Żurawina wielkoowocowa należy do gatunku wrzosowatych. Charakteryzuje się dużą plennością, największą ilość plantacji spotkamy USA, ale jest uprawiana w wielu innych krajach, w tym w Polsce. Jest to płożąca, zimozielona, wieloletnia roślina wytwarzająca drobne pędy pokryte owalnym, błyszczącym liściem. Czerwiec to pora kwitnienia tej rośliny, pojawiają się różowe kwiaty na długich szypułkach. Owoce dojrzewają natomiast jesienią. Wykształca czerwone, kuliste owoce. Stanowisko powinno być jasne, dobrze naświetlone, gleba mocno kwaśna najlepiej zastosować podłoże torfowe. Należy dbać o to, aby podłoże było stale wilgotne – żurawina ma bowiem duże wymagania wodne, ale nie bagniste. Stosunkowo płytki system korzeniowy i źle reaguje na niedobór wody jak i jej nadmiar. Dodatkowo warto ściółkować glebę, aby ograniczyć wysychanie podłoża. Jest odporna na mróz, choroby oraz szkodniki. Owoce żurawiny nie nadają się do spożycia w stanie surowym. Przetwory z żurawiny są stosowane jako dodatek głównie do mięs i sosów. Poza tym owoce nadając się do suszenia. Żurawina to bogactwo witamin C, B1, B2, błonnika, kwasów organicznych i soli mineralnych. Łatwo się przechowując. Są cenione ze względu na właściwości lecznicze – działając bakteriobójczo i antynowotworowo. Soki z żurawiny zapobiegają miażdżycy i chorób układu krążenia.
