spadki temperatury nawet do –40°C, a kwiaty znoszą wiosenne przymrozki aż do minus 5–7°C, co czyni ją idealną do uprawy w polskich warunkach.
ARONIA– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-aronii/
Aronia czarnowocowa to gatunek należący do rodziny różowatych, pochodzący ze wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Krzew ten doskonale nadaje się do uprawy w naszym klimacie – jest w pełni mrozoodporny, a także niewrażliwy na późnojesienne przymrozki (zakwita zazwyczaj dopiero po „zimnych ogrodnikach”, co eliminuje ryzyko przemarznięcia kwiatów). Dzięki temu uprawa aronii jest możliwa we wszystkich rejonach Polski. To krzewy, które praktycznie nie wymagają obsługi.
ROKITNIK – tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-rokitnika-samopylnego/
Rokitnik to ciernisty krzew z rodziny oliwkowatych, który rośnie głównie w Europie, na Kaukazie oraz Syberii, jest zatem przyzwyczajony do mrozów i zmiennych warunków pogodowych. Jest w pełnie mrozoodporny. Dzięki temu idealnie nadaje się do uprawy we wszystkich regionach Polski.
PORZECZKI– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-porzeczki/
Jedną z ważniejszych cech porzeczek jest ich mrozoodporność, są one odporne na mrozy dzięki czemu są bardzo chętnie wybierane do naszych ogródków przydomowych. Dorosłe rośliny nie wymagają okrycia na zimę, jednak jesienią warto wykonać tzw. ściółkowanie. Poza zadbaniem o nieprzenikanie wgłąb gleby niskich temperatur, ściółka chroni przed wyrastaniem w okolicy porzeczki chwastów i utrzyma optymalną wilgotność podłoża.
AGREST– tutaj kupisz https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-agrestu/
Dostępne w sprzedaży odmiany agrestu są wystarczająco mrozoodporne i tym czynnikiem nie musimy się zbytnio przejmować wybierając agrest do naszego ogrodu. Agrest jest krzewem w pełni mrozoodpornym, jednak kwiaty mogą być narażone na późnowiosenne przymrozki. Świetnie radzi sobie w naszym klimacie.
Podsumowując większość dostępnych w naszej ofercie roślin nie potrzebuje okrycia na zimę, w dużej mierze to rośliny mrozoodporne. Warto jednak specjalnie zatroszczyć się o młode krzewy. Każda młoda roślina jest podatna na mróz, mrozoodporności dopiero nabierają z czasem. Warto zabezpieczyć je przed srogim mrozem. Okrywanie roślin należy rozpocząć kiedy temperatura spadnie do co najmniej -5 stopni C. Jednym ze sposobów jest obsypanie rośliny kopczykiem ziemi– na mniej- więcej 20 cm. Kolejnym sposobem jest zastosowanie agrowłókniny, która posiada liczne zalety. Po pierwsze jest lekka, dzięki czemu nie uszkodzi gałązek i przepuszcza zarówno światło, powietrze i wilgoć. Wykorzystując agrowłókninę do okrywania roślin, zaleca się otoczyć je dość luźno i przymocować sznurkiem a dolne brzegi przysypać ziemią. Na przełomie marca i kwietnia należy włókninę zdjąć a kopczyk rozgarnąć. Jednak starsze krzewy nie wymagają specjalnych zabezpieczeń przed zimą. Pamiętajmy o tym, że odpowiednie sadzenie i pielęgnacja, takie jak wybór odmian mrozoodpornych, uwzględnienie warunków mikroklimatycznych, drenażu gleby, nasłonecznienia i terminowe zakończenie nawożenia, również odgrywają istotną rolę w kształtowaniu mrozoodporności.
Jak sadzić, uprawiać i pielęgnować żurawinę, aby wypuściła smaczne i liczne owoce?
Czy uprawa żurawiny należy do łatwych? W tym wpisie odpowiemy na pytania jak sadzić, uprawiać i pielęgnować żurawinę, aby wypuściła smaczne i liczne owoce.
tutaj kupisz : Żurawina wielkoowocowa
Żurawina wielkoowocowa (Vaccinium macrocarpon) jest to wieloletnia, zimozielona krzewinka. Liście posiadają walory dekoracyjne przez okres całego roku.
Żurawina- stanowisko
Wybierając stanowisko dla żurawiny należy pamiętać o tym, że jest to roślina światłolubna, która wymaga kwaśnego i stale wilgotnego podłoża. Gleba musi być próchniczna, luźna i bardzo kwaśna (pH 3,2 – 4,5). Z uwagi na to, że roślina ma płytki system korzeniowy łatwo ulega przesuszeniu dlatego należy dbać o stałe podlewanie sadzonek. Roślinę należy posadzić w rozstawie 30×30 cm. Po posadzeniu możemy ściółkować korą z domieszką trocin. Wiosną warto zasilić żurawinę nawozami lekko zakwaszającymi glebę.
Żurawina- pielęgnacja
Pielęgnacja żurawiny jest dość łatwa. Poza nawożeniem i regularnym podlewaniem roślinę należy przycinać, aby pędy nie zabierały sobie nawzajem światła, tym samym ograniczając dojrzewanie owoców. Warto również dbać, aby żurawina była osłonięta od dużych podmuchów wiatru, gdyż ma on duży wpływ na owocowanie krzewu. Żurawina jest odporna na szkodniki, dlatego nie wymaga oprysków zapobiegawczych.
Żurawina wielkoowocowa- owoce
Z kwiatów jesienią pojawiają się duże (osiągające średnicę do 2 centymetrów) i liczne owoce (niektóre odmiany potrafią obrodzić ok. 2-3 kilogramów owoców z jednego metra kwadratowego uprawy). Owoce mają bardzo dekoracyjny charakter i są niesamowita ozdobą rośliny.
Owoce żurawiny mają właściwości lecznicze, są bogatym źródłem witamin z grupy
*A, C, B-kompleks (B1, B2, B6)
* Zawierają karotenoidy, sole mineralne, kwasy organiczne, a zwłaszcza kwas askorbinowy i cytrynowy
*korzystnie wpływa na pracę jelit i pobudza pracę trzustki
Żurawina wielkoowocowa- odmiany
Ben Lear
Odmiana rosnąca powoli, kwitnienie rozpoczyna się późną wiosną tworząc gęsty, dekoracyjny dywan, dzięki temu pełni również funkcję ozdobną. Dojrzewa pod koniec września o dużej plenności. Owoce tej odmiany są średniej wielkości, mięsiste. Koloru ciemnoczerwonego. Kształt owalny, lekko wydłużony. Główne nadają się do suszenia, również na przetwory: soki, konfitury i inne. Wymaga okrywania na zimę.
Odmiana rosnąca bardzo szybko. Owoce są średniej wielkości, w kształcie gruszkowate, w kolorze pomarańczowo-czerwonym. Odmiana zalecana na przetwory. Owocuje we wrześniu. Krzewinka zimozielona. odmiana rosnąca bardzo szybko. Owoce są średniej wielkości, w kształcie gruszkowate. Odmiana odporna na choroby.
Odmiana wczesna, owocuje od sierpnia do października. Rośnie niezbyt szybko. Owoce tej odmiany są bardzo duże, jedne z największych, ok. 1,7 cm o wadze ok 1g.
Odmiana późna o dużych owocach. Krzewy tej odmiany rosną wolno, tworząc zwarte pędy z krótkimi pędami owoconośnymi. Liście średniej wielkości, jasnozielone. Owoce duże (o masie ok 1,4-1,9 g) wydłużone i dość nieregularne. Skórka ciemnoczerwona, błyszcząca, z silnym nalotem woskowym. Miąższ kruchy i zwarty, dobrej jakości przetwórczej. Owoce dojrzewają w drugiej połowie października. Odmiana odporna na choroby. Idealnie nadają się na różne przetwory takie jak soki lub dżemy.
Silnie rosnąca krzewinka; liście średniej wielkości; owoce owalne, duże (1,9 cm długości, 1,6 cm średnicy). Skórka pokryta woskowym nalotem. Owoce dojrzewają w październiku, dobrze się przechowują. Jest to krzyżówka odmian „Prolific” i „McFarlin”, otrzymana przez H. B. Baina w 1930 roku. Żurawina wielkoowocowa najlepiej rozwijać się będzie w dobrze nasłonecznionym miejscu, gdzie podłoże jest torfowe i wilgotne
Owoce duże, masa owocu ok 1, g, wydłużone i dość nieregularne. Owoce błyszcząca, czerwone. Miąższ kruchy i zwarty, dobrej jakości przetwórczej. Krzewinka dojrzewa na przełomie września i października. Stosunkowo plenna .
Krzewinka o silnym wzroście; owoce duże, nawet do 1,3 g,intensywnie czerwone, owalne długie na 2,2 cm o średnicy 1,4 cm, dobrze się przechowują. Zbiór następuje pod koniec września. Jest to odmiana bardzo plenna, odporna na szkodniki i bardzo dobrze znosząca niskie temperatury.
W podsumowaniu, warto posadzić swoim ogrodzie żurawinę aby cieszyć się zdrowymi i smacznymi owocami jesienią.