Malinotruskawka- jak sadzić i pielęgnować?
Malinotruskawka (łac. Rubus illecebrosus) jest coraz bardziej popularną rośliną na rynku. Gatunek ten pochodzi z Japonii, gdzie naturalnie rośnie w lasach na glebach próchniczych. Jest to krzewinka owocowa której aromatyczne owoce w smaku podobne są do owoców morwy. Natomiast z wyglądu przypominają owoce poziomek. Roślina ta wytwarza liczne odrosty korzeniowe i dorasta do wysokości ok 40 cm. Liście malinotruskawki są charakterystyczne: jasnozielone pierzaste liście, złożone z kilku pojedynczych, o ząbkowanych brzegach i ostro zakończonych listków.
Malinotruskawka kwitnie na przełomie czerwca i lipca i owocuje na pędach jednorocznych.
Jest to niezwykła roślina która nie tylko zachwyca wyglądem ale również jest to doskonałe źródło wielu cennych dla organizmu witamin z grupy C, E i B.
Malinotruskawka- uprawa, wymagania
Malinotruskawka to roślina, która bezproblemowo może być uprawiania w przydomowym ogródku. Sadzonki można umieścić w donicach jak i bezpośrednio w gruncie. Przy czym należy pamiętać aby wybrać donicę o większych wymiarach jako że malinotruskawa jest ekspansywną rośliną.
Wybierając stanowisko dla maliny najlepiej wybrać miejsce słoneczne lub półcieniste, szkodzi jej intensywne słońce.
Jeśli chodzi o podłoże, to najlepiej rośnie w żyznej, przepuszczalnej i wilgotnej ziemi gliniastej. Jednak jest to roślina bardzo tolerancyjna i przyjmuje się w każdym podłożu.
Jak sadzić malinotruskawkę?
Malinotruskawkę najlepiej posadzić w miesiącach wiosennych. Tuż przed posadzeniem w glebie warto umieścić sadzonkę w pojemniku napełnionym wodą. Po wykopaniu dołków o głębokości około 40 cm można posadzić malinotruskawkę w podłożu. Na dnie warto wyłożyć dołek kompostem co wpłynie na lepsze przyjęcie się rośliny. Po wsadzeniu krzewu do gleby należy przysypać korzenie ziemią, a następnie obficie podlać sadzonkę.
Pielęgnacja malinotruskawki
Malinotruskawkę należy podlewać w okresie letnim ponieważ w tym okresie jest wrażliwa na suszę. Można zastosować nawożenie doglebowe aby latem cieszyć się smacznymi owocami. Wiosną zaleca się usuwać pozostałości z zeszłorocznych pędów. Warto też zastosować ściółkowanie podłoża co ogranicza wyparowywanie wody z gleby i porastanie chwastami.
Zastosowanie malinotruskawki
Malinotruskawkę uprawia się głównie jako roślinę owocową. Można ją spożywać na surowo jako dodatek w galaretkach, ciastach lub z lodami ale również świetnie nadaje się na dżemy i soki. Warto wspomnieć, że ze względu na wyjątkowo atrakcyjny wygląd malinotruskawki można ją aranżować w różnych zakątkach ogrodu. Znakomicie prezentuje się wśród zieleni ozdobnej na ogrodowych rabatach. Nadaje się także do tworzenia niskich żywopłotów
Biorąc pod uwagę walory smakowe, zdrowotne i wzrokowe malinotruskawki zdecydowanie warto posadzić ją w ogródku i cieszyć się piękną, smaczną i zdrową rośliną 🙂
sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-malinotruskawki/
Rokitnik- bomba witaminowa
Rokitnik– bomba witaminowa
Coraz większą popularnością na rynku polskim cieszy się rokitnik. W Polsce powstają plantacje rokitnika, a zwykły konsument coraz częściej poszukuje sadzonek. W dobie silnie przetworzonej żywności oraz fast-foodów warto zainteresować się rokitnikiem, który bez wątpienia można określić „bombą witaminową”.
Owoce rokitnika są bardzo bogatym źródłem:
witaminy C, dzięki czemu wykazuje on właściwości przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, bakteriobójcze i uszczelniające naczynia krwionośne
karoteny i karotenoidy, dzięki temu rokitnik chroni organizm przed zmianami zanikowymi i zwyrodnieniowymi oraz zakrzepowymi i skurczowymi, między innymi w obrębie naczyń krwionośnych i skóry.
Ponadto, rokitnik ma w sobie :
- 11 mikroelementów,
- 22 nienasycone kwasy tłuszczowe,
- 18 aminokwasów,
- antyoksydanty,
- lipidy
Rokitnik zwyczajny- rokitnik pospolity
(Hippophae rhamnoides L.) to ciernisty krzew z rodziny oliwkowatych, który rośnie głównie w Europie, na Kaukazie oraz Syberii. Roślina ta coraz częściej spotykana jest w Polsce, głównie na piaszczystych urwiskach nadmorskich. Rokitnik osiągać może do 7m wysokości. Liście ma lancetowate, długości ok 6cm, gęsto pokryte na dolnej stronie srebrzystymi, tarczowatymi włoskami. Biorąc pod uwagę niezwykle atrakcyjne owoce, pomarańczowe stanowi on coraz częściej element dekoracyjny. Jest to roślina która nie sprawia kłopotu w uprawie. Aby cieszyć się zdrowymi i pysznymi owocami najlepiej nabyć sadzonkę rokitnika samopylnego- Orange Friesdorfer.
Rokitnik samopylny- Orange Friesdorfer
Odmiana rokitnika nie potrzebująca zapylacza, jest samopylny. Wystarczy więc posadzenie jednej rośliny , aby mieć dorodne pomarańczowe owoce. Jest to odmiana niezwykle plenna, pochodząca z Niemiec. Krzew dorasta do 3-4 m wysokości, ma rozłożysty, zaokrąglony pokrój. Roślina ta posiada małą ilość cierni. Na przełomie kwietnia i maja rozpoczyna się kwitnienie, a owocuje we wrześniu.
Rokitnik samopylny- sadzenie
Wybierając miejsce dla rokitnika należy znaleźć stanowisko słoneczne. Jeśli chodzi o podłoże rokitnik ma małe wymagania, jednak najlepiej rośnie na glebach wapiennych.
Jednocześnie dobrze znosi ujemne temperatury i jest całkowicie mrozoodporny. Dość wytrzymały na suszę. Nie lubi natomiast miejsc podmokłych.
Ze względu na swoje walory zdrowotne i smakowe polecana jest do uprawy w każdym ogródku przydomowym. Odmiana przede wszystkim polecana do uprawy ze względu na owoce. Z owoców można robić dżemy, soki, przeciery, nalewki.
Jak zbieramy rokitnika ?
Najlepsza metoda na zbiór rokitnika to obcięcie gałęzi owocujących i włożenie ich jedną warstwą w zamrażarce. Następnie należy poczekać aż się przemrożą i po prostu ściągnąć zamrożone owoce.
Rokitnik to roślina o wyjątkowych cechach dekoracyjnych, niezwykle łatwa w uprawie, nie wymaga specjalnej pielęgnacji a o wielu walorach leczniczych.Jest to szczególnie ważne w sezonie grypowym, dlatego warto w tym czasie zaopatrzyć się w ten naturalny specyfik !!!
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-rokitnika-samopylnego/
Aronia-jak sadzić i pielęgnować?
Aronia czarnoowocowa (Aronia melanocarpa) i aronia śliwolistna (Aronia x prunifolia),
to krzewy owocowe z rodziny różowatych (Rosaceae), dorastające zwykle do wysokości około 2,5 m. Rosną naturalnie w Ameryce Północnej. W Europie i innych rejonach świata początkowo uprawiane były jako rośliny ozdobne, dekoracyjne z czasem zaczęto wykorzystywać do produkcji win, nalewek, soków, dżemów, jako dodatek do mięs.
Aronie kwitną w maju, pokrywając się dekoracyjnymi białymi kwiatami. Są atrakcyjne dla pszczół i motyli. Owocami aronii są czarnofioletowe jagody, które pojawiają się na krzewie w okresie od sierpnia do października.
Aronia- sadzenie
Jeśli chodzi o wybór stanowiska do posadzenia aronii, roślina ma małe wymagania klimatyczno-glebowe, będzie rosła zarówno w kwaśnej jak i słabej ziemi. Pomimo tego, że roślina toleruje słabą glebę warto wcześniej przed posadzeniem odpowiednio przygotować podłoże pod uprawę aronii, a zwłaszcza jeśli chcemy uzyskać wysokie plony. Z racji tego, iż aronia należy do grupy roślin światłolubnych, dobrze jest sadzić krzewy w miejscach dostatecznie nasłonecznionych. Zaleca się zasilić wiosną sadzonki nawozem wieloskładnikowym lub nawozem organicznym.
Aronia – odmiany
Najczęściej spotykane i najbardziej popularne odmiany aronii to Nero, Viking, Hugin i Galicjanka. Nie różnią się one zasadniczo między sobą, jeśli chodzi o wygląd czy wartość użytkową. Owocują wczesną jesienią zazwyczaj na przełomie sierpnia i września.
Aronia-Hugin
Owoce tej odmiany są czarne, kuliste, średnicy 1 cm, zebrane w luźne owocostany. Kwiaty białe pojawiają się w połowie wiosny. Owocuje na przełomie lipca i sierpnia. Krzew osiąga wysokość 1,5-2 m., dobrze się rozkrzewia. Jesienią liście aronii przybierają odcienie żółci i czerwieni. Jest to odmiana wyjątkowo odporna na mrozy
Aronia-Nero
Owoce tej odmiany są dwukrotnie większe niż dzikich gatunków, wyjątkowo plenna. Kwitnie wcześniej niż inne odmiany. Wiosną obsypana białymi kwiatkami z czerwonymi pręcikami. Owoce dojrzewają w sierpniu.
Rozkrzewia się już u podstawy, kształtem nawiązuje do gruszki. Szybko rosnący, ale niższy od pozostałych odmian (osiąga ok. 2 m) i bardziej zwarty. Liście ciemne i połyskliwe, jesienią atrakcyjne czerwonożółte przebarwienie. Odmiana przyciągająca pszczoły i motyle. Odmiana sadownicza, dobra również do nasadzeń krajobrazowych (naturalistycznych, na żywopłoty, nasadzenia przeciwerozyjne). Mrozoodporność -37°C
Aronia-Viking
Owoce tej odmiany nie opadają, długo pozostają na krzewie, bez utraty jakości, dzięki czemu zbiór może być rozciągnięty w czasie. Owoce duże, czarne z połyskiem, w orzeźwiającym, słodkim smak. Kwitnienie przypada w połowie wiosny. Pełną dojrzałość owoce osiągają od sierpnia do października.
Krzew aronii czarnej Galicjanka dorasta do ok 2 m i tworzy pokrój prosty, wzniesiony. Krzew w miarę dojrzałości się poszerza, ale nie jest ekspansywny. Owoce aronii odmiany Galicjanka są kuliste, duże, praktycznie czarne z woskowym, szarym nalotem.
Owoce aronii najczęściej są wykorzystywane w przetwórstwie zarówno tym domowym jak i przemysłowym. Można wytwarzać z nich soki, dżemy, konfitury, syropy, nalewki i wina.
Są bogate w witaminy, barwniki antocyjanowe i mikroelementy.
Wykazują właściwości lecznicze. Doskonale nadają się na przetwory (soki, dżemy, konfitury, nalewki i inne).
W dobie przetworzonej żywności warto postawić na naturalne lekarstwo i posadzić aronię w swoim ogrodzie!!!
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-aronii/
Agrest- jak sadzić i pielęgnować?
Agrest (Ribes uva-crispa) to gatunek krzewu z rodziny agrestowatych (Grossulariaceae). Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji i Afryce. W Polsce roślina jest powszechnie uprawiana. Krzewy agrestu osiągają do 1,5 m wysokości, w zależności od odmiany. Istnieją krzewy o cierniach pojedyńczych lub trzydzielnych umieszczonych pod nasadą liści. Równie częste są szczeciniaste kolce w międzywęźlach. Kwitną na przełomie kwietnia w postaci drobnych, zebranych w małe grona kwiatach. Krzewy mają owoce o zielonej, żółtej lub czerwonej skórce, często pokrytej gruczołkowatymi włoskami. U niektórych odmian skórka jest gładka i błyszcząca.
Agrest to krzew chętnie wybierany przy nasadzeniach amatorskich. Jego owoce nadają się zarówno do spożycia na surowo, jak i można je wykorzystać do wszelkiego rodzaju przetworów, np. dżemów. Owoce agrestu obfitują w witaminy C, B i A oraz minerały, takie jak żelazo, fosfor, magnez, miedź, potas, a także w kwasy organiczne (kwas jabłkowy i cytrynowy), dużo kwasu foliowego, taniny oraz flawonoidy. Ponadto agrest zawiera duże ilości błonnika, który korzystnie wpływa na proces trawienia.
Dobrej jakości sadzonki agrestu powinny posiadać dwa, trzy pędy. Odpowiednie do zasadzenia są jednoroczne lub dwuletnie egzemplarze. Trzeba pamiętać jednak, że sadzonki agrestu muszą mieć dobrze rozwinięty system korzeniowy, aby mieć pewność że sadzonka pochodzi z pewnego źródła i jest w doskonałej kondycji, warto zaopatrzyć się w sadzonki z naszej oferty.
Agrest- sadzenie i pielęgnacja
Agrest jest łatwy w uprawie . Krzew agrestu jest bardzo wytrzymały i może wytrzymać zarówno bardzo niskie, jak i bardzo gorące temperatury. Rośliny te należy sadzić wiosną lub jesienią na obszarze o pełnym nasłonecznieniu, lub w lekkim cieniu. Wybierzmy miejsce z dobrze przepuszczalną glebą, która jest lekko kwaśna (poziom pH między 5,0 a 6,5). Poprawmy glebę kompostem przed sadzeniem, aby zapewnić składniki odżywcze systemom korzeniowym roślin. Agresty nie lubią ciężkich i gliniastych gleb. Podlewanie jest niezbędne w miesiącach letnich, kiedy wzrost jest najbardziej aktywny. Agrest w formie krzaczastej sadzimy co 1,2-1,5 m, zachowując ok 1,5 m odległości między poszczególnymi rzędami. Jeśli chodzi o cięcie to w pierwszych 3 latach po posadzeniu, wykonujemy cięcie, które ma za zadnie uformować krzak. W następnych latach ograniczamy się do prześwietlenia lub odmładzania – wczesną wiosną lub latem po zbiorach wycinamy wszystkie pędy 5-letnie oraz starsze. Dobrze uformowany, owocujący krzew ma 10-12 pędów szkieletowych.
Agrest- odmiany
Agresty Czerwone
Jest to ukraińska, mrozoodporna odmiana czerwonego agrestu. Pokrój prosty, potrafi osiągnąć szerokość około 70 cm, dorasta do około 100 cm, szczególnie korzystny w przypadku ogrodów o mniejszej powierzchni. Krzew odporny na mrozy. Owoce słodkie, deserowe, o delikatnej, cienkiej skórce. Owoce agrestu 'Kamieniar’ są duże lub nawet bardzo duże (4 g). Odmiana deserowa, z uwagi na łatwość uprawy polecana szczególnie amatorom do przydomowych ogródków lub na działkę.
Jest to wczesna odmiana pochodząca z Ukrainy. Kwitnie pod koniec kwietnia, a pełną dojrzałość osiąga w II połowie czerwca. Jest to agrest odporny na mrozy. Rośnie dosyć silnie w górę, jednak rozkładając się na boki. Owoce są ciemno czerwone, bardzo smaczne, deserowe o gładkiej skórce. Owoc duży, wielkości monety 5 zł
Agrest ten jest odporny na mrozy. Osiąga od 1 do 1,5 metra wysokości, raczej zwarty, mała ilość krótkich kolców. Odmiana Rodnik jest średnio wczesną odmianą , łatwą do zbioru ze względu na niewielką liczbę kolców. Owoce duże osiągające nawet ponad 5 gr. bardzo smaczne, początkowo zielone, po osiągnięciu pełnej dojrzałości przechodzą w kolor czerwony. Owoc typowo deserowy, duży i smaczny.
Odmiana Seviernyj Kapitan rodzi owoce średnie, okrągło-owalne, ciemnoczerwone, z woskową skórką o słodko-kwaśnym orzeźwiającym smaku. Zaletą tej odmiany jest to, że owoce szybko nie opadają, gdy dojrzeją jeszcze długo wiszą na krzaku. Sadzony z przeznaczeniem na dżemy, ciasta i inne przetwory. Jest to odmiana wczesna, dojrzewa około miesiąca wcześniej niż pozostałe.
Zielone agresty
Mucurines to szybko rosnąca, odporna na mróz i bardzo obficie owocująca odmiana. Zielony, owoc duży około 5 gram, sporo większy niż u pozostałych odmian. Owocowanie przypada około 15 lipca. Najplenniej owocuje na młodych pędach, od 1 do 3 roku.
Krzew osiąga od 1 do 1,5 metra wysokości, jest to dosyć rozłożysty krzew, rozrasta się na około 70 cm.
Jest to odmiana bardzo plenna nawet do 9 kg z krzewu, owoce dojrzewają równomiernie. Rosnący umiarkowanie, zwarty, z niedużą ilością krótkich kolców. Owoce średniej wielkości, osiągają około 4 gr. smaczne, przeznaczone zarówno do bezpośredniego spożycia oraz jako owoc na przetwory, najpierw zielone, następnie w miarę dojrzewania zmieniają się na kolor żółty.
Jest to cenna odmiana amatorska. Owoce są przepyszne, idealnie nadają się do bezpośredniego spożycia a także na mrożonki i przetwory. Krzewy rosną umiarkowanie, pędy pokryte są w całości drobnymi kolcami. Owoce średniej wielkości, żółte o soczystym miąższu, smaczne. Dojrzewają w połowie lipca. Najlepiej plonuje na glebach wilgotnych i żyznych. Odmiana odporna na mróz i niewrażliwa na amerykańskiego mączniaka agrestu.
Podsumowując, warto wygospodarować w swoim ogrodzie miejsce i posadzić bardzo smaczny agrest, a wybierając sadzonki polecamy zakupić je w naszej szkółce. Rośliny w naszej szkółce są zahartowane, przystosowane do naszych warunków klimatycznych, a jakość naszych produktów potwierdza Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Wszystkie nasze sadzonki podlegają regularnym kontrolom a każda roślina zaopatrzona jest w paszport rośliny.
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-agrestu/
Porzeczki- wszystko o ich uprawie
W trakcie gospodarowania ogrodu warto rozważyć zakup sadzonki porzeczki. Jest to średniej wielkości krzew owocowy, którego owoce stanowią nieocenione źródło wielu cennych składników. Porzeczki wyróżniają się bogactwem takich witamin jak C, B oraz A, a także minerałów: potasu, żelaza, wapnia, magnezu, manganu, boru oraz jodu. Owoce porzeczek są bogate w kwasy organiczne, kwas foliowy oraz pektyny i olejki eteryczne. Porzeczki są bez wątpienia chętnie uprawiane i znajdują dla siebie miejsce w każdym, nawet niewielkim ogrodzie. Dzieje się tak, ponieważ ich kwaskowate małe owoce są bardzo cenne i mają szerokie zastosowanie w kuchni. Rośliny te nie są szczególnie wymagające i przy zapewnieniu odpowiednich warunków bardzo obficie plonują. W niniejszym wpisie opiszemy jakie są najczęściej kupowane odmiany porzeczek a także podpowiemy jak je pielęgnować aby dały najlepsze plony.
W naszej ofercie mogą Państwo znaleźć porzeczki czerwone, czarne oraz białe.
Do czerwonych porzeczek zaliczamy.
Jest to wczesna odmiana porzeczki czerwonej, dojrzewa na przełomie czerwca i lipca. Dojrzewa równomiernie na gronach. Plenność na średnim poziomie. Owoc duży, słodko – kwaśny o delikatnej skórce. Koloru ciemno czerwonego. Nadaję się do bezpośredniego zjedzenia oraz na przetwory. Krzew porzeczki rośnie silnie, początkowo zwartej budowy, w późniejszym czasie, przybiera rozłożystą formę. Stosunkowo odporny na choroby grzybowe.
Porzeczka czerwona Rosetta to wyjątkowo plenna odmiana, o niewielkich wymaganiach pielęgnacyjnych i dużych owocach. Rośnie dość intensywnie, dorasta do 1,5m.
Porzeczka owocuje bardzo oficie. Owoce dojrzewają w drugiej połowie lipca. Polecana do uprawy amatorskiej, doskonale nadaje się do bezpośredniej konsumpcji ale także na przetwory i desery. Odmiana odporna na choroby grzybowe.
Porzeczka charakteryzuje się wysoką odpornością na mróz oraz na choroby grzybowe. Jest to odmiana bardzo plenna .Owoce porzeczki są wyjątkowo smaczne, duże, czerwone lekko kwaśne.
Polecana do uprawy amatorskiej, doskonale nadaje się do bezpośredniej konsumpcji ale także na przetwory i desery.
Jest to późno dojrzewająca odmiana , termin zbiorów przypada na koniec lipca.
Rośnie dość intensywnie, dorasta do 1,8m. Krzew jest o pokroju rozłożystym.
W naszej ofercie mogą Państwo znaleźć czarne następujące czarne porzeczki.
Jest to średnio-wczesna odmiana, dojrzewa około połowy lipca.Bardzo plenna. Najsilniej owocują pędy jednoroczne. Starsze owocują, lecz mniej intensywnie. Owoce są duże, kruczoczarne o łagodnym, bogatym smaku. Doskonale nadaje się jako dodatek jak również owoc na przetwory.
Krzew bardzo silnie rośnie, w pełni mrozoodporny (przez co bardzo plenny), a także odporny na choroby grzybowe.
Rosyjska odmiana porzeczki czarnej.
Odporna na mrozy, susze i choroby. Owoce duże do 6g, błyszczące o doskonałym delikatnym deserowym smaku. Rośne w słonecznym miejscu. Owoce dojrzewają w połowie lipca. Krzew rozłożysty.
Bardzo silnie rośnie, w pełni mrozoodporny (przez co bardzo plenny), a także odporny na choroby grzybowe. Owoce porzeczki są błyszczące, średniej wielkości, wyjątkowo smaczne lekko cierpkie bez charakterystycznego smaku porzeczki czarnej, dojrzewają bardzo wcześnie. Krzew o średniej sile wzrostu, o wysokiej odporności na wszelkie choroby. Jest to odmiana charakteryzująca się długim okresem zbiorów. Bardzo plenna, polecana do przydomowych ogródków. Doskonała do bezpośredniego spożycia i na przetwory.
W naszej ofercie mamy także białe porzeczki.
Kwitnie później od innych wczesnych odmian. Pierwsza połowa czerwca. Owoce średniej wielkości, 1,7 g, słodkie, lekko kwaskowate, dobrze znoszą transport. Krzew dorasta do 1,6 m, wzrost średnio silny, odporność na mrozy do – 28°C, gleba kwaśna o pH 3,5-4,5, Plenność do 8 kg z krzewu, połowa owoców nadaje się do zbioru w pierwszym terminie zbiorów.
Porzeczka jakie miejsce uprawy wybrać do uprawy porzeczki?
Porzeczka nie ma zbyt wygórowanych wymagań glebowych.Może być uprawiana na każdej glebie. Jednak w przypadku gleb mniej zasobnych warto je zasilić nawozami organicznymi, np. kompostem lub obornikiem. Spośród porzeczek największe wymagania glebowe ma porzeczka czarna- preferuje gleby bardziej żyzne. Porzeczka najefektywniej rośnie w glebie o odczynie pH ok. 6, żyznej i bogatej w próchnicę. Pierwsze owoce pojawiają się już końcem czerwca, wtedy też lepiej osłonić krzewy, by ochronić je przed ptactwem. Jako, że porzeczki pochodzące z naszej szkółki są w doniczkach można jesadzić przez cały sezon. W przypadku krzewów czerwonych, rośliny sadzimy w odstępie metra od siebie, zostawiając 1,5 m przestrzeni pomiędzy rzędami. Porzeczkę czarną w ogrodzie powinno się sadzić w odstępie 1-1,2 m w rzędzie oraz zostawiać przestrzeń ok. 1,8 m między rzędami. Krzew należy sadzić 5 cm głębiej, niż rósł wcześniej w szkółce. Dołek powinien być na tyle głęboki, aby swobodnie pomieścił korzenie.
Pielęgnacja porzeczek
– jak nawozić?
Warto zasilić porzeczkę nawozami organicznymi co 2-3 lata. Natomiast co roku także nawozami mineralnymi, dedykowanymi do porzeczek.
– jak przyciąć?
Do niezbędnych zabiegów pielęgnacyjnych należy regularne usuwanie złamanych, chorych, uschniętych i starszych pędów porzeczki. Usuwamy także większość jednorocznych pędów pozostawiając tylko kilka najsilniejszych.
Bez względu na to jaką odmianę porzeczki wybierzemy nie można zapomnieć o dobraniu odpowiedniej gleby, stanowiska i prawidłowym sadzeniu porzeczek. Dzięki takim zabiegom pozostanie nam tylko cieszyć się wyśmienitym smakiem i właściwościami zdrowotnymi owoców!
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-porzeczki/
Piwonia-jak uprawiać ?
W dzisiejszym wpisie zajmiemy się piwoniami, które nie tylko wspaniale wyglądają, ale też pięknie pachną. Są to niezwykle piękne kwiaty którym warto poświęcić trochę uwagi a efekt wizualny zwali nas z nóg.
Piwonia- inaczej peonia- charakterystyka
Przybyły do Europy z Japonii oraz Chin, gdzie znano i uprawiano je już 1500 lat temu. Tam też do dzisiaj są symbolem powodzenia, dostatku, szczęścia i pomyślności. Są to byliny długowieczne, które mogą rosnąć w jednym miejscu nawet 15 lat. Kwitną od maja do czerwca. Mają duże, okazałe kwiaty o średnicy ok. 20 cm i występują w całej gamie barw.
Stanowisko uprawy
Wybierając stanowisko do uprawy piwonii najlepiej będzie wybrać miejsce ciepłe i słoneczne, dzięki czemu będziemy cieszyć się wieloma pięknymi kwiatami. Najlepiej, by było to stanowisko zaciszne i lekko ocienione – wystarczą 3-4 godziny pełnego słońca dziennie. W pierwszym roku warto ogławiać wszystkie pąki kwiatowe. Piwonie kwitną na ogół w drugim roku po posadzeniu. Są też odporne na mróz, mimo to w pierwszych 2-3 latach od wsadzenia, warto jest przed zimą zabezpieczyć je ściółką, gdyż zbyt niskie temperatury łatwo mogą uszkodzić młode karpy.
Pielęgnacja
Jako, że piwonie wykształcają długie, walcowate korzenie nie powinny rosnąć na glebach ciężkich i podmokłych. Na takich glebach będą zagniwać i chorować. Piwonie najlepiej rosną w glebie żyznej, dość przepuszczalnej i głęboko uprawionej o odczynie średniokwaśnym, ph 5-6 ale na zasadowych także sobie poradzą. Nie tolerują przesuszenia dlatego należy pamiętać o regularnym podlewaniu, a w szczególności w okresie suszy. Można zastosować ściółkowanie korą ogrodową dzięki czemu ograniczymy parowanie wody i rozwój chwastów. Jednocześnie jednak nie możemy dopuścić do przelania. Należy zwrócić też uwagę, by nie lać wody od góry, ponieważ może doprowadzić do chorób grzybiczych liści, zwłaszcza szarej pleśni. Piwonie są podatne na tego rodzaju schorzenia, dlatego równie ważne jest pamiętanie o usuwaniu zwiędłych liści i kwiatów.
Nawożenie
Sadzenie piwonii powinno zostać poprzedzone nawożeniem – do tego celu najlepiej sięgnąć po kompost lub obornik. Najważniejsza jest jednak głębokość sadzenia – pąki kwiatowe na karpie piwonii powinny się znaleźć zaledwie 3-5 cm pod powierzchnią ziemi. Jeśli posadzimy ją zbyt głęboko wówczas nie będziemy mogli cieszyć się kwiatami. Z tego samego powodu powinniśmy zaniechać zbyt grubego ściółkowania. Sadzenie powinno odbywać się od połowy sierpnia do pierwszej dekady września, choć w przypadku roślin zakupionych w doniczkach , możemy również sadzić je wiosną – od marca do maja. Nawożenie piwonii zaleca się stosować na wiosnę z użyciem naturalnych nawozów mineralnych z dużą ilością potasu, fosforu, magnezu i niewielką zawartością azotu.
Odmiany warte uwagi
Piwonia 'Edulis Superba’ to stara, sprawdzona bardzo wczesna odmiana, o pełnych, wiśnioworóżowych kwiatach. Płatki wewnętrzne u nasady mają barwę kości słoniowej. Kwiaty wydzielają intensywny, słodki zapach. Ozdobą jest także gęste ulistnienie.
Odmiana wytwarza silne, giętkie i nieco rozłożyste łodygi. Osiąga ok. 90cm wysokości i 60-75cm szerokości. Pędy mogą pokładać się pod ciężarem kwiatów, dlatego z reguły wymaga podpór. Radzi sobie na cięższych podłożach. Jest ceniona jako kwiat cięty ze względu na wczesność kwitnienia (koniec maja) i piękny zapach.
Tworzy duże, masywne, półpełne kwiaty, średnicy ok. 14 cm składające się z luźno ułożonych, powcinanych płatków. Ich jasnowiśniowy kolor przechodzi na brzegach w bladowiśniowy, starsze kwiaty jaśnieją.
’Jadwiga’ ma rozpierzchły pokrój z dosyć sztywnymi, długimi i grubymi pędami. Rośnie silnie, jest dobrze rozkrzewiona. Wyróżnia się dużymi liśćmi z metalicznym połyskiem od spodu.
Odmiana średniowczesna, kwitnie bardzo obficie w drugiej połowie czerwca. Kwitnienie jest rozciągnięte w czasie. Szczególnie dekoracyjna na początku kwitnienia, kiedy na tle ciemnowiśniowych pąków rozwijają się jaskrawowiśniowe kwiaty. Polecana na kwiat cięty.
Piwonie najpiękniej wyglądają posadzone pojedynczo na trawniku w wyeksponowanym miejscu. Idealnie nadają się także na kwiat cięty – w wazonie wytrzymują nawet do 10 dni. Jeśli zapewnimy odpowiednie warunki do wzrostu i rozwoju piwoniom, odwdzięczą się nam pięknym kwitnieniem.
sadzonki kupisz tutaj :https://rosliny.net/kategoria-produktu/rosliny-ozdobne/
Świdośliwa – owoc wiecznej młodości
Świdośliwa– (Amelanchier) jest to krzew w zależności od odmiany który może osiągać od 1,5 – 4m wysokości, o wyprostowanych, czasami pokładających się pędach. Rośliny wyjątkowo atrakcyjne w okresie kwitnięcia. Kwiatostany w formie kwiatowych gron po 5-12 kwiatów pojawiają się na krótkich, ulistnionych pędach bocznych i czasami na szczytach ubiegłorocznych przyrostów, pojawiają się na początku maja. Rośliny te są samopylne, nie potrzebują zapylacza do owocowania. Owocują pod koniec czerwca, dojrzewają dosyć równocześnie. Owoce są soczyste i słodkie, średnica owocu nie przekracza 2cm, a w smaku przypomina owoc borówki wysokiej.
Świdośliwa – wymagania
Świdośliwa ma małe wymagania glebowe. Tolerują gleby słabe, kamieniste i suche. Jest to roślina, która jest bardzo łatwa w uprawie. Preferuje stanowisko słoneczne ale także poradzi sobie w stanowisku półsłonecznym.
Świdośliwa i jej właściwości prozdrowotne
Owoce świdośliwy są bogate w składniki mineralne, zawierają witaminy z grupy A i B, związki mineralne oraz dużą ilość antocyjanów, które są sprzymierzeńcem w zapobieganiu nowotworów i cukrzycy oraz pozytywnie wpływają na układ krążenia i wzmacniają ogólną odporność organizmu. Ponadto owoce świdośliwy obniżają ciśnienie tętnicze a także są cennym źródłem witaminy C . Zawierają także magnez, wapń, fosfor i potas. Dzięki temu mają właściwości antybakteryjne i antywirusowe. Są świetnym środkiem przy przeziębieniach, grypie czy infekcjach górnych dróg oddechowych.
Świdośliwa – odmiany
W naszej ofercie posiadamy wiele odmian świdośliwy.
Krzew wzniosły do rozkładającego do 4m wys. i 6m szer. . Pokrój wyprostowany zaokrąglony ku górze. Odmiana atrakcyjna dla pszczół, motyli i ptaków. Liście są intensywnie zielone, jesienią przebarwiające się na kolor żółty, pomarańczowy następnie na czerwony. Owocuje wcześnie, pierwsze owocowanie zaczyna się już w czerwcu, w miarę równomiernie. Jest odmianą bardzo plenną, owocuje obficie co drugi rok. Owoce są lekko spłaszczone, duże o średnicy około 1,5 cm. Wyjątkowo smaczne, bardzo słodkie. Fioletowo-granatowe, z woskowatym nalotem, jędrne zebrane w nieduże grona
Krzew zwarty, wysoki do ok 4m wysokości i 4,5m szer. Owoce dojrzewają nierównomiernie, średnicy 17mm, średnio słodkie. Odmiana owocuje w końcu czerwca.
We wczesnym stadium pokrój wyprostowany, pędy wzniesione do rozkładającego. Osiąga ok. 5 m wysokości i 4 m szerokości, korona rozrasta się powoli. Owoce dojrzewają nierównomiernie, polecane szczególnie do uprawy amatorskiej i ręcznego zbioru.
Jest to odmiana wczesna, owocuje w czerwcu. Krzew jest zwarty, wysoki do ok 4,5m wys. i 4m szerokości. Owoce o niepowtarzalnym smaku, dojrzewają równocześnie, przeciętna średnica jagody to około 1,4 cm. Początkowo czerwone później robią się purpurowo-czarne, pokryte białym nalotem, przez co wydają się granatowe. Owocowanie jest średnio obfite.
Jest to odmiana wczesna, zbiór możliwy jest już w czerwcu. Owoce dojrzewają dość równomiernie, smaczne, duże, okrągłe, ciemno fioletowe, pokryte białym nalotem. Jest odmianą bardzo plenną, można uzyskać do 12 kg owoców z jednego krzewu.
Jest to odmiana średnio późna. Owoce dojrzewają dość równomiernie są okrągłe, bardzo smaczne, duże (osiągają ok 1 cm) soczyste, ciemno fioletowe. Pęd z tendencją do wychylania, co przekłada się na atrakcyjny wygląd krzewu. Osiągająca około 2,5-3 metrów wysokości, rośnie w dosyć powolnym tempie do 50 cm rocznie. Całkowicie mrozoodporna, bez problemu wytrzymuje mrozy rzędu -40 st. C. Krzew atrakcyjny dla owadów i ptaków.
Jest to odmiana późna i plenna. Owocuje na początku lipca. Dzięki czemu jest mniej narażona na wiosenne przymrozki. Odmiana bardzo produktywna szczególnie w młodym wieku. Bardzo obficie owocuje, dojrzewa nieco później niż inne odmiany. Zauważyć można tendencję do przemiennego owocowania (owocuje obficie, zwykle co drugi rok ).
Krzew wzniosły do rozkładającego do ok 3-4,5m wys. i 4,5 m . Jest to odmiana bardzo późna, owocuje na przełomie lipca i sierpnia. Zalicza się ją do jednej z najplenniejszych odmian. Z jednego krzewu można uzyskać około 7kg. Rośnie silnie, potrafi osiągać 4,5 m wysokości i około 6 m szerokości. Liście duże, później ciemnozielone, bardzo grube, skórzaste, przebarwiające się jesienią na czerwony, jednolity kolor. Wyjątkowo słodka. Polecana głownie jako owoc deserowy – do spożycia na surowo. Owoce koloru czerwono-granatowego, pokryte białym nalotem, przez co wydają się ciemniejsze.
Owoce świdośliwy idealnie nadają się na przetwory (dżemy, konfitury czy nalewki) a krzewy mogą być z powodzeniem używane jako rośliny ozdobne, szczególnie jako różnego rodzaju żywopłoty bądź osłony od wiatru.
Świdośliwy to bardzo wartościowe owoce, dlatego warto mieć te krzewy w swoich ogrodach!!!
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-swidosliwy/
Nawożenie borówki- kiedy i czym nawozić borówkę amerykańską?
Nawożenie borówki jest niezwykle ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym, który zapobiega obniżaniu się żyzności gleby spowodowanej zabieraniem przez rośliny składników pokarmowych a także wypłukiwaniem się ich z powodu opadów deszczu. Ponadto nawożenie, ma ogromny wpływ na prawidłowy wzrost a także owocowanie krzewu.
Przy wyborze sposobu nawożenia borówki amerykańskiej należy zwrócić uwagę na jej wymagania pokarmowe ponieważ borówki są wrażliwe zarówno na za małą jak i za dużą ilość składników pokarmowych w podłożu.
Jako, że polskie gleby nie są w 100% przystosowane do przyjęcia sadzonek dlatego borówka musi być sadzona w podłożu o określonych parametrach oraz powinna być regularnie dokarmiana składnikami pokarmowymi, dostosowanymi do konkretnych potrzeb oraz fazy rozwoju.
Kiedy nawozimy ?
Zaraz po posadzeniu borówki w odpowiednio kwaśnej, przepuszczalnej i wilgotniej glebie możemy zastosować nawożenie doglebowe. Nawóz rozsypujemy bądź rozpuszczamy w wodzie.
Wiosna- nawożenie= azot
Począwszy od marca do czerwca zaleca się stosowanie nawozów na bazie azotu, dzięki czemu rośliny będą intensywnie rosły. Do nawozów azotowych zaliczamy np. siarczan amonowy, saletrę amonową bądź mocznik. Borówki należy zasilić trzykrotnie dawką około 3-5 g/m² . Zaleca się stosować pierwsze nawożenie wczesną wiosną, tuż po ustąpieniu przymrozków, następnie w kwietniu a ostatnie nawożenie zastosować w połowie czerwca. Jako, że azot ma ogromny wpływ na wzrost rośliny, zbyt późne nawożenie azotem może spowodować przemarzniecie krzewu.
Za mało i za dużo azotu ?- objawy
Niedobór azotu jest bardzo widoczny na liściach borówki. Młode przyrosty czerwienieją a na starszych liściach występują chlorozy liści (żółknięcie). Co więcej objawia się to także przyhamowaniem wzrostu i niskimi plonami. Z kolei zbyt duża dawka azotu może spowodować intensywny wzrost i zbyt późne wejście roślin w stan spoczynku, a w konsekwencji ich przemarznięcie.
Po owocowaniu borówki najlepiej zasilić nawozem z potasem.
Jesień- nawożenie=potas, fosfor, magnez
Nawożenie potasem
Kiedy roślina skończyła owocowanie i przechodzi w stan spoczynku zaleca się stosować nawóz potasowy , najlepiej wybrać siarczan potasowy ponieważ nie zawiera chlorków.
Nie stosujemy nawozu z potasem wiosną gdyż może to spowodować znaczne uszkodzenia systemu korzeniowego chlorem
Potas, a jego niedobór ?
W przypadku dużego niedoboru potasu mogą pojawić się objawy w postaci zamierania wierzchołków pędów, słabszego wzrostu liści i drobnienia owoców.
Po owocowaniu zasilamy rośliny również nawozami na bazie fosforu.
Nawożenie fosforem.
Jeśli chodzi o nawozy fosforowe najlepiej zastosować nawożenie jesienią dawką 3-6 g na m²
Niemniej jednak fosfor nie jest istotnym pierwiastkiem w nawożeniu borówki i można stosować jego niewielkie ilości.
Niedobór występuje bardzo rzadko, jednak nie można go wykluczyć. Przy niedoborze pierwiastka drobnieją liście i pędy (ale nie zmieniają barwy).
Nawożenie magnezem.
Do nawozów magnezowych zalicza się np. siarczan magnezu. Stosujemy go wiosną w dawce 2-8 g/m² . Niedobór magnezu może pojawić się latem, w czasie suszy lub przy intensywnym nawożeniu potasem. Objawia się to chlorozą starszych liści między nerwami, które pozostają zielone.
Aby móc cieszyć się pięknymi i smacznymi owocami w okresie letnim należy pamiętać o odpowiednim nawożeniu. Warto to zrobić, bo nic tak nie cieszy jak borówka z własnych zbiorów 🙂
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-borowki-amerykanskiej/
PRZYCINANIE KRZEWÓW OWOCOWYCH- JAK I KIEDY?
W dzisiejszym wpisie zajmiemy się arcyważnym tematem w uprawie krzewów owocowych jakim jest zabieg cięcia. Porzeczki, borówki, jagody, jeżyny, maliny to na nich się skupimy. Przycinanie krzewów owocowych uzależnione jest od tego na których pędach owocuje dany krzew. Bezwzględnie we wszystkich przypadkach należy wycinać pędy płożące po ziemi jako że na nich owoców nie będzie w sezonie. Cięcie krzewów ma wpływ na szybszy wzrost rośliny, lepsze owocowanie i dorodniejsze zbiory.
Kiedy przycinamy krzewy owocowe?
W przycinaniu krzewów owocowych obowiązują dwa terminy :
- termin zimowy (kiedy roślina jest w czasie spoczynku)
- termin letni (w okresie wegetacji)
Jak przycinamy krzewy owocowe?
Maliny jesienne
Krzewy malin powtarzających owocowanie przycinamy bardzo późną jesienią po owocowaniu. Jest to zabieg niezbędny dlatego, że maliny powtarzające owocowanie owocują na pędach tegorocznych, czyli na tych które w każdym sezonie wyrosną. Malinę przycinamy równo z ziemią. Przycinanie pędów malin wpływa korzystnie na plonowanie a także na zminimalizowanie ryzyka przenoszenia chorób. A co się stanie jeśli nie przytniemy zimą pędów maliny? W następnym roku można zebrać dodatkowy plon, niemniej jednak jest to bardzo skromny plon i nie zaleca się takich praktyk.
Maliny letnie
Odmiany owocujące latem kwitną na pędach zeszłorocznych, a ich owoce dojrzałe są w pełni lata. U odmian letnich pędy dwuletnie najlepiej usunąć tuż po zebraniu z nich plonów i tym samym przygotowując miejsce dla wyrastania młodych pędów. Po plonach bardzo silnie przycinamy maliny usuwając przy ziemi wszystkie pędy które owocowały. Nowe pędy rozmieszczamy i przywiązujemy do drutów.
Jeżyny
Kolejna roślina która wymaga przycięcia to jeżyna bezkolcowa, zabieg ten należy przeprowadzić w drugim roku od posadzenia wiosną (luty–marzec) oraz jesienią (wrzesień–październik). Wiosną wybieramy 4-6 pędów, skracamy je i rozpinamy na rusztowaniu. Boczne rozgałęzienia skracamy na 30 cm. Pędy powinny mieć długość około 2–2,5 metrów – wystarczy przyciąć jedynie wierzchołki. Taki zabieg pobudzi roślinę do wypuszczania pędów bocznych, które będą później owocować. Po pojawieniu się owoców należy usunąć dwuletnie pędy i większość jednorocznych. W następnych latach późną jesienią wycinamy wszystkie pędy, które w danym roku owocowały.
Agrest
Agrest to roślina która wymaga przycięcia już w pierwszym roku. Wówczas przycinamy każdy pęd na 2-3 oczka od nasady. Z kolei wiosną drugiego roku usuwamy pędy wyrastające od środka korony krzyżujące się lub te które płożą się nad ziemią. Po raz kolejny skracamy pędy które wybiły się z pozostawionych oczek. W trzecim roku należy dokonać cięcia prześwietlającego. Usuwamy wówczas pędy krzyżujące się i pokładające na ziemi oraz skracamy pędy jednoroczne o 1/3 ich długości. Dzięki takiemu zabiegowi pobudzimy roślinę do wydania krótkopędów na których zawiążą się pierwsze pąki kwiatowe i owoce. Po trzech latach krzew powinien być już uformowany i składać się z 8-10 pędów głównych wyrastających z nasady krzewu. W piątym roku po posadzeniu następuje pełne owocowanie agrestu. Od tego momentu należy co roku na wiosnę dokonywać cięcia prześwietlającego. Wówczas wycinamy od 4-5 najstarszych pędów zwisających nad ziemią. Nie ma potrzeby usuwania pędów jednorocznych , usuwamy tylko słabe pędy aby nie utrudniły zbioru owoców.
Jagoda kamczacka
Jagoda kamczacka w pierwszych latach po posadzeniu nie wymaga szczególnego przycinania. Należy jednak pamiętać, że jagoda kamczacka to krzew, który rozrasta się do imponujących rozmiarów, dlatego regularne przycinanie w późniejszych latach rozwoju staje się niezwykle ważne. Pierwsze zabiegi rozpoczynamy dopiero po 5. roku od posadzenia. Młodsze rośliny nie muszą być przycinane (ewentualnie cięcia sanitarne). Cięcia starszych roślin prowadzimy od początku do połowy lata, po zbiorze owoców. Usuwamy wówczas słabe i wiotkie, suche lub uszkodzone pędy.
Zazwyczaj wykonujemy cięcie prześwietlające polegające na usuwaniu ze środka najstarszych pędów. Dzięki takiemu zabiegowi pobudzimy roślinę do wypuszczenia nowych pędów. Z kolei z pędów szkieletowych wycinamy ich nadmiar. Ponadto ważne jest, by usuwać pędy opadające, kładące się na ziemi, chore, słabe. U dobrze przyjętych krzewów warto usuwać wierzchołki młodych pędów, co pozwoli na zwiększenie liczby pąków i polepszenie kwitnienia, a co za tym idzie – podniesienie wielkości plonu.
Porzeczka czarna, biała i czerwona
W pierwszych latach po posadzeniu porzeczki dokonujemy tylko tzw. cięcia sanitarnego. Wówczas pozbywamy się pędów chorych, uszkodzonych, przemarzniętych, płożących się nad ziemią oraz słabych. Kolejne zabiegi cięcia powinny być wykonywane w 3-4 roku po posadzeniu. W przypadku porzeczki czarnej zabieg cięcia powinien być przeprowadzony po 4 latach od posadzenia. Zabieg ten polega na skróceniu najstarszych pędów. Jest to niezwykle istotne gdyż porzeczka czarna obfituje w plony które zawiązują się najczęściej na młodych pędach a także na 2-3 letnich. Zabieg ten najlepiej wykonać jesienią. Prawidłowo uformowany krzew porzeczki czarnej ma 8-12 dobrze rozgałęzionych gałęzi szkieletowych, najwyżej 3-letnich. Z kolei porzeczki czerwone i białe powinno ciąć się nie wcześniej niż po 5 latach po posadzeniu. Natomiast cięcia sanitarnego dokonujemy dopiero w 3 roku, dzięki czemu stymulujemy krzew do wzrostu. W kolejnych latach należy przycinać pędy jednoroczne, przycinamy je na wysokość 40-50 cm i usuwamy zbyt cienkie pędy boczne. Prawidłowo uformowany krzew ma 10-12 dobrze rozgałęzionych gałęzi szkieletowych.
Borówka amerykańska
Cięcie borówki amerykańskiej wykonuje się w końcówce zimy, od lutego do marca, w okresie spoczynku roślin. W zależności od przebiegu pogody, optymalny jest okres, gdy minęło już ryzyko wystąpienia większych mrozów, ale jednocześnie rośliny nie rozpoczęły jeszcze wegetacji. Cięcie borówki amerykańskiej można zacząć od podstawy krzewu. Należy wyciąć pędy pokładające się, a także pędy które częściowo opadają jako że pod wpływem ciężaru owoców ugną się. Kolejno należy usunąć drobne pędy wyrastające bezpośrednio z karpy korzeniowej ze względu na to, że są słabo doświetlone, mają słabą wartość produkcyjną i niepotrzebnie zagęszczają krzew tym samym zabierając substancje odżywcze. Ze względu na to, że borówka najlepiej owocuje na 2-3 letnich pędach, a starsze pędy są mniej produktywne zaleca się wycięcie zbędnej ilości pędów. 2-3 letnich pędów owocujących powinno zostać ok 5-6. Ważne są także pędy jednoroczne, których należy zostawić ok. dwóch-trzech, gdyż w nadchodzącym sezonie zawiążą się na nich pąki kwiatowe na plon przyszłoroczny. Zastąpią starsze pędy, które będziemy usuwać, wykonując kolejne cięcie borówki amerykańskiej. Po takim zasadniczym cięciu borówki amerykańskiej można skupić się na pracach korekcyjnych. Uszczykiwać sekatorem lub ostrożnie załamywać końcówki pędów uszkodzone przez mrozy, przez co zmniejszamy ryzyko wdawania się chorób. Jeśli spóźnimy się z cięciem zimowym, warto niektóre pędy usunąć podczas letniego cięcia i nie czekać do drugiego sezonu.
Jeżyny- coraz bardziej popularne superowoce!
Jeżyny– coraz bardziej popularne superowoce!
Jeżyna to krzew łatwy w uprawie, który najłatwiej rośnie, dając przy tym wysoki plon. Charakteryzują się małą wrażliwością na różnego rodzaju szkodniki, dlatego nie wymagają tak intensywnej ochrony. Jeżyny często kojarzone są z kolczastymi krzewami zniechęcającymi nas do ich zbierania. Jednak długoletnie prace pozwoliły stworzyć odmiany bezkolcowe, które posiadają doskonałej jakości owoce. Dzięki czemu jeżyny podbijają podniebienia Polaków i coraz częściej sadzone są w przydomowym ogródku. Te ciemne, zdrowe owoce dobrze czują się w polskich ogródkach, nie tylko dobrze smakują ale mogą pełnić również funkcję dekoracyjną- krzew wiosną pokryty białym lub różowym kwiatem, a jesienią liście przybierają piękne kolory dlatego warto znaleźć na nie trochę miejsca, najlepiej z zapasem, bo chętnie się rozrastają. W niniejszym wpisie opiszemy jakie wybrać odmiany, podpowiemy kiedy sadzić, jak pielęgnować aby cieszyć się cudownymi owocami i to z własnego ogródka.
W naszej ofercie znajdą Państwo następujące odmiany:
Jest to odmiana bezkolcowa, wczesna, dojrzewa pod koniec czerwca o sztywnych i wzniesionych pędach. Owoce jeżyny arapaho są duże, czarne i błyszczące. Z jednego krzewu można zebrać od 6 do 10 kg owoców. Kolejną zaletą tej odmiany jest to, że nie potrzebuje podpór i jest odporna na mróz. Zbiór tej jeżyny jest skoncentrowany- trwa ok 3 tygodni, poza tym dzięki temu że owoce dojrzewają na obrzeżach krzewu zbiór jest zdecydowanie łatwiejszy niż owoce innych odmian.
Owoce jeżyny 'Black Satin’ są kuliste, w kolorze granatowo-czarnym. Fantastycznie soczyste i niezwykle aromatyczne. Mają przyjemny ostry smak. Jeżyna Black Satin rośnie szybko i intensywnie – długie pędy mogą osiągać nawet 2,5 metra długości. Pierwszy zbiór możliwy jest w połowie sierpnia i trwać może aż do pierwszych przymrozków.
Odmiana bardzo wydajna. Łatwa w uprawie, nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Polecana do uprawy w przydomowych ogródkach i na działce. Można je jeść bezpośrednio, mrozić i przetwarzać.
Jest to odmiana średnio-wczesna, owoce dojrzewają pod koniec lipca. Owoce są doskonałej jakości o bardzo atrakcyjnym smaku. Jędrne, zwarte, czarne i błyszczące. Krzew zazwyczaj dorasta do 1,5 m wysokości oraz tyle samo szerokości. W związku z tym, że pędy rosną ku górze, pokrój jest wyprostowany a więc ta jeżyna nie potrzebuje podpór, dodatkową zaletą jest to że jest odporna na mróz i choroby grzybowe. Doskonale nadaje się do bezpośredniego spożycia, mrożenia a także na przetwory.
Jest to odmiana o wyprostowanym pokroju , pędy sztywne, grube, sięgają aż 2,5 m wysokości. Jeżyna bezkolcowa Navaho owocuje od początku sierpnia do początku września – bardzo obficie. Jest to jedna z plenniejszych odmian jeżyn. Wielkość owoców można uznać za średnie lub duże (3,5-5g), czarne, błyszczące, w smaku są słodkie i soczyste . Odporna na mrozy, ale wymaga okrywania na zimę.
Odmiana średnio-wczesna , owoce dojrzałe na początku sierpnia. Jest to jeżyna plenna o smacznych owocach. Smak wyjątkowy – mieszkanka słodyczy i cierpkości. Najlepsze do bezpośredniego spożycia lub jako dodatek do deserów. Polecana do uprawy amatorskiej jak i na plantacje towarowe.
Odmiana jeżyny bezkolcowej Triple Crown posiada charakterystyczne sztywne pędy. Ma bardzo szybkie tempo wzrostu.
I najlepsza naszym zdaniem jeżyna dostępna w naszej ofercie to
Owoce jeżyny z charakterystycznym leśnym posmakiem. Duże, błyszczące, słodkie, smaczne. Jest to słodka odmiana, nie posiadająca cierpkiego i kwaśnego smaku nawet jak nie są w pełni dojrzałe. Charakteryzuje ją duża trwałość pozbiorcza, dzięki wysokiej jędrności owoców. Ponadto owoce GlorNiwy są mało podatne na rewersję koloru jeżyny.
Jest odmianą wczesną, w gruncie w połowie lipca, pod osłonami w drugiej połowie czerwca. Pędy bezkolcowe o silnej tendencji do wzrostu.
Wspaniała w smaku, idealnie nadaje się do bezpośredniego spożycia a także na przetwory.
Wszystkie z wyżej wymienionych jeżyn są bezkolcowymi odmianami, owocującymi na dwuletnich pędach.
Wymagania glebowe / Stanowisko
Wybierając stanowisko dla jeżyn najlepiej znaleźć w swoim ogrodzie miejsce nasłonecznione lub lekko zacienione. Największe zbiory można osiągnąć na lekko kwaśnej, umiarkowanie wilgotnej glebie.
Nawożenie i nawadnianie
Jeżyna ma nieco głębszy system korzeniowy niż malina, dlatego zazwyczaj mniej cierpi w powodu okresowego niedoboru wody. Niemniej jednak dłuższe okresy suszy mogą negatywnie wpłynąć na kondycję rośliny. Zalecane jest nawadnianie przede wszystkim na glebach lekkich, przepuszczalnych.
Sadzenie
Najkorzystniejszym terminem sadzenia jeżyny jest wczesna wiosna ale również jesień. Jednakże, nasze sadzonki są w pojemniku, dlatego możemy sadzić je przez cały sezon wegetacyjny.
Jeżyny sadzimy w rzędach średnio co 1-3 m (w zależności od siły wzrostu i sposobu formowania), zachowując ok 2,5 m między poszczególnymi rzędami. Sadzonki sadzimy 3-4 cm głębiej niż rosły w szkółce w pojemniku. Po posadzeniu krzew obficie podlewamy.
Cięcie
Jeżyny owocują na dwuletnich pędach dlatego stosujemy dwuletni cykl cięcia.
Latem pędom jednorocznym obcinamy wierzchołki aby pobudzić je do rozkrzewiania. Z kolei na przedwiośniu pęd główny skraca się do wysokości ok 1,7 m, a pędy boczne do długości 30 – 40 cm.
Po zbiorze owoców ucinamy tuż przy ziemi wszystkie pędy, które już owocowały oraz nadmiar pędów jednorocznych. Pozostawiamy 5-7 silnych pędów do owocowania w przyszłym roku.
Podsumowując, warto już dzisiaj wygospodarować kawałek miejsca w ogrodzie na jeżynę i cieszyć się z tych pysznych owoców które są nie tylko korzystne dla zdrowa ale także niezwykle łatwe w uprawie. Doskonałe w formie świeżej, jako dodatek do koktajlu, jogurtu czy płatków śniadaniowych. Osoby ceniące domowe przetwory, mogą przygotować z nich pyszne soki, syropy, dżemy. We wszechobecnym trendzie diety roślinnej dobrze jest pamiętać o regularnym włączaniu do jadłospisu tych pysznych, polskich superowoców.
A wybierając sadzonki, warto zaopatrzyć się w rośliny zdrowe i z pewnego miejsca.
Nad jakością naszych sadzonek opiekę sprawuje Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Dzięki temu rośliny z naszej szkółki są w idealnej kondycji, a Państwo mogą się cieszyć pięknymi roślinami w przydomowym ogrodzie.
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-jezyny/
Top 5 borówek do uprawy na balkonie
Borówki to niskokaloryczne, bogate w antyoksydanty, a przy okazji bardzo smaczne owoce. Nie bez powodu cieszą się coraz większą popularnością. Niemniej jednak cena borówki jest dość wysoka, dlatego coraz więcej osób decyduje się na uprawę borówki w swoim ogrodzie. Niestety nie każdy posiada ogród lub działkę jednak nadal możemy cieszyć się zbiorem borówek, gdyż istnieją takie odmiany które można uprawiać na balkonach, tarasach i wszędzie tam, gdzie nie ma możliwości uprawy gruntowej.
Borówka niska– charakterystyka
Borówka niska przywędrowała do nas z Ameryki i doskonale radzi sobie w naszym klimacie. Są to rośliny sporo niższe od swoich kuzynów z Ameryki. Osiągają wysokości od 45 do 120 cm. Ich uprawa przypomina uprawę borówki wysokiej. W glebie o odczynie kwaśnym czują się one równie dobrze co sadzonki borówki amerykańskiej, ale jednocześnie są bardziej tolerancyjne na niewłaściwe pH podłoża. Wspólną cechą sadzonek borówki amerykańskiej i niskiej jest ich duża odporność na niskie temperatury. Owoce borówki niskiej są zazwyczaj sporo słodsze o bardziej intensywnym smaku.
Odmianami, które najlepiej nadają się do sadzenia w donicach to:
Owoce są duże jak na borówkę niską około 12 mm średnicy, ciemnoniebieskie; dobrze nadają się do przechowywania.
Bardzo wcześnie owocuje, już na początku lipca, o wysokiej plenności do 3,5 kg.
Krzew dorasta max do 120 cm, jest średnia odmianą (pomiędzy niską a wysoką), bardzo wysoka odporność na mróz.
Owoce jak na odmianę borówki niskiej są stosunkowo duże, jasnoniebieskie, bardzo smaczne, kiedy osiągną pełną dojrzałość są bardzo słodkie.
Dojrzewa dosyć wcześnie około połowy lipca. Krzew o zwartej budowie, pokrój krzaczasty, wyprostowany, osiąga wysokości nieco powyżej 80 cm do 1 m. Wysoka mrozoodporność.
Owoce drobniejsze niż u borówki amerykańskiej – maksymalnie osiągają 1 cm, są jednak bardziej od nich aromatyczne i słodkie. Owocowanie zaczyna się pod koniec lipca i trwa kilka tygodni, aż do połowy sierpnia.
Jest to krzew wysoko mrozoodporny, osiąga średnią wysokość wśród sadzonek borówki niskiej, maksymalnie do 70 cm wysokości. Posiada charakterystyczne, strzałkowate liście.
Owoce są kształtu kulistego, drobniejsze niż u borówki amerykańskiej (maksymalna średnica 0,8 cm i masa 0,8-1 g), są jednak bardziej od nich aromatyczne i zawierają więcej antocyjanów. Owoce dojrzewają na przełomie lipca i sierpnia.
Krzew osiąga wysokość od 80 do 100 cm i ma wzniesiony pokrój. Wysoko mrozoodporna
Owoce średniej wielkości, smaczne, koloru jasnoniebieskiego. Owoce dojrzewają na przełomie lipca i sierpnia. Krzew rośnie niezbyt wysoko, jedynie do 50 cm wysokości, krzew o kształcie półkulistym, bardzo wysoka odporność na mróz, do -37 st C.
Uprawa borówki amerykańskiej w pojemnikach – jak pielęgnować?
Borówka amerykańska preferuje słoneczne oraz osłonięte przed działaniem wiatru stanowisko. Krzewy możemy sadzić o każdej porze roku. Choć najlepszym terminem na posadzenie będzie wiosna. Zaleca się posadzić borówkę w odpowiednio kwaśny torf o ph 3,8-4,8. Jest to niezmiernie ważne gdyż zbyt mały odczyn będzie hamował wzrost rośliny a zbyt duży mógłby go całkowicie zatrzymać. Na dno można wsypać warstwę keramzytu, a na wierzch posypać delikatnie korą. Przy pielęgnacji borówki należy pamiętać o regularnym nawadnianiu, szczególnie podczas upałów oraz nawożeniu. Najlepiej zastosować nawozy wieloskładnikowe dedykowane do borówek. Nawozy aplikujemy zgodnie z zaleceniami na etykiecie nawozu.
Jaki pojemnik powinniśmy wybrać do posadzenia borówki?
Wybierając pojemnik czy donice w których chcemy posadzić sadzonki borówki amerykańskiej najlepiej wybrać duże, im większe tym lepiej dla rozwoju rośliny. Jednak nie muszą być zbyt głębokie gdyż system korzeniowy borówki jest bardzo płytki. W tym przypadku najlepiej zastosować tzw. skrzynki uprawowe lub duże, gliniane donice.
Uwaga zima!!!
Borówki uprawiane w donicach należy odpowiednio zabezpieczyć przed okresem zimowym. Rośliny obficie podlewamy, zabezpieczamy doniczki wokół styropianem lub agrowłókniną i chowamy do dużych kartonowych pudełek, dzięki czemu dodatkowo zabezpieczmy nasze krzewy przed mrozem oraz jego szkodliwymi czynnikami.
Borówka amerykańska to krzew wydający pyszne owoce latem. Warto posadzić ją w przydomowym ogródku, a jeśli nie mamy na to miejsca to wybierzmy niskie odmiany i posadźmy je w doniczce na balkonie a latem będziemy cieszyć się własnym plonami. A wybierając miejsce do zakupu roślin warto postawić na pewną szkółkę, a my tę jakość gwarantujemy!
W naszym sklepie znajdą Państwo wyselekcjonowane borówki prosto od producenta. Od ponad 30 lat dostarczamy zdrowe i wysokiej jakości sadzonki roślin jagodowych. Z troską, dbałością pochylamy się nad każdą wzrastającą w naszej szkółce rośliną. Zamawiając u nas mogą mieć Państwo pewność, że otrzymają od nas zdrowe, zgodne z odmianą rośliny.
Sadzonki kupisz tutaj :https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-borowki-niskiej/
JEDZ JAGODY BĘDZIESZ ZDROWY !!!
JEDZ JAGODY BĘDZIESZ ZDROWY!!!
Jagoda kamczacka– jak sadzić i pielęgnować?
Czasami słyszymy od klientów, że jagoda kamczacka rodzi kwaśne owoce z posmakiem goryczki, często też słabo plonują. Otóż, jest to nieprawda, takie niesprawiedliwe opinie są najprawdopodobniej efektem wątpliwej jakości towaru, który bardzo często nie jest nawet odmianą, którą kupiliśmy. Aby uprawiać w pełni wartościowe krzewy i przekonać się, jak naprawdę smakuje – a smakuje wyśmienicie, powinniśmy zakupić materiał certyfikowany z pewnych źródeł. Jakość sadzonki to priorytetowa sprawa, a my ją gwarantujemy. Nad jakością naszych sadzonek piecze sprawuje Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Dzięki stałej kontroli mają Państwo pewność co do jakości naszych sadzonek.
Warto podkreślić, iż uprawa jagody kamczackiej wcale nie jest trudna. Poradzi sobie z nią każdy – nawet najmniej doświadczony ogrodnik.
W naszej ofercie znajdą Państwo wiele odmian tego wspaniałego krzewu, a w poniższym wpisie opiszemy najlepsze według nas odmiany, które nadają się do ogródków.
Jagoda kamczacka- charakterystyka
Jagoda kamczacka (lonicera careulea var. Kamtschatica) pochodzi z północnych i wschodnich części Azji. Prawidłowa nazwa krzewu, jaką najczęściej można ujrzeć w książkach ogrodniczych to wiciokrzew kamczacki, jednak roślina nazywana jest także suchodrzewem kamczackim.
Jagoda kamczacka jest krzewem sięgającym do 1,5- 2m wysokości i 1,5 m szerokości. Jeśli ma zapewnione odpowiednio dobre warunki co roku wytwarza półmetrowe przyrosty. Pojedynczy krzew składa się z kilkunastu pędów i rozgałęzionego lecz płytkiego o długości mniej więcej 50-80 cm, systemu korzeniowego. Pierwsze objawy kwitnienia jagody kamczackiej widoczne są już w marcu, krzew obsypuje się drobnymi , wydłużonymi kremowymi kwiatami i zielonymi liśćmi które utrzymują się aż do końca października. Krzew bardzo szybko zaczyna wegetację, owoce zbieramy już na początku czerwca. Owoce jagody mają cylindryczny kształt, długość ok 2-3cm, a szerokość do 1 cm, w swoim smaku przypominają jagody leśne. Ze względu na to, że owoce dojrzewają nierównomiernie ich zbiór odbywa się przez cały okres owocowania krzewu. Jagoda jest rośliną długowieczną, może mieć nawet 35 lat, nadal wydając owoce.
Jak uprawiać jagodę kamczacką?
Uprawa jagody kamczackiej nie jest specjalnie trudna. Roślina ta nie ma zbyt dużych wymagań zarówno klimatycznych jaki i glebowych. Warty podkreślenia jest fakt, że krzewy są odporne na mróz. Znoszą spadki temperatury nawet do -45 st. C, oraz przymrozki wiosenne do -8 st. C. Jest to niezwykle rzadko spotykana cecha u krzewów jagodowych. Zaleca się unikać gleb zbyt lekkich, piaszczystych, bądź zlewnych i gliniastych. Najlepsze będzie podłoże o pH 6,0-6,5. Wybierając stanowisko dla jagody najlepiej aby było słoneczne, dzięki czemu owoce będą dobrze się wybarwiały. Przed posadzeniem zaleca się wcześniej bardzo obficie nawieźć kompostem i przekopać wraz z wierzchnią warstwą gleby. Następnie doniczki z roślinami warto zanurzyć na kilka minut w wodzie, tak aby sadzonka była odpowiednio nawodniona. Później należy delikatnie rozluźnić bryłę korzeniową i posadzić rośliny w wykopane dołki, na ok 3-4 cm głębiej niż rosły w doniczkach. Jagodę należy sadzić do 0,7- 1 m w rozstawie między rzędami 2-2,5 m.
Kiedy sadzić jagodę kamczacką?
Jako, że rośliny w naszej szkółce są prowadzone w doniczkach można je sadzić przez cały okres wegetacyjny.
Pielęgnacja jagody kamczackiej
Jagoda kamczacka nie wymaga częstego podlewania. Wystarczy zapewnić roślinie dostęp do wody w okresie suszy i gdy gleba wystarczająco przeschnie. Nawożenie jagody zalecane jest co 2-3 lata z wykorzystaniem obornika lub mineralnego nawozu dedykowanego do roślin jagodowych. Aby cieszyć się dobrze owocującym krzewem zaleca się wykonać cięcie przerzedzające i odmładzające wczesną wiosną lub jesienią.
Jagoda kamczacka- superowoc wiecznej młodości
Owoce są nie tylko atrakcyjne wizualnie ale także to bogate źródło witamin. Po pierwsze jagoda kamczacka wzmacnia odporność. Jedna porcja zawiera 4 gramy błonnika, 24% witaminy C, 25% manganu i 36% procent witaminy K . Związki fenolowe, w które obfituje jagoda kamczacka, mają właściwości przeciwzapalne i zapobiegają chorobom metabolicznym, takim jak otyłość i cukrzyca. Ponadto,zawarte w jagodzie antocyjany mają zbawienny wpływ na wzrok. Poprawiają krążenie w naczyniach włosowatych siatkówki i łagodzą stany zapalne, pomagając utrzymać oczy w zdrowiu. Mają właściwości oczyszczania z toksyn i metali ciężkich, a także działania antyseptyczne. Zawarte w nich związki polifenolowe wykazują działanie przeciwbakteryjne, np. hamują rozwójbakterii Helicobacter pylori, działają także pozytywnie na obniżenie ciśnienia krwi. Są więc chętnie zjadane przez osoby świadomie zdrowego sposobu odżywiania.
Jaką odmianę jagody kamczackiej wybrać?
Bez względu na jaką odmianę jagody kamczackiej zdecydujemy się wybrać. Należy pamiętać, iż
bardzo ważne jest posadzenie obok siebie przynajmniej dwóch odmian, Warto wiedzieć, że jagody kamczackie zapylają się krzyżowo. Krzew jednej odmiany nie przyniesie nam żadnych plonów.
Aurora to bez wątpienia najlepsza (licencyjna) odmiana kanadyjska, która jest poszukiwana na plantacje towarowe, bardzo plenna- zbiór do 20 t/ha. Krzew jagody jest gęsty i zwięzły, rośnie na wysokość 180 cm i szerokość 120 cm. Owoce są bardzo duże oraz wyróżniają się wydłużonym, owalnym kształtem. Mają słodki smak i nie osypują się – owoce łatwo się odrywają. Owoce pełną dojrzałość osiągają w 2 połowie czerwca. Najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Indigo Gem, Tundra, Borealis, Honeybee
Jest to jedna z najpóźniej dojrzewających odmian niż większość dotychczas uprawianych jagód kamczackich w Polsce. Kwitnie w połowie marca , owocuje w połowie lipca aż do połowy sierpnia. Najlepszym zapylaczem będzie Boreal Beauty oraz Boreal Blizzard, gdyż kwitną w bardzo późnym terminie i w swoich rodowodach nie mają wspólnych odmian.
Owoce tej odmiany są bardzo słodkie, mają szerokosercowaty kształt lub szerokoowalny, dorodne o dużej masie do 2 g. Krzew rośnie silnie do 2,25 wysokości o gęstym, zwartym i wyprostowanym pokroju.
Jest to jedna z najpóźniej dojrzewających odmian niż większość dotychczas uprawianych jagód kamczackich w Polsce. Kwitnie w połowie marca , owocuje w połowie lipca aż do połowy sierpnia. Owoce są bardzo słodkie o sercowatym kształcie lub owalnym, grube- średnia masa jagody 2,6 g (maksymalnie 3,7 g). Jest bardzo plenna. Jest to jedna z najpóźniej dojrzewających odmian niż większość dotychczas uprawianych jagód kamczackich w Polsce. Kwitnie w połowie marca , owocuje w połowie lipca aż do połowy sierpnia. Najlepszym zapylaczem będzie Boreal Beast oraz Boreal Blizzard, gdyż kwitną w bardzo późnym terminie i w swoich rodowodach nie mają wspólnych odmian.
Jest to krzew, który rośnie silnie do 1,8 m wysokości. Krzew gęsty i zwarty, o pokroju wyprostowanym. Owoce doskonałe w smaku, bardzo słodkie, jędrne i mięsiste o niezwykłych rozmiarach (nawet 2 razy cięższe niż w przypadku odmian ‚Tundra’ i ‚Borealis’). Średnia waga jagody to 2,8 g, do nawet 3,9 g. Bardzo plenna. Jest to jedna z najpóźniej dojrzewających odmian niż większość dotychczas uprawianych jagód kamczackich w Polsce. Kwitnie w kwietniu, owocuje w połowie lipca. Dojrzałe owoce pozostają na krzewie nawet do 6 tygodni, od czasu osiągnięcia dojrzałości. Najlepszym zapylaczem będzie ‚Boreal Beast’. Dobrymi zapylaczami będą również ‚HoneyBee’, ‚Borealis’ oraz ‚Indigo Gem’ gdyż kwitną w bardzo późnym terminie i w swoich rodowodach nie mają wspólnych odmian.
Nieco mniejsze owoce niż u pozostałych, masa około 1,6 g, kształt owalny, ale jedne z najsmaczniejszych – bardzo słodkie. Okres dojrzewania przypada w 2 połowie czerwca. Zbiory wyłącznie ręczne, owoce mocno przytwierdzone do łodyg dzięki czemu nie osypują się.
Krzewdorasta do wysokości 1,4 m, szerokości około 1,2 m, o zwartym, rozłożystym pokroju, średni plon z hektar: 13,2 t/ha (max 14,9 t/ha). Najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Aurora i Honeybee.
Odmiana o dość dużych owocach (1,9g) o cylindrycznym kształcie, lekko kwaśnym. Owoce deserowe, soczyste i smaczne. Owoce nie opadają, bardzo długo utrzymują się na krzewie aż do uschnięcia. Pełną dojrzałość osiągają w 2 połowie czerwca. Zbiór możliwy mechaniczny i ręczny.
Ma średni wzrost na poziomie 1,5 m, szeroki na 1,2 m, szybko rosnący. Średni plon: 13,2 t/ha (max 16,5 t/ha). Jest najlepszym zapylaczem dla odmiany: Indigo Gem, Tundra, Aurora i Borealis
Masa jednej jagody to około 1,3 g, kształt jak u większości jagód podłużno-owalny. Owoc twardy, słodki, raczej deserowy. Jedna z najlepszych odmian do jedzenia wprost z krzewu, oczywiście nadaje się też na przetwory.
Jak większość jagód kwitnienie przypada na środek kwietnia. Owoce dojrzewają w 2 połowie czerwca. Nadaję się do zbioru mechanicznego oraz ręcznego, przez co jest cenioną odmianą plantacyjną. Owoce nie osypują się.
Krzew osiąga 1,5 m wysokości, szerokość około 1,2 m, o pokroju wyprostowanym, pędy układają się w kształcie litery V, średni plon z hektara: 13,2 t/ha (max 16,5 t/ha). Najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Aurora, Borealis, Honeybee.
Osiąga wagę 1,4 g, kształt kulisto-owalny, wydłużony, smak lekko kwaskowaty ale słodki, owoce twarde i kruche, dzięki czemu dobrze się je transportuje, również dobrze znosi mrożenie. Oprócz tych zalet również jest doskonałym owocem deserowym – nadaje się do bezpośredniego spożycia.
Jak większość gatunku kwitnie w pierwszej połowie kwietnia a dojrzewa w 2 połowie czerwca, średnią tendencja do osypywania się przez co możliwy jest zbiór mechaniczny i ręczny.
Stosunkowo niski korzeń, bo osiąga 1,3 m, szerokość przeciętna 1,2 m, rośnie średnio intensywnie, ale ma tendencję do zagęszczania się, średni plon: 13,2 t/ha max do 14,9 t/ha, najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Aurora, Indigo Gem i Honeybee.
Jest to wczesna odmiana, dojrzewa w połowie czerwca, z małą tendencją do obsypywania się. Owoce są miękkie, deserowe, bardzo duże, masa 1,8 g, kształtu podłużno-owalnego, koloru ciemnoniebieskiego z mocnym woskowym nalotem. Smak delikatny, słodko-kwaśny. Rozmieszczenie owoców równomiernie i gęste na pędach.
Zaleca się zbiór ręczny, ew. mechaniczny. Krzew o średniej sile wzrostu, osiągający wysokość 1,9 m, szerokość 1,3 m, pokrój rozłożysty, o luźnej budowie, średni plon: 8,3 t/ha (max 14,9 t/ha), najlepszymi zapylaczami są: Jugana, Docz Velikana, Streżewczanka, Vostorg.
Średnia masa 1,4 g (max 1,8 g), jednakowej wielkości, kształt dzbankowaty, tępo zakończone, kolor ciemnofioletowy, prawie czarny, z silnym nalotem woskowym, owoc twardy. W smaku bardzo słodki, deserowy, zdatne również do zamrażania; skórka owoców niezbyt mocna, średnio zdatne do transportu. Kwitnie w kwietniu, owoce dojrzewają w 2 połowie czerwca. Zbiór mechaniczny jak i ręczny, jagody mają średnią tendencję do osypywania się, ale w czasie zbioru łatwo oddzielają się od szypułki.
Krzew o średnio zwartej budowie i o średniej sile wzrostu. Wysokość max. 1,50 m, szerokości 1,9 m, średni plon: 11,5 t/ha (max 21,4 t/ha). Dobrymi zapylaczami dla tej odmiany są: Docz Velikana, Streżewczanka, Vostorg, Bakczarskij Velikan.
Jest to odmiana która ma słodkie owoce deserowe, polecane również do mrożenia. średnia masa 1,8 g (max 2,5 g), kształt gruszkowaty, kolor ciemnofioletowy z intensywnym woskowym nalotem. Dobra przydatność do transportu. Dojrzałe owoce są miękkie.
Kwitnie w kwietniu, dojrzewa w 2 połowie czerwca. Zbiór rozciągnięty w czasie, raczej ręczny, owoce dość dobrze trzymają się na krzewie, ale dają się otrząsać.
Krzew okształcie kulistym, rośnie do 1,8 m, szeroki na 1,3 m. Młode pędy wyprostowane, na końcach przewisające, średni plon: 10,2 t/ha (max 17,2 t/ha), najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Streżewczanka, Vostorg, Bakczarskij Velikan.
Owoce twarde, deserowe, słodkie z kwaskowym akcentem, skórka gruba, średnia masa 1,6 g (max 2,8 g), nawet do 5 cm długości, kształt szerokowrzecionowaty, kolor niebieskofioletowy z silnym woskowym nalotem.
Owocowanie: Kwitnie w kwietniu, dojrzewa równocześnie w 2 połowie VI, średnia tendencja do osypywania się, lecz zbiór jest łatwy dzięki pokrojowi krzewu i rozmieszczeniu owoców.
Krzew: wys. 1,8 m, szer. 1,8 m, o średniej sile wzrostu, średnio rozgałęziony, pędy szkieletowe proste, średni plon: 8,2 t/ha (max 18,5 t/ha), najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Silginka, Streżewczanka, Jugana, Docz Velikana, Bakczarskij Velikan.
Owoce są słodko-kwaśne, aromatyczne, duże (od 1,6 g do maksymalnie 2,6 g), podłużne, owalne, ciemno fioletowe z silnym woskowym nalotem. Skórka owoców jest średniej grubości.
Bardzo plenna. Kwitnie w kwietniu, owocuje w połowie czerwca. Dojrzałe owoce pozostają na krzewie. Krzew o średniej sile wzrostu i wzniesionym pokroju. Nie obsypuje się. Najlepszym zapylaczem do tej odmiany będzie Siliginka, Vostorg, Jugana, B akczarskij Velikan, Docz Velikana.
Jagoda kamczacka Wojtek to polska, bardzo popularna odmiana jagody. Poleca się ją przede wszystkim ze względu na to, że jest odporna na mróz. Nadaje się do upraw amatorskich, jak i do dużych plantacji. Roślina rośnie bardzo szybko, ma kształt kulisty i charakteryzuje się znacznym rozgałęzieniem. Osiąga wysokość 1,7 m i szerokość 1,5 m. Owoce dojrzewają jednocześnie, są soczyste i słodko-kwaśne – mają podłużny kształt i łatwo je transportować. Pokrój kulisty, mocno rozgałęziony, o silnej sile wzrostu. Najlepszymi zapylaczami dla tej odmiany są: Zojka, Tomiczka, Czulimskaja, Bakczarskij Velikan i Bakczarskaja Jubilejnaja.
Owoce są smaczne, słodkie i soczyste. Odmiana o charakterystycznym kształcie owocu kulisto-owalnym, Przydatność do transportu średnia. Owoce nie osypują się. Istnieje możliwość zbioru mechanicznego. Odmiana wczesna, kwitnie na początku kwietnia owocuje na początku czerwca, plenna. Krzew o pokroju kulistym, średnio zagęszczony, o niskiej sile wzrostu. osiąga wysokość 1,6 m, szerokość 1,3 m. Zojka jest zapylaczem dla odmian: Wojtek, Tundra, Leningradskij Velikan, Indigo Gem, Borealis.
Należy pamiętać o tym , że termin owocowania może się nieznacznie różnić od deklarowanego w opisie. Ze względu na to, że warunki klimatyczne są zmienne, a zimy coraz cieplejsze jagoda kamczacka w niektórych latach może owocować wcześniej.
Jagoda kamczacka to roślina, ciągle mało popularna. A to szkoda bo to wyjątkowy krzew, który przy minimalnym nakładzie pracy daje wartościowe owoce i to wtedy, kiedy jest ich tak niewiele. Wybierz tę wyjątkową roślinę do swojego ogrodu i ciesz się jej walorami smakowymi i zdrowotnymi.
Sadzonki kupisz tutaj : https://rosliny.net/kategoria-produktu/sadzonki-jagody-kamczackiej/